Home>>read Overgave free online

Overgave(49)

By:Anne Rainey


Toen hij klaar was met zijn gesprek en zijn mobieltje op het bureau had gegooid, greep Catherine haar kans om hem wat vragen te stellen. Misschien konden ze vandaag de dag wel samen doorbrengen. ‘Wie was dat?’

‘Iemand die voor mij werkt,’ zei hij fronsend. ‘Er is een probleem met wat materiaal dat vanmorgen bezorgd zou worden. Ik ben bang dat ik ernaartoe moet om het uit te zoeken.’

Catherines hoop vervloog. Daar ging haar mooie plan voor een dagje samen. ‘O.’ Ze keek naar haar computer die sinds gisteravond open op de salontafel stond. ‘Dan blijf ik wel hier om wat mails te beantwoorden en dingen af te maken. En vanavond heb ik met Gracie afgesproken. We gaan naar dat orkest dat in de stad is.’

Hij liep op haar af en nam haar gezicht in zijn handen, een klein lachje in zijn mondhoeken. ‘Of je komt met mij mee. Wil je mijn kantoor zien? Ik beloof dat ik je op tijd terugbreng voor het concert.’

Haar hartslag versnelde door het sprankje hoop dat hij haar gaf. Een kans om hem buiten de slaapkamer te zien? Geen haar op haar hoofd die dat af zou slaan. ‘Heel graag! Ik ga me snel aankleden.’ Ze sprong van de bank om naar het bed te lopen toen zijn zware stem haar naam riep. Ze draaide zich om met een vragende blik. ‘Ja?’

Hij grijnsde en sloeg zijn armen over elkaar. ‘Ik denk dat ik beter mijn T-shirt aan kan trekken voor we gaan.’

Catherine glimlachte brutaal, greep de zoom en trok het over haar hoofd. Ze gooide het naar hem toe maar het landde op de vloer. Hij stond daar maar, haar bekijkend, een donkere blik in zijn ogen. Niet zeker of ze iets verkeerd had gedaan draaide Cathe­rine zich naar de deur. Twee sterke handen grepen haar beet.

‘Jij bent een duivel, jij,’ fluisterde hij tegen haar oor. ‘Een heerlijke, roodharige duivel.’

‘Eh, je shirt. Straks is het helemaal verkreukeld,’ zei ze maar het kon haar niets schelen zolang hij tegen haar aan stond. Ze voelde de harde richel van zijn pik tegen haar billen, en haar kutje werd nat en heet.

‘Dat komt zo wel,’ mompelde hij. ‘Eerst dit.’ Hij legde een hand op haar kruis, onder haar broekje door, en Catherines knieën knikten.

O god, ja, dacht ze. ‘Komen we niet te laat?’ vroeg ze toen ze zijn mond in haar nek voelde.

Dean stopte, vloekte hartgrondig. ‘Waarschijnlijk.’

Catherine wist genoeg zelfbeheersing op te roepen om zich van hem los te maken en zich om te draaien. Ze ging op haar tenen staan en kuste hem. ‘Bewaar dit dan maar voor later,’ zei ze tegen zijn lippen. ‘Als we iets meer tijd hebben.’

Hij kneep zijn ogen stijf dicht en balde zijn vuisten. ‘Ga, vrouw, trek wat aan over dat geile lijf voordat ik vergeet dat de mannen op me wachten en ik je hier ter plekke neem.’

Catherine kreeg het warm van de hartgrondig uitgesproken woorden. Zonder hem verder te plagen liep ze weg.



Catherine was gepast onder de indruk van Deans bedrijf. Het was groter dan ze had gedacht. Hij deed het blijkbaar erg goed. Hij had haar de houtzagerij laten zien en ze had zijn voorman ontmoet; een vriendelijke man met grijs haar en de sterke bouw van een bouwvakker. Een paar mannen hadden naar haar gefloten maar toen Dean ze aankeek gingen ze snel weer aan het werk. Nu zat hij aan zijn bureau aan een offerte te werken voor een kantoorgebouw. Ze liep door de kamer en glimlachte toen ze een foto van zijn familie zag. Ze pakte hem op en vermoedde dat hij tijdens een familiebijeenkomst gemaakt was. Hij had zijn arm om Deanna heen geslagen en ze lachte. Jonas stond rechts van Deanna. Wade en Gracie stonden links en rechts van mevrouw Harrison. Voor de zoveelste keer vroeg Catherine zich af hoe het zou zijn om in zo’n gezin op te groeien. Liefde en lol, strijd tussen broers en zussen. Haar ouders waren fantastisch geweest maar ze waren van de oude stempel. Na school huiswerk en klusjes, dan eten, dan naar bed. Als ze geen vriendinnen met Mary was geworden was haar leven wanhopig saai en eenzaam geweest.

Ze draaide zich om naar Dean en hield de foto omhoog. ‘Wat heb je toch een mooie familie, Dean, daar mag je blij mee zijn.’

Dean keek op en wenkte haar met zijn vinger. ‘Kom eens.’

Ze zette de foto terug waar hij stond en liep op hem af. ‘Ja?’

Hij stond op en zette haar tussen zijn armen vast tegen het bureau. ‘Ik zie iets veel mooiers,’ mompelde hij.

Catherine wist dat hij het over haar had maar ze kon het nog steeds niet geloven. Toen zijn mond de hare raakte en zijn tong over haar bovenlip gleed kwam haar lichaam tot leven. Een arm gleed om haar onderrug en trok haar tegen hem aan. Hij bewoog iets naar achteren en voor ze het wist zat ze op zijn schoot.

Beschaamd, omdat ze in zijn kantoor waren en er elk moment iemand binnen kon komen, duwde Catherine tegen zijn borst en onderbrak hun kus. ‘Dean, doe nou niet. Niet hier.’