‘Alleen als jij belooft dat je voorzichtig bent. Dat is het minste wat je voor haar kunt doen, toch?’
‘Het enige wat ik kan beloven is dat ik mijn antwoorden zal hebben voor ze teruggaat naar Georgia.’
‘Antwoorden? Is dat waar je mee bezig bent?’ Deze vragen kwamen niet van zijn zus. Dean vloekte binnensmonds en draaide zich om naar de deuropening waar Catherine naar hem stond te kijken in haar gekreukelde jurk, met een blik alsof hij net haar hond een rotschop had verkocht. Kut. Hij wilde op haar af lopen maar ze stak een hand op en keek hem met vuurspuwende ogen aan. Shit, als blikken konden doden had hij het niet overleefd.
‘Stop,’ zei ze met een licht trillende stem. Ze liet hem staan en keek naar zijn zus. ‘Kun jij me alsjeblieft terugbrengen naar mijn hotel?’
‘Eh, ja hoor.’
‘Catherine,’ gromde Dean.
Tot Deans afgrijzen trilde Catherines onderlip. ‘Laat maar, ik weet genoeg.’
Toen Catherine de keuken uit liep dacht Dean dat zijn hart uit zijn lijf werd gerukt. Hij keek hoe ze haar jas aantrok en bij de deur op Deanna wachtte. Zijn zus trok hem naar zich toe voor een knuffel en fluisterde: ‘Ik praat wel met haar.’
Hij schudde zijn hoofd. ‘Dit is mijn eigen schuld,’ zei hij met moeite door de brok die opeens in zijn keel zat.
‘Mijn schuld,’ fluisterde ze meteen terug.
Toen Deanna hem losliet en haar jas aan ging trekken begon Dean naar de deur te lopen. Hij kon Catherine niet zomaar laten gaan. Niet zo. Maar hij was niet snel genoeg. Catherine was al buiten en halverwege de stoep, vastberaden om weg te zijn voor hij ook maar de woonkamer zou bereiken. Deanna keek naar hem en schudde meewarig haar hoofd, voordat ze snel achter haar aan liep.
Dean kon niets anders doen dan toekijken hoe ze wegreden. Hij hoopte met alles wat hij in zich had dat Catherine om zou kijken. Ze keek niet. Godverdomme, hij had het nu wel heel erg bont gemaakt, en hij moest en zou het goedmaken. Zo gemakkelijk kwam ze er niet van af. Als ze niet vrijwillig wilde luisteren zou hij haar bevallige achterwerk aan het bed vastbinden zodat ze wel móést luisteren.
Catherine liet haar tranen de vrije loop toen ze op haar hotelkamer was gekomen. Haar tas viel bij de deur op de grond en haar benen trilden toen ze naar de bank liep. God, wat een idioot was ze geweest dat ze geloofde dat Dean haar had gewild. Hij was haar de hele tijd aan het bespelen geweest in de hoop dat ze in een onbewaakt ogenblik al haar diepste geheimen aan hem zou toevertrouwen. Als hij nou maar kon zien dat er helemaal geen geheimen waren.
Deanna had in de auto naar het hotel geprobeerd om met haar te praten, maar Catherine had maar de helft verstaan. Haar oren suisden nog van Deans opmerking dat hij de antwoorden wel zou krijgen. Catherine kreeg een knoop in haar maag toen ze bedacht dat ze zo’n haast had gehad om zich aan te kleden. Ze had zo snel mogelijk terug willen zijn bij Dean. Haar lichaam had gegloeid en ze leek in brand te staan door de zondige beloftes die hij haar had gedaan voordat hij haar in de slaapkamer achter had gelaten. Haar gedachten waren nogal afgedwaald naar de gecensureerde versie toen ze zich probeerde in te beelden welke seksuele avonturen Dean nog meer voor haar in petto had. Catherine had zich van alles in haar hoofd gehaald terwijl ze haar verkreukelde jurkje en oncomfortabele schoenen aanschoot. Toen ze de keuken in was gekomen en Dean over haar hoorde praten alsof ze niet net een hele nacht de liefde hadden bedreven, was Catherines zin ineens als sneeuw voor de zon verdwenen.
‘Wat ben ik ook een ontzettende sukkel,’ kreunde ze en ze deed haar ogen dicht en zuchtte. Na een paar keer diep in- en uitademen voelde ze zich iets beter en was ze niet meer bang dat ze elk moment in kon storten.
‘Kom op, stel je niet aan,’ knarste ze. ‘Het is maar een man en het was maar één nacht. Je hebt wel voor hetere vuren gestaan.’ Toen ze haar ogen opendeed en opstond merkte ze dat ze haar jas nog aanhad. Ze gooide hem op de bank en schopte haar schoenen uit. Zou ze Mary bellen? Die had altijd een schouder klaar om op te huilen, maar Catherine wilde eigenlijk helemaal niet over Dean praten. De pijn zat nog te diep.
Toen ze de badkamer in ging en het licht aanknipte zag Catherine zichzelf in de spiegel. ‘Jezus, ik zie eruit alsof... seks. Wilde, haastige, geile seks.’ Het was ook fantastisch geweest totdat Dean het sprookje had verbroken door zijn grote mond open te trekken. ‘Achterdochtige holbewoner,’ mompelde ze toen de woede het uiteindelijk won van haar verdriet. Dean was geweldig geweest, maar nu was het voorbij. Tijd om door te gaan. Wat ze het hardst nodig had was een lange hete douche en daarna zou ze Gracie bellen. Haar zus was de reden dat ze naar Ohio was gekomen. Dean had er niets mee te maken.