Catherine zag voor zich hoe haar zus naar het altaar zou lopen in een prachtige witte jurk en de tranen sprongen in haar ogen. ‘Ik had nooit verwacht dat ik nog eens naar de bruiloft van mijn zus zou gaan,’ zei ze zacht met een trillend stemmetje. ‘Ik ben zo blij voor je, Gracie. Dit is het beste nieuws van de wereld.’
‘Ja, dat vind ik ook,’ zei Deanna. ‘Dit is het beste nieuws ooit.’
‘En Catherine,’ zei Gracie haar blik vangend en vasthoudend, ‘ik wil jou als getuige. Kun je dat aan?’
Catherine klapte in haar handen. ‘O, wat geweldig!’
‘Een bruiloft in september lijkt me prachtig, Gracie. En ik ben zo blij dat mijn zoon zo slim is geweest om jou uit te kiezen.’
Gracie grijnsde. ‘Dankjewel, ik prijs mezelf gelukkig met hem.’
Mevrouw Harrison tikte met haar vinger tegen haar kin alsof ze nadacht. ‘Wordt het een eenvoudige ceremonie?’
‘Ja,’ antwoordde ze. ‘Wade en ik houden het graag klein, als jij dat ook goedvindt.’
Ze zwaaide met haar hand. ‘Natuurlijk, maar ik heb één vraag.’
‘Roept u maar,’ zei Gracie.
‘Mag ik iemand meenemen?’
De drie jonge vrouwen staarden met grote ogen naar Deanna’s moeder. Alle drie sprakeloos. Catherine wist niet beter dan dat Deanna’s moeder sinds het overlijden van haar man nooit meer een ander had gehad. Dat was wat Gracie haar verteld had. Aan Deanna’s frons te zien was ze niet bijzonder verguld met het feit dat haar moeder iemand had ontmoet.
‘Een man?’ vroeg Deanna. ‘Waar heb jij in hemelsnaam iemand opgepikt?’
Haar moeder bloosde. ‘Hij is groepsleider bij de vrouwenopvang waar ik werk. Hij heet Mac Cantrell en hij is een lieve schat.’
‘Mac,’ zei Deanna nog niet bekomen van de schok. ‘Van de opvang.’
Mevrouw Harrison rolde met haar ogen. ‘Niets serieus, Deanna. Het is gewoon een vriend. We raakten een keer in gesprek en we blijken heel veel gemeen te hebben. Hij heeft volwassen kinderen, net als ik, en zijn vrouw is bijna drie jaar geleden overleden aan borstkanker.’
Deanna trok een wenkbrauw op. ‘En jij wilt Mac meenemen naar de bruiloft,’ zei ze alsof het een volslagen ongepast denkbeeld was.
‘Ja,’ beet haar moeder haar toe. ‘Is dat een probleem?’
Deanna leek die vraag even af te wegen en zei toen: ‘Nee, tenminste, dat denk ik niet. Ik bedoel, het zal wel raar zijn om jou met een andere man te zien, dat is het denk ik.’ Toen Deanna naar de vloer keek had Catherine het gevoel dat ze in een privégesprek verzeild was geraakt.
Deanna’s moeder stond op van de stoel waar ze op zat en ging naast haar dochter zitten. Ze sloeg een arm om haar schouders en zei: ‘Als het te moeilijk voor je is omdat je papa zo mist, dan begrijp ik dat, liefje.’
Deanna keek naar haar moeder en glimlachte. ‘Nee,’ zei ze zachter nu. ‘Je moet Mac zeker meenemen naar de bruiloft. Het heeft lang genoeg geduurd, mam. Het is tijd om verder te gaan.’
Mevrouw Harrison haalde haar schouders op. ‘Nou ja, verdergaan. Dat weet ik nog niet, hoor. Ik voel me al schuldig als ik alleen maar met Mac praat. Alsof ik je vader verraad.’
Deanna schudde woest haar hoofd. ‘Nee, mama, echt niet. Papa wil dat je gelukkig bent. Hij verwacht echt niet van je dat je de rest van je leven alleen blijft.’ Ze pakte haar moeders hand en zei: ‘Ik sta honderd procent achter je.’
‘Dankjewel, lieverd, dat betekent heel veel voor me,’ zei ze en de vrouwen omhelsden elkaar, allebei met tranen in de ogen. Toen ze elkaar loslieten, zuchtte Deanna’s moeder diep. ‘En hoe vertel ik dit aan je broers? Dat wordt nog wat.’
Ze kreunden alle vier. Gracie was de eerste die sprak. ‘Wade zal hem waarschijnlijk meteen natrekken,’ zei ze en ze dacht aan hoe hij dat met Catherine ook gedaan had. ‘En hij zal hem hoogstwaarschijnlijk persoonlijk willen ontmoeten. Hij is nogal beschermend wat dat betreft.’
Deanna lachte. ‘O, mama, ik kan niet wachten op hun reactie als je het vertelt.’
Catherine snoof. ‘Je verwacht er nogal wat van als ik die grijns mag geloven.’
‘Jazeker, je wilt niet weten hoe Dean en Wade zich gedroegen toen ik met Jonas op de proppen kwam.’
Dat verbaasde haar. ‘Maar jullie zijn voor elkaar gemaakt!’
‘Dat wel, maar ik blijf het kleine zusje en er zal nooit iemand goed genoeg zijn voor mij.’ Deanna rolde met haar ogen. ‘Totale nonsens, als je het mij vraagt.’
‘Ze hebben hem toch geaccepteerd,’ zei Gracie. ‘En over Jonas gesproken, hij wordt waarschijnlijk een van de ceremoniemeesters. Dean wordt getuige.’ Ze wees naar Deanna en zei: ‘En jij bruidsmeisje.’