‘Maar ze heeft geen wapens en geen mensen, en jij hebt Zippy niet.’
‘We verzinnen er wel wat op.’
‘Veel succes. Dat kun je wel gebruiken.’
Anne-Jade had een paar stunguns achtergehouden, en ze had ook nog een aantal anti-stunners voor onze ploeg. Eerlijk gezegd stelde ons team niet veel voor. Het gerucht dat de Outsiders de macht zouden overnemen had zich al door Binnen verspreid. Sommige mensen maakten zich zorgen, maar velen leken dankbaar en beweerden dat de Outsiders al onze problemen zouden oplossen. Hank en Bubba Boom hadden me dus helemaal niet nodig gehad als hun profeet.
Op uur zestig, in week 146.026, ging Anne-Jade op pad met haar ploeg die bestond uit drie van haar luitenants, tien van Jacy’s bullebakken, Sloan en Riley. Ik was vooruitgegaan en kroop door de buizen boven de luchtcentrale om te tellen hoeveel onderhoudswerkers er waren – zeven – en Anne-Jade te vertellen wat hun locatie was.
Het was een prachtige overval. Anne-Jade en haar luitenants stormden de centrale in en verdoofden de meeste onderhoudswerkers met hun stungun voordat die beseften wat er gebeurde. Een paar van Hanks mannen vochten terug, zwaaiend met enorme moersleutels. De voorman trok zijn stungun en schakelde een paar van Jacy’s bullebakken uit voordat Anne-Jade hem neerschoot.
Tegen de tijd dat ik uit de schacht op de vloer sprong, was het gevecht voorbij. We hadden de centrale in handen.
‘We hebben de luchtcentrale. Wat nu?’ vroeg Anne-Jade.
‘We schakelen de computer uit en bedienen alles op de ouderwetse manier.’
‘Ouderwets?’ vroeg ze.
‘Met de hand.’
‘Kun je dat dan?’
‘Niet ik. Riley.’ Ik wees. Hij en Sloan hadden de dekplaat van het centrale bedieningspaneel al losgeschroefd. Ze stonden over een wirwar aan draden en kabels gebogen, met geïsoleerde tangen in hun hand. ‘Logan vertelt hem wat hij precies moet doen.’
Anne-Jade gedroeg zich een beetje raar. Ze bleef maar naar de deur kijken, die bewaakt werd door twee van haar luitenants. En ze bleef aan de kraag van haar uniform trekken alsof hij langs haar huid schuurde.
‘Logan klonk helemaal in zijn nopjes, toen ik hem daarstraks sprak,’ zei Anne-Jade.
‘Hij is zo veel mogelijk aan het leren over onze geschiedenis en over hoe Binnen werkt. Binnenkort hebben we alle belangrijke systemen weer in handen en kunnen we de Outsiders wegsturen.’
‘Ik wou dat ik van je plannen had geweten voordat je Logan ging redden,’ zei Anne-Jade.
‘We hebben het allemaal pas net bedacht. Hoezo?’
Anne-Jade raakte haar hals aan. ‘Toen ze Logan vasthielden op niveau vijf dreigden de Outsiders om hem een commandoband om te doen. Je weet wat dat met hem gedaan zou hebben. Hij kan niet zo goed tegen pijn.’
‘Wat probeer je me te vertellen?’ vroeg ik, hoewel ik al iets begon te vermoeden. Iets zeer onaangenaams.
‘Ik draag de band die voor hem bedoeld was. Ik heb toegezegd –’
‘Voor ons te werken,’ zei een bekende stem.
Ik draaide me om. Hank, Bubba Boom en Ponife stonden in de deuropening.
Hoofdstuk 19
Anne-Jade richtte haar stungun op Riley. Die had geen anti-stunner. Ik riep een waarschuwing naar hem, terwijl ik haar arm opzij sloeg zodat ze miste. Riley dook weg achter het schakelpaneel.
Ze vloekte en richtte haar wapen op mij. Nu begreep ik waarom ik geen anti-stunner had gekregen. ‘Sorry, Trella. Het spijt me echt. Ik heb gewoon geen vertrouwen meer in de Ploeg van Schapen.’
Hanks mensen renden de centrale in en schreeuwden tegen Jacy’s mensen dat ze zich moesten overgeven. Ze waren gewapend met dodelijke zappers.
Hank, Bubba Boom en Ponife kwamen op ons af. Ik keek om me heen. Alle leden van onze ploeg – behalve Anne-Jades mannen – knielden op de vloer neer met hun handen achter hun hoofd.
Ik keek Riley aan. Hij gebaarde met zijn hoofd naar het schakelpaneel. Er steeg een klein rookpluimpje uit op.
Zachtjes zei ik tegen Anne-Jade: ‘We weten hoe we de commandoband kunnen uitschakelen.’
Ze verhulde haar verbazing, terwijl Hank en zijn zelfingenomen gezelschap voor ons kwamen staan. Ponife droeg de vrijetijdskleding van een opper, maar zijn ziekelijke gele huid kon hij niet verbergen.
De rook die uit het schakelpaneel kwam werd steeds dikker.
Riley schreeuwde: ‘Brand,’ en dook omlaag toen er een fel licht opflitste.
Ik volgde zijn voorbeeld. Een nanoseconde later deed een explosie de hele ruimte schudden. Een drukgolf kegelde iedereen omver die nog had gestaan. Riley en een paar anderen renden in de verwarring die volgde naar de deur. Ik was al vlak bij hen toen een scherpe pijn mijn nek omringde en me tegen de grond smeet. Kennelijk hadden we mijn band toch niet uitgeschakeld. En nu wisten Hank en de Outsiders van onze plannen om de computer te omzeilen – én van de instructies op de wanden in de ruimtehaven.