Ze draaide de koude kraan open en plensde het koude vocht over haar gezicht. Dat loste iets van de roodheid in haar gezicht op maar haar coupe leek niet te redden. Ze zou moeten douchen om deze ragebol toonbaar te kunnen maken maar ze wilde geen tijd meer verspillen. Ze wilde Dean zien. Dan konden ze misschien met een lange kus... afscheid nemen. Dat klonk anders helemaal niet prettig. Ze drukte de gedachte weg en probeerde zo goed en zo kwaad als het ging de make-up van gisteravond te verwijderen. Toen nam ze een beetje tandpasta en poetste haar tanden met haar vinger. Catherine probeerde zelfs haar handen te gebruiken om haar haar te kammen maar dat maakte het alleen maar erger.
‘Wow, ik vraag me af wat Mary zou zeggen als ze je nu kon zien,’ zei Catherine tegen haar spiegelbeeld.
Bij de gedachte aan haar beste vriendin grijnsde Catherine van oor tot oor. Als Mary haar nu had kunnen zien zou ze steil achterovervallen. Catherine sprong nooit uit de band terwijl Mary altijd willens en wetens op het randje balanceerde.
Catherine stapte de badkamer uit en liep naar haar mobieltje dat ze op het nachtkastje had gelegd. Ze pakte het op en belde Mary. Ze nam vrijwel direct op.
‘Je kunt maar beter goed nieuws hebben anders doe ik je wat.’
‘Goedemorgen, schat,’ zei Catherine bij wijze van begroeting.
‘Cat?’ vroeg Mary opeens alert. ‘Alles goed?’
‘Alles is goed. Beter dan goed, kan ik wel zeggen.’
‘Je hebt je misdragen.’
Catherine liet zich op het bed zakken. ‘Hoe weet jij dat nou weer?’
‘Zo klonk je ook toen je op de lagere school een teek op Christopher Blythes stoel had gelegd.’
Catherine zag het nog levendig voor zich. Christopher had haar zo lang getergd dat ze haar geduld had verloren en ze besloot hem op een koekje van eigen deeg te trakteren. ‘Mijn god, dat was waarschijnlijk de laatste keer dat ik wild en impulsief was.’
Stilte aan de andere kant van de lijn, en toen: ‘Impulsief? Vertel.’
‘Ik ben met Dean naar bed geweest,’ kon Catherine zich niet langer bedwingen terwijl ze aan zijn overhemd plukte.
‘Echt waar?’ vroeg Mary ongelovig. ‘Ik dacht dat je zei dat hij je haatte?’
‘Hij vertrouwt me nog steeds niet en ik weet ook niet zeker of het zo’n goed idee was om met hem naar bed te gaan maar ik heb er geen spijt van.’ Ze rechtte haar schouders terwijl ze die bekentenis deelde. ‘Voor geen glorieuze seconde.’
Mary lachte. ‘Slet die je er bent!’
‘Ik vertel je alles. Nu moet ik proberen nog een enigszins waardige aftocht te regelen. Dat volgende-ochtend-gedoe is voor mietjes.’
‘Hou je hoofd omhoog, schat, en hij zal kruipen voor nog een nacht met jouw goddelijke lijf.’
Ze giechelde bij dat onwaarschijnlijke idee. Diep vanbinnen was Catherine bang dat ze Dean nooit meer zou zien. Dat hij haar vanaf nu als de pest zou mijden omdat hij had gekregen wat hij wilde. ‘Ik bel je als ik in het hotel ben. Ga maar weer slapen.’
‘O, reken maar. Houd me op de hoogte.’
‘Doe ik.’ Ze namen afscheid en hingen op. Ze legde de telefoon terug op het nachtkastje en liep de kamer uit. Toen ze de keuken in liep zag ze Dean aan tafel zitten. Hij had geen shirt aan. Haar blik viel op de spieren in zijn schouders en ze moest oppassen dat ze niet ging kwijlen. Ze zag dat hij een blauw gestreepte pyjamabroek aan had getrokken. Hij zag er zo lief uit en ze wilde het liefst op hem af lopen om op zijn schoot te gaan zitten maar dat deed ze natuurlijk niet. De stoere Catherine was vertrokken. In het felle daglicht was ze zonder pardon weer haar normale saaie zelf geworden. Lekker dan.
Ze haalde diep adem, schraapte haar keel, en ging iets rechterop staan. ‘Dean?’
Hij draaide zich om in zijn stoel en opeens keken twee paar ogen haar aan. Catherine hapte naar adem toen ze Deanna aan de andere kant van de tafel zag zitten. ‘Catherine, wat doe...’ Ze stopte midden in haar zin terwijl haar blik naar beneden zakte. Dean, die grote sukkel, zat daar maar te staren. Als Catherine zijn blik goed begreep keek hij haar afkeurend aan. Wat had dat nou weer te betekenen?
Het drong te laat tot Catherine door waarom de twee aan tafel zo geschokt waren. Ze had Deans overhemd aan en verder niets en het kwam maar net tot over haar billen. Shit.
Op hetzelfde moment dat ze zich omdraaide om zich uit de voeten te maken stond Dean plotseling op en hij legde een hand op haar schouder om haar tegen te houden. Met één pezige arm trok hij haar tegen zijn borst. Catherine wankelde en probeerde zich los te trekken maar hij hield haar alleen maar steviger vast. Hij grinnikte geluidloos en Catherine kon hem wel wurgen.
Ze draaide zich om, klaar om hem de huid vol te schelden maar Dean boog zich naar haar toe en kuste haar vurig. Hun toeschouwer vergetend ging Catherine op haar tenen staan terwijl ze haar armen om zijn nek gooide en haar hele lichaam en ziel in de kus stopte. Een tel later was haar hele lijf klaar voor hem. Vloeibaar vuur stroomde door haar aderen. Zijn handen hielden haar armen in een harde, bijna pijnlijke greep. Ze zou nog gehavender uit de strijd komen maar het kon haar niet schelen. Ze wilde dit. Ze wilde hem. Catherine drukte haar lippen op de zijne, genietend van zijn smaak als ontbijt. Hij duwde haar mond open met zijn tong en glipte de donkere holte in. Dean speelde, hun tongen draaiend en plagend. Helaas nam haar verstand de regie weer over en dat deed haar libido geen goed. Catherine rukte haar mond van de zijne af, heel even verstoord door de manier waarop hij zijn lippen aflikte en haar aankeek alsof hij hun onderonsje in de slaapkamer voort wilde zetten. Zijn donkere, broeierige ogen deden haar huiveren. Dean leek vastberaden en ondanks Deanna, die slechts een paar meter verderop zat, had Catherine zin om af te maken wat hij was begonnen. Een stem onderbrak haar losbandige gedachten en dwong haar terug te komen in het hier en nu.