‘Prima, doe maar wat jij denkt dat goed is,’ zei Jonas, en hij gooide zijn handen in de lucht in een hulpeloos gebaar. ‘Maar ik stel voor dat je het eerst tegen Wade zegt. Hij zal het je nooit vergeven als hij er niet bij is om het Gracie voorzichtig te vertellen.’
Dean knikte. ‘Ik praat wel met hem. Dan kunnen we samen beslissen wat we doen.’ Hij keek op en ze keken elkaar aan. ‘Sorry dat ik je hierbij betrokken heb. Het spijt me echt.’
Jonas vloekte. ‘Ik hoop alleen dat je weet wat je doet.’
‘Ik ook,’ mompelde hij toen Jonas vertrok.
Dean pakte het verslag op en stopte het opgevouwen in de zak van zijn jasje. Het leek een gat door de stof heen te branden. Hij trok het zware jack uit en gooide het over een stoel. Mijn god, hoe moest hij dit aan haar vertellen? Het idee dat hij Catherine ook maar enigszins pijn zou doen maakte hem bijna letterlijk ziek. Aan de andere kant hadden er verdomme al genoeg mensen beslissingen voor haar genomen, en hij was niet van plan er daar ook een van te worden. Ze had recht op de waarheid, de hele waarheid. Hij hoopte alleen hartgrondig dat het de juiste beslissing was.
En toen viel het kwartje. Hij hield van Catherine. Hij wist niet waar en hoe het gebeurd was en dat deed er eigenlijk ook niet toe. Ze was slim en anders en aardig, en de meest sexy vrouw die hij ooit gezien had. Diep vanbinnen wist Dean dat hij haar niet verdiende maar hij was egoïstisch genoeg om dat te negeren. Hij was van plan haar te houden.
In een impuls greep hij zijn mobieltje en stuurde Catherine snel een berichtje.
Heb je de hoofdstukken gelezen?
Toen er al na een paar seconden antwoord kwam ging Deans hart sneller kloppen. Toen hij de tekst op het schermpje las verscheen er een grijns op zijn gezicht.
Ja, ik wil.
Bij die drie woorden werd zijn lul zo hard als staal. Toch wilde hij het zeker weten. De manier waarop hij rollenspelen speelde was niet geschikt voor onschuldige muisjes, en Catherine was in meerdere opzichten zeer onschuldig. Zou ze echt in staat zijn om hem meester te noemen?
Weet je het zeker? stuurde hij terug.
Een minuut, toen twee. Drie minuten gingen voorbij en Dean moest zijn stoel rechtop zetten en gaan zitten. Hij was bang dat ze misschien terugkrabbelde. Zijn telefoon piepte weer en Dean kwam bijna klaar in zijn spijkerbroek toen hij haar simpele antwoord zag.
Ja... meester.
Fuck, ik mis je! stuurde hij terug en hij wilde dat hij bij haar was, zodat hij haar met zijn lippen en tong kon laten zien hoeveel. Hij wilde haar zeggen dat hij van haar hield. Hij wilde dat ze dat wist voordat ze weer naar huis ging. En, o, wat wilde hij die woorden graag van haar horen.
Lol, dito, stuurde ze terug.
Hij grijnsde en schreef als reactie: Zeven uur bij mij?
Dat lukt.
Tot dan, liefje.
Oké, niet te hard werken.
Na haar laatste berichtje gooide Dean zijn telefoon op zijn bureau. Hij keek naar zijn jas. Misschien had Jonas gelijk, misschien moest sommige informatie begraven blijven. Wat had Catherine eraan om te weten dat haar moeder verkracht was en dat haar biologische vader behoorde tot het laagste en slechtste soort? Niets.
Toch pakte hij zijn mobieltje op om zijn broer te bellen. Wade moest het weten, ook als ze alsnog besloten om niets aan de meiden te vertellen. Samen zouden ze beslissen.
‘Heb je het naar je zin?’ zei Catherine vanuit haar stoel naast Gracie. Ze hadden hun wenkbrauwen al laten behandelen en hun nagels waren gelakt. Nu zaten ze naast elkaar terwijl er iemand aan hun teennagels bezig was. Catherine had voor een paarse tint gekozen en Gracie voor brandweerwagenrood.
‘Zeker weten!’ zei Gracie. ‘Ik vind het zo leuk om te ontdekken wat we gemeen hebben en waarin we verschillen.’
Catherine lachte. ‘Ik ook. We kunnen bijvoorbeeld allebei niet tegen kietelen.’
‘Precies,’ antwoordde Gracie.
Catherine zag Gracie wiebelen en de pedicure keek haar ongeduldig aan. Bijna wilde Catherine zich verontschuldigen voor het feit dat ze haar het werken zo lastig maakten, maar ze werd afgeleid door het trillen van haar telefoon. Ze keek naar de tas in haar schoot en vroeg zich af of het Dean was. Ze pakte de telefoon en keek bij haar berichten. De eerste naam die opkwam was die van Dean. Catherine glimlachte toen ze het korte bericht las. Hij wilde weten of ze de hoofdstukken had gelezen. Jaja, dacht Catherine. Wat Dean echt wilde weten was wat ze ervan vond en of ze het met hem zou willen proberen. Voordat ze niet meer durfde schreef ze snel een berichtje terug en wachtte.
‘Was dat Dean?’
Catherine keek opzij en zag dat haar zus haar lachend aankeek.
‘Ja.’
‘Dat dacht ik al, want je zat met zo’n dwaze grijns naar je telefoon te kijken.’ Gracie was even stil en zei toen: ‘Wat wilde hij?’ Ze kromp even in elkaar. ‘Sorry, dat hoef je natuurlijk niet te vertellen.’