De tijd verloor zijn betekenis, en toen eindelijk de deurknop werd omgedraaid en het toetsenbordje naast de deur piepte, had ik alleen nog maar een klein scheurtje gemaakt in de tape. Uitgeput zakte ik op de vloer ineen.
De deur vloog open, en het volgende moment stond Bubba Boom naast me. ‘Trella, gaat het?’
Ik knikte. Hij pakte zijn zakmes en sneed de tape om mijn polsen en enkels door. Toen hij het spul lostrok van mijn huid kromp ik ineen van de pijn.
Bubba Boom raakte het stuk tape op mijn mond aan. ‘Wil je het zelf doen of zal ik het doen?’
Ik wees naar hem.
‘Zal ik tot drie tellen?’
Weer knikte ik.
‘Eén. Twee.’ Hij rukte de tape los.
Ik gilde het uit. Mijn lippen brandden en tranen prikten in mijn ogen. ‘Geen drie?’ vroeg ik schor.
‘Sorry. Dit leek me beter.’
Op mijn wangen, polsen en enkels zat nog wat lijm van de tape. ‘Het geeft niet.’ Ik raakte zijn arm even aan. ‘Dank je.’
Hij glimlachte verlegen naar me. ‘Je weet wel hoe je een man in spanning moet houden.’ Hij maakte een paar haarlokken die aan mijn wang bleven plakken los en streek ze achter mijn oor. ‘Dokter Lamont is onderweg.’
‘Ik mankeer niks. Ik ben alleen uitgehongerd.’
Hij nam mijn rechterhand in de zijne, draaide mijn pols om en liet zijn vinger over het littekentje op mijn onderarm glijden. ‘We zouden je sneller hebben gevonden als je het zendertje niet had verwijderd.’
‘We?’
‘Hank en de anderen. En dokter Lamont. We waren allemaal op zoek naar je.’
‘Heeft zij me verraden, over dat zendertje?’
‘Nee, maar dat hadden we al vrij snel door.’ Zijn toon werd serieus. ‘Wie heeft je hier opgesloten?’
‘Sloan.’
Hij knikte, alsof hij dat antwoord al had verwacht. ‘Wie waren die twee kerels die je meenamen uit de ziekenboeg?’
‘Jacy’s mannen. Ik weet niet hoe ze heten.’
‘En weet je waarom ze je hebben meegenomen?’
‘Ik denk dat Jacy erachter was gekomen dat ik mijn zendertje niet meer droeg. Hij wilde weten waar ik mee bezig was, maar ik wilde het niet zeggen. Hij is duidelijk iets van plan, en hij was bang dat ik zou ontdekken wat hij aan het doen is en hem zou dwarsbomen.’
‘En dus heeft hij preventief toegeslagen.’
‘Dat klinkt –’
‘Trella!’ Lamont rende naar binnen. Ze liet haar dokterstas vallen en omhelsde me stevig. Haar spieren trilden.
Ik was zo verbijsterd dat ik me niet bewoog.
‘Ik was zo bezorgd!’ Ze trok zich terug, zodat ze me kon bekijken. ‘Gaat het wel? Als ze je pijn hebben gedaan, vierendeel ik ze zonder verdoving en voer ik ze stukje bij beetje aan de Hakmolen.’
Indrukwekkend. Ik was alleen maar van plan om Sloan een paar meppen te verkopen.
‘Kun je lopen? Ik wil je meteen volledig onderzoeken.’ Lamont voelde mijn pols.
‘Het gaat best. Ik heb alleen ontzettende honger en dorst.’ Ik richtte me tot Bubba Boom. ‘Kun jij met me meegaan naar de kantine?’
Maar Lamont weigerde de hint te vatten. ‘Ik ga wel mee. Je hebt minstens zesentwintig uur niet gegeten. Je moet oppassen met wat je in je maag stopt.’
‘Zesentwintig uur? Weet je het zeker?’ Dat leek me te lang. Ik vroeg me af of Logan al succes had gehad en hoe het ervoor stond met de Outsiders.
‘O, ja. En elk uur duurde een eeuwigheid.’ Lamont klopte op haar borstkas. ‘Je was verdoofd door de stungun, en omdat je zo klein bent was je daardoor waarschijnlijk wel tien tot twaalf uur buiten westen.’
Gek, ik kon me niet herinneren dat ik bewusteloos was geweest. Ik was eerder een keer geraakt door een stungun, en toen had ik ook geen black-out gehad.
Bubba Boom hielp me overeind. Even tolde alles om me heen, en mijn knieën overwogen het te begeven. Hij legde zijn arm om mijn schouder om me in evenwicht te houden. Zo gingen we naar de kantine.
Onze komst veroorzaakte nogal wat deining in de kantine. Op dat moment kon het me niets schelen. Lamont ging een dienblad met eten voor me halen. Daarna werd alles nogal wazig, alsof ik al half in slaap was. Water naar binnen klokken, eten, teruggaan naar de ziekenboeg en in bed worden gestopt door Bubba Boom, het kwam me allemaal voor als een merkwaardige droom.
Voordat hij vertrok, kuste hij me op mijn voorhoofd. Ik liet mijn hand in mijn zak glijden en omklemde mijn hanger, terwijl ik weggleed in een nog diepere slaap.
Toen ik wakker was, nam ik een lange, gloeiendhete douche. Zodra ik klaar was, stortte Lamont zich op me. Ik moest een grote kom van haar speciale soep eten. Eigenlijk wilde ik zo snel mogelijk naar Logan, maar ze weigerde me te laten gaan voordat ze me van top tot teen had onderzocht.
Ik onderdrukte mijn neiging om te protesteren en haar eraan te herinneren dat ze had beloofd niet te gaan moederen. Haar medische zorg was tamelijk overdreven, maar tegelijk was het fijn om te weten dat mensen zich zorgen om me hadden gemaakt en naar me op zoek waren geweest. Voordat ik betrokken was geraakt bij de zoektocht naar de Poort had ik kunnen sterven in de buizen zonder dat iemand zich om me had bekommerd, behalve Cog.