‘Waarom in hemelsnaam?’ Hij wreef in zijn koude handen en vroeg: ‘Ga je me nog binnenlaten of moet ik hier blijven vernikkelen?’
Tot Deans verbijstering leek Jonas even serieus na te denken over zijn verzoek. Toen hij opzij stapte om hem binnen te laten haalde Dean opgelucht adem. Jonas gooide de deur achter hem dicht en bleef hem aankijken. ‘Deanna is boos door wat jij met Catherine doet. Ik hou er niet van als Deanna boos is.’
Dean keek rond of hij zijn zus zag maar het huis leek verder leeg. ‘Waar is Deanna?’
‘Ze is gaan winkelen met je moeder. Ze had even afleiding nodig van haar eikel van een tweelingbroer.’
Dean kromp ineen. ‘Ja, daarom ben ik hier ook. Om jou te vragen om Catherine na te trekken.’
Jonas hief smekend zijn handen. ‘Waarom, in vredesnaam? Ben je vergeten dat we haar al nagetrokken hebben toen ze Gracie schreef om te vertellen dat ze haar zus was? Laat het toch eens tot je botte kop doordringen dat ze in orde is, Dean. Over. En. Sluit.’
Dean ritste zijn jas open en gooide hem over een stoel. ‘Dan moeten we verdergaan. Ik weet dat het raar klinkt maar ze verbergt iets. Ik kan niet verder voordat ik weet wat het is.’
‘Waarom weet je zo zeker dat ze iets te verbergen heeft? Denk je niet dat Wade of ik dat dan ook zouden oppikken? Wij zijn hier de privédetectives, niet jij, en ons instinct zegt dat ze te vertrouwen is.’
‘Jij en Wade willen dat ze onschuldig is. Jullie willen niets ontdekken omdat jullie haar leuk vinden. Ik laat me niet door haar lieve maniertjes in de luren leggen.’
Jonas keek hem verbaasd aan. ‘O, is dat zo?’
Dean rechtte zijn schouders en zette zich schrap. ‘Ja, dat is zo.’
‘Als ik de verhalen mag geloven heb je juist heel veel gevoelens voor haar. Je bent toch met haar naar bed geweest vannacht?’
Dean deed een stap in Jonas’ richting. ‘Dat is genoeg, vriend. Het gaat jullie geen reet aan wat er tussen mij en Catherine is gebeurd.’
Jonas balde zijn vuisten en reageerde fel: ‘Dat dacht ik eerst ook, ja, tot ik Deanna vandaag in tranen aantrof.’
Die opmerking raakte Dean als een stomp in zijn maag. Dat kon toch niet waar zijn? ‘Huilde ze? Door mij?’
Jonas rolde met zijn ogen. ‘Weet je nu nog niet dat ze van je houdt en wil dat je gelukkig bent? Ze kwam hier huilend aan toen ze Catherine had afgezet. Ik moest nog mijn best doen om het hele verhaal eruit te krijgen.’
Dean schudde zijn hoofd, bang om te bedenken hoeveel pijn hij iedereen al had gedaan. ‘Het was een misverstand. Ik ga het goedmaken. Deanna hoeft zich over mij geen zorgen te maken.’
‘Dat kan wel zo zijn, maar dat doet ze toch. Dus als jij niet snel met je hoofd gaat denken in plaats van met je piemel word ik pas echt kwaad en dan gaan er dingen gebeuren waar wij allebei spijt van zullen krijgen.’
Hij moest een glimlach onderdrukken om Jonas’ vurige beschermende houding waar het Deanna betrof. Deans bewondering voor zijn oude vriend steeg nog een paar punten. ‘Help me dan om nog meer informatie te vinden over Catherine. Zodra ik weet dat ze niets te verbergen heeft laat ik de hele zaak met liefde los.’
Jonas zuchtte en haalde een hand door zijn haar. ‘Deanna zal niet blij zijn als ze erachter komt dat we in Catherines leven wroeten. Ze ziet haar al helemaal als deel van de familie.’
‘Luister, als jij het niet doet, vind ik wel iemand anders.’
Jonas was even stil en vroeg toen: ‘Je kunt het niet loslaten, hè?’
Dean schudde zijn hoofd. ‘Niet totdat ik met mijn eigen ogen zie dat Catherine onschuldig is.’
‘Oké, ik doe het, maar ik denk dat je een grote vergissing begaat,’ zei hij. ‘Ze is niet de oplichtster die jij denkt dat ze is. Dit kan behoorlijk misgaan, Dean.’
Dat begon Dean ook te geloven. In verschillende opzichten.
‘Geef me een paar dagen. Ik laat van me horen.’
‘Bedankt,’ mompelde Dean terwijl hij zijn jas pakte en naar de deur liep. ‘Als je ooit iets van mij nodig hebt...’
Jonas snoof. ‘Als Deanna erachter komt, zijn wij allebei nog niet jarig.’
Dean vloekte binnensmonds. Zijn tweelingzus kon je beter niet boos maken. ‘Laten we maar zorgen dat ze er niet achter komt dan.’
Jonas knikte en gooide de deur dicht.
Pas toen hij weer achter het stuur zat dacht Dean na over Jonas’ woorden. ‘Dit kan behoorlijk misgaan.’ Een steek schoot door zijn hart bij de gedachte dat hij Catherine nooit meer zou zien. Nooit meer haar zachte huid aanraken, haar nooit meer wakker kussen. Nooit meer haar gewillige lijf in glijden en de hele nacht langzaam de liefde bedrijven. Nee, dat kon hij niet laten gebeuren. Hij zou desnoods bedelen om haar vergiffenis. Ze was onder zijn huid gaan zitten en Dean wilde haar daar houden. Ondertussen kon het toch geen kwaad dat Jonas wat dingetjes voor hem uitzocht? Hij wilde het gewoon zeker weten, dat was alles. Het zou allemaal goed komen, daar zou Dean persoonlijk voor zorgen.