Hij stak zijn handen in de lucht alsof hij zich overgaf. Wat kon een man tegen twee sterke vrouwen beginnen? ‘Ik hou ook van jullie,’ zei hij, en hij meende het. ‘En jullie boodschap komt luid en duidelijk binnen. Maar ik ben een grote jongen en ik moet dit zelf oplossen, oké? Op mijn manier.’
Deanna ging naast hem staan om haar moeders woorden kracht bij te zetten. ‘Praat met Catherine,’ zei ze dwingend. ‘Vertel haar wat je voelt. Als je dat niet doet ben je haar sowieso kwijt, Dean.’
Daar hadden de bemoeizuchtige vrouwen een punt, wist hij. Jonas had min of meer hetzelfde gezegd toen hij zei dat hij zijn botte kop moest gaan gebruiken. Hij boog voorover en kuste ze beiden op de wangen. ‘Dank jullie wel voor jullie bemoeizucht.’ Deanna straalde. ‘Graag gedaan.’
Na de voorstelling zetten Wade en Gracie Catherine af bij het hotel. Het was fantastisch geweest maar ze was zo moe dat ze aldoor had zitten gapen. Dat was Gracie opgevallen en ze had ernaar gevraagd. Catherine had het niet voor zich kunnen houden en vertelde hoe Dean naar het hotel was gekomen en wat er daarna gebeurd was. Ze dacht dat Gracie blij zou zijn maar ze leek zich juist nog meer zorgen te maken dan eerst. Catherine begreep het niet.
Ze schopte haar zwarte pumps uit en verwisselde haar kleren voor een oud slaapshirt. Ze keek naar haar mobieltje en vroeg zich af of Dean nog wakker was. Ze keek naar het klokje naast het bed. Tien uur. Hij moest waarschijnlijk vroeg opstaan voor zijn werk. Ze moest hem maar laten slapen. Ze was zelf hondsmoe, trouwens.
‘Ik kan toch wel één nachtje zonder zijn stem?’ zei ze tegen zichzelf.
Ze viel toch bijna om van de slaap door Dean en zijn onverzadigbare libido. Niet dat ze wilde klagen, dacht ze grijnzend. Catherine liep de kamer door en sloeg de dekens open. Tot daar was ze gekomen toen haar telefoon trilde.
Ze bevroor en staarde naar het apparaatje, hopend dat hij nog eens zou overgaan, zou het? Toen het vrolijke geluidje weer klonk sprong Catherine bijna over het bed om hem te pakken.
‘Hallo?’
‘Ik vroeg me af wanneer ik jouw heerlijke stem weer zou horen.’
Haar hart maakte meerdere sprongen bij de klank van Deans diepe bas aan de andere kant van de lijn. ‘Ik ben net terug. Ik wilde je bellen maar ik was bang dat ik je wakker zou maken.’
‘Ik ben een nachtdier, Catherine. Je kunt mij altijd bellen.’
Catherine glimlachte bij het woordje ‘altijd’. Dat gaf hun relatie een langetermijnelement. ‘Dat noteer ik bij deze.’ Ze schoof achteruit over het matras en kroop onder de dekens. Toen ze lekker lag zei ze: ‘Ik heb je gemist vanavond.’ Ze vroeg zich af hoe dat klonk voor een man als Dean die zijn onafhankelijkheid hoog in het vaandel leek te dragen, en voegde er snel aan toe: ‘Maar goed, we hadden elkaar natuurlijk vandaag al uitgebreid gezien.’
‘Ik heb jou ook gemist.’ Hij werd even stil en Catherine was bang dat de verbinding verbroken was. ‘Ik heb een verrassing voor je,’ zei hij zachter nu.
Even opgewonden als verrast antwoordde ze: ‘O ja?’
‘Ja,’ zei hij, ‘ik hoop dat je het leuk vindt.’
Nieuwsgierig vroeg Catherine: ‘Wat is het?’
Ze hoorde hem lachen en door het diepe sexy geluid liepen de rillingen over haar rug. ‘Dat is een verrassing,’ zei hij. ‘Wacht maar af.’
Ze ging hoger op haar kussen liggen. ‘Wanneer krijg ik het te zien?’
‘Heb je morgenavond iets te doen?’
‘Nee. Ja. Nou, ik denk het niet. Ik ga bij Wade en Gracie lunchen en dan blijf ik daar hangen maar ’s avonds heb ik nog niets.’
‘Mooi, dan laat ik het morgen zien. Kom je hier om zeven uur? Ik kan je ook komen halen als je wilt.’
Haar hart begon sneller te kloppen bij het idee van hun hereniging. ‘Dat is lief van je maar ik rij wel naar jou toe.’
‘Afgesproken, en vertel me nu dan maar even wat je aan het doen bent.’
Ze plukte aan een draadje aan de deken en zei: ‘Ik lig in bed.’
‘Hm,’ bromde hij. ‘Lekker idee.’
Door de sensuele klank in zijn stem leek Catherines bloed in één keer naar haar middelpunt te stromen. ‘Wat doe jij?’ vroeg ze, benieuwd of hij ook in bed lag. Een beeld van hem, naakt en in al zijn glorie, uitgespreid op het grote bed doemde op. Oeh.
‘Ik lig op de bank,’ zei hij en het beeld spatte uiteen. ‘Ik lag te wachten op een telefoontje van jou maar het kwam maar niet.’
Ze baalde dat ze hem teleurgesteld had. ‘Sorry, ik was bang dat ik je wakker zou bellen.’
‘Vertel me wat je aanhebt, dan zal ik kijken of ik het je vergeef,’ zei hij brutaal.
Catherine lachte. ‘Een skipak met cowboylaarzen.’