‘Ik ook,’ mompelde hij. ‘Slaap lekker, liefje.’
‘Jij ook, Dean.’
Toen ze ophingen dacht Catherine aan wat Dean had gezegd. Hij had een verrassing voor haar. Ze wist niet waar ze moest beginnen met raden, maar het was opwindend genoeg dat hij aan haar had gedacht. Maar morgen was het donderdag, en over een paar dagen zou ze naar huis gaan. Huis, oftewel kilometers verwijderd van Dean. Wat moest ze dan?
Die gedachte hield haar tot de vroege uurtjes van de ochtend wakker.
20
De volgende dag kwam Catherine precies op tijd bij Wade en Gracie aan om Gracie bezig te zien met een grote schaal die ze uit de oven haalde. ‘Wat is dat?’ vroeg ze terwijl ze haar jas over een stoel legde. ‘Het ruikt heerlijk.’
‘Wade heeft lasagne gemaakt.’ Ze wees naar een kruk bij het aanrecht. ‘Ga maar zitten. Dit wordt smullen.’
Catherines maag rammelde en ze ging dicht bij het fornuis zitten. ‘Hm, ik kan niet wachten. Jij hebt wel een heel handige kerel aan de haak geslagen, hè? Hij kookt en vangt boeven. Is er ook iets wat hij niet kan?’
Gracie lachte terwijl ze de pannenlappen weglegde en een groot mes pakte. ‘Als je het mij vraagt kan hij alles maar ik ben niet neutraal.’
Catherine keek om zich heen. ‘Waar is de man die alles kan eigenlijk?’
‘Hij werkt met Jonas aan een zaak. Een of andere oplichter.’ Gracie hief haar handen ten hemel. ‘Ik hou het allemaal niet bij, hoor.’
Catherine dacht aan het risico dat aan Wades werk als privédetective kleefde. ‘Maak je je geen zorgen als hij weg is?’
‘Echt wel, maar ik weet dat hij voorzichtig is. Meer kan ik niet vragen.’
Ze bewonderde Gracie om haar kracht, en om het overduidelijke vertrouwen dat ze in haar verloofde had. ‘Heeft hij weleens een ander beroep overwogen?’
Gracie begon de lasagne in grote porties te verdelen. ‘Nee, hij houdt van zijn werk. Hij zou ongelukkig worden als hij iets anders moest gaan doen.’
Een roffel op de deur onderbrak het gesprek. Catherine keek verbaasd op. ‘Verwacht je nog iemand?’
Gracie legde het mes neer en veegde haar handen af aan een theedoek. ‘Ik was bijna vergeten dat ik Wades moeder en zus ook had uitgenodigd.’ Ze beet op haar lip. ‘Vind je het erg?’
‘Natuurlijk niet,’ lachte Catherine. ‘Ik vroeg me al af hoe we al die lasagne op moesten krijgen.’
Gracie liep naar de deur en liet de twee vrouwen binnen. ‘Goeie timing, ik haal net de lasagne uit de oven.’
‘Wow, wat is mijn broer toch een waanzinnig goede kok,’ zei Deanna terwijl ze haar jas over die van Catherine gooide. ‘Volgens mij heb ik dat talent niet geërfd.’
Catherine keek toe hoe Deans moeder haar jas uitdeed. De oudere vrouw keek haar aan en lachte. ‘Ik hoop dat je het niet erg vindt dat wij je lunch met Gracie komen verstoren.’
Catherine zwaaide met haar hand. ‘Geenszins. Ik zei net nog dat ik blij was dat ik al die lasagne niet alleen op hoefde te eten.’
Deanna trok een kruk naar de tafel en ging naast haar zitten. ‘Dat komt goed dan. Als ik in de buurt ben zal er geen eten weggegooid worden.’
Catherine lachte. ‘Maar je bent zo dun. Wat is je geheim?’
‘Ze heeft een turbometabolisme,’ zei haar moeder. ‘Dat moet wel.’
Toen Gracie de borden uit de kast haalde, vroeg Catherine: ‘Kan ik je ergens mee helpen?’
Gracie keek haar aan over haar schouder. ‘Zou jij glazen kunnen pakken? En er staat een kan ijsthee in de koelkast.’
‘Doe ik.’ Catherine stond op van haar kruk, liep naar de andere kant van het aanrecht en bekeek de lange rij kastjes. ‘Eh, waar staan de glazen?’
Gracie wees naar de koelkast. ‘Die aan de linkerkant,’ zei ze.
‘Kunnen wij nog iets doen, lieverd?’ vroeg mevrouw Harrison terwijl ze haar handen waste bij het aanrecht.
‘Er staat een salade in de koelkast. Zou je die kunnen pakken?’ Toen keek ze naar Deanna. ‘Deanna, pak jij bestek?’
‘Oké,’ zei ze en ze sprong van haar kruk.
Samen dekten ze de tafel en binnen een paar minuten zaten ze te smullen. Het was de beste lasagne die Catherine ooit gegeten had. Ze was stomverbaasd dat Deanna inderdaad nog een keer opschepte, hoewel Gracie geen zuinige porties had uitgedeeld. Die vrouw had inderdaad een ongelooflijk snelle spijsvertering. Ze wilde dat ze die ook had. Terwijl ze dat dacht, moest ze denken aan Dean die had gezegd dat hij zo van haar rondingen hield en ze kon nog net een grijns onderdrukken.
Na de lunch zette Gracie een pot koffie en ze verkasten naar de woonkamer. Catherine ging op de bank naast Gracie zitten en Deanna en haar moeder namen plaats op de stoelen tegenover hen.