Dean pakte haar hand. ‘Jij bent ook nieuwsgierig?’
Catherine doopte een vinger in de wat afgekoelde melk en roerde. ‘Ik ga over een paar dagen naar huis, Dean. Ik weet niet hoe het dan verder moet... met ons.’
Ze voelde een vinger onder haar kin en Catherine keek op. Dean gaf haar zo’n hete broeierige blik dat ze kon zweren dat haar bloed in brand vloog. ‘Volgens mij is het tijd voor je verrassing, lieverd.’
Bij de herinnering aan de verrassing die haar nog te wachten stond leefde Catherine weer op. ‘Heb je echt een verrassing?’
Hij stond op en stak zijn hand uit. ‘Kom maar mee, dan kun je het zien.’
‘Oké,’ zei ze en ze legde haar hand in de zijne en liet zich van de keuken naar de slaapkamer voeren.
Hij liet haar los en wees naar het bed. ‘Ga maar zitten, dan pak ik het even.’
Catherine grijnsde van oor tot oor terwijl ze deed wat hij vroeg. Ze had geen idee wat hij voor haar bedacht had. Toen hij een kastdeur openschoof steeg de spanning. Catherine keek hoe Dean iets groots pakte wat in een crèmekleurige doek gewikkeld zat. Ze kon niet zien wat eronder zat.
Toen Dean weer naast het bed stond en haar aankeek zei hij: ‘Ik hoop dat je het leuk vindt.’
Catherine hoorde een vleugje onzekerheid in zijn stem en ze wilde hem geruststellen maar toen hij de zware doek wegtrok leek het letterlijk alsof alle zuurstof uit de kamer werd getrokken. Haar mond viel open bij het aanschouwen van de schat die voor haar lag.
‘O Heilige Maagd Maria,’ fluisterde ze. Catherines verrassing was een schets van zichzelf, in haar slaap. Dean had haar getekend toen ze opgekruld in bed lag, haar haar in een waaier om haar hoofd, met één onbedekt been dat onder de dekens uit piepte. Ze keek nog aandachtiger en zag dat het haar hotelkamer was. De ochtend na hun nacht samen? Had hij haar uit zijn hoofd getekend? Hij had er zelfs een prachtige roodhouten lijst omheen gedaan. Ze kreeg tranen in haar ogen door zijn prachtige en persoonlijke cadeau aan haar.
Dean knielde voor haar en legde zijn handen om haar gezicht. ‘Fuck, je vindt het niet mooi!’
‘Nee, Dean,’ haastte ze zich om hem te corrigeren, ‘dat is het niet. Ik... het is waanzinnig.’ Ze zocht naar woorden om uit te drukken wat dit voor haar betekende. ‘Het is zonder overdrijven het allermooiste wat ik ooit gezien heb.’
Hij lachte trots. ‘Ik had een fantastisch model.’
Ze kon wel huilen. ‘Hier heb je vast heel lang aan gewerkt. Al die details. Het gekreukelde beddengoed. Mijn slaaphaar.’ Ze keek naar hem en vroeg: ‘Wanneer heb je dit gemaakt?’
‘Toen jij met Gracie bij dat concert was. Ik... ik had niets anders te doen.’
‘Maar je hebt het zelfs ingelijst.’ Catherine was nog steeds verbijsterd dat hij zoiets moois had gemaakt in zo weinig tijd. ‘Hoe heb je dat zo snel gedaan?’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Ik had het hout nog liggen.’
Voor het eerst zag Catherine Deans kwetsbare kant. Hij leek altijd zo zelfverzekerd en beheerst. Zoals ze hem nu zag wist ze dat zij niet de enige was die geen raad wist met haar emoties. Op deze manier was de spanning in de kamer te snijden.
Na een laatste lange blik, pakte Dean de schets terug en hij liep ermee naar de andere kant van de kamer waar hij hem tegen de muur zette. Ze smachtte ernaar zijn machtige lijf aan te raken.
‘Het is tijd dat we het over mijn gebrek aan vertrouwen hebben,’ zei hij met een vaste stem. Toen hij naast haar ging zitten op het bed merkte Catherine dat hij dicht naast haar zat maar haar niet aanraakte. Had hij afstand nodig voor hetgeen hij haar ging vertellen? Paniek overviel haar. Toch wist Catherine dat het, ongeacht de uitslag, hoog tijd was voor dit gesprek.
Ze haalde diep adem en blies langzaam uit: ‘Kom maar op.’
Dean legde zijn onderarmen op zijn dijen en staarde naar de grond alsof hij naar woorden zocht om te beginnen. ‘Ze heette Linda,’ zei hij uiteindelijk met een bittere klank waaruit alle pijn van de wereld klonk.
Catherine had nu al een hekel aan de vrouw maar hield haar opmerking in en wachtte tot hij door zou gaan.
Dean veegde met een hand over zijn gezicht, ging rechtop zitten en keek haar aan. ‘En ik hield van haar.’
Catherine werd bleek, plotseling bang voor wat er komen ging. Bang dat ze zijn verhaal niet aankon. Ze herinnerde zich dat Deanna had gezegd dat Dean weinig geluk had gehad op het gebied van vrouwen en wist dat het hierover moest gaan.
Ze legde een hand op zijn bovenbeen. ‘Wat is er gebeurd?’ vroeg ze.
‘Ze ging vreemd,’ blafte hij. ‘De dag dat ik haar een aanzoek wilde doen betrapte ik haar met een andere man.’ Hij trok een grimas alsof hij het moment opnieuw beleefde. ‘Zij was mijn wereld, Catherine, en zij belazerde me.’