Jacy benaderde me omzichtig, wat me, gezien de omstandigheden, bijna in lachen deed uitbarsten. Maar in plaats daarvan keek ik hem woedend aan.
‘Heb je erover nagedacht?’ vroeg hij.
‘Ja.’
‘En?’
‘Ik heb besloten dat ik het liefst mijn handen om je nek zou leggen om je luchtpijp te verbrijzelen.’
‘Dit helpt niet, Trella.’
‘Dat is precies mijn punt.’
Hij zuchtte. ‘Ik hoopte dat je een beetje vertrouwen in me had gekregen, omdat ik heb geholpen bij de opstand van de Ploeg van Schapen.’
Mijn blik gleed naar Sloan. ‘Waarom trok hij me uit die schacht?’
‘Het begon als een geintje,’ zei Sloan. ‘Ik hoorde je in die schacht. Ik wilde je weer laten gaan, maar toen ik hoorde van die microfoons… flipte ik. Het was net alsof de Opper Cops terug waren.’
‘Kapitein Trava?’ vroeg ik Jacy.
‘De Transmissie moet gerepareerd worden. Hij kende de juiste mensen en hij wist dat de Controllers geen… Het zijn…’
‘Outsiders,’ zei ik.
‘Ik had kunnen weten dat je daar al achter was. Wie heeft je dat verteld – Bubba Boom?’
Ik hield mijn mond.
‘James Trava helpt ons. Hij kent alle mogelijkheden van Binnen. Hoe snel we kunnen reizen, hoe we onze wereld kunnen manoeuvreren. Het is waarschijnlijk al te laat, maar er moest iets gebeuren!’ Hij haalde een paar keer diep adem om wat te kalmeren. ‘Daarom moet ik weten wat je allemaal hebt uitgespookt. Misschien doorkruis je onze plannen.’
Hij had de twee dingen die ik niet kon rijmen afdoende verklaard. Maar toch. ‘Dat doe ik niet.’
‘En Logan?’
‘Dat weet jij beter dan ik. Hij is in verzekerde bewaring gesteld, door de Commissie.’
Jacy stapte op me af, met zijn handen tot vuisten gebald. Ik was bang dat hij me ging slaan, maar hij ontspande zijn vingers weer en trommelde ermee op zijn dijbeen. Toen keek hij even naar Sloan. ‘Laatste poging?’
‘Doe geen moeite. Ze gelooft je niet, baas. En we hebben haar niet nodig. Ze kan in de Put blijven, tot we de situatie onder controle hebben,’ zei Sloan.
De Put? Dat klonk niet goed.
‘Helaas hebben we haar wél nodig. Ga maar snel.’ Jacy maakte een plekje vrij op de werktafel en ging zitten.
‘Gaat hij eten en water halen?’ vroeg ik, en ik probeerde mijn stem niet te laten trillen.
‘Nee. Maar als dit niet werkt, zorg ik ervoor dat je gevoederd wordt.’
‘Aardig van je,’ zei ik op vlakke toon. ‘Nu we toch zo gezellig zitten te praten: heeft iemand dokter Lamont bevrijd?’
‘Ja. En Bubba Boom, Hank en nog wat onderhoudswerkers zijn al de hele tijd naar je op zoek en lopen ons danig voor de voeten. Daarom heeft het ook zolang geduurd voordat ik hier terugkwam.’
‘Wat vervelend.’ Mijn stem droop van het sarcasme. Toen de stilte voortduurde, vroeg ik hem naar de Put.
Maar voor hij iets kon zeggen ging de deur open. Ik zette me schrap voor hun ‘laatste poging’ en perste mijn lippen op elkaar. Maar toen ik Riley daar zag staan met Sloan kon ik een kreet van verbazing niet binnenhouden.
Riley draaide zich om naar Jacy. ‘Wat is dit?’ Hij gebaarde naar mij. ‘Je zei dat je met haar ging práten. Laat haar gaan. Nu!’
Niet helemaal wat ik verwacht had. Misschien was Rileys woede onderdeel van hun toneelstukje.
‘Ze denkt dat wij de saboteurs zijn,’ zei Jacy kalm. ‘Hoe moet ik het dan voor elkaar krijgen dat ze rustig met me gaat zitten praten?’
Het ontging me niet dat hij ‘we’ zei. Een misselijk gevoel welde op in mijn lege maag.
‘Daarom wilde ik ook degene zijn die haar zou overtuigen,’ zei Riley.
‘Jij bent ergens anders nodig. We hebben niet veel tijd meer.’ Jacy sprong overeind. ‘Dit is een totale verspilling van onze kostbare tijd. Sloan, breng haar naar de Put. We redden het wel zonder haar. Riley, is alle bedrading aangebracht?’
‘Nog niet.’
‘Ga het dan snel afmaken. Ze zitten al aan ons vast. Sloan ontfermt zich wel over Trella.’
Riley verroerde zich niet. Hij keek me indringend aan. ‘Heeft Logan een manier gevonden om de Outsiders te omzeilen?’ vroeg hij.
Jacy vertrouwde ik niet, maar Riley wel, hoewel hij dat niet geloofde. Ik had hem moeten vertrouwen met die bom, en ik had moeten uitzoeken waar hij al die weken mee bezig was geweest. Mijn liefdesverdriet had me bij hem uit de buurt gehouden, maar nu had ik geen bedenkingen meer. Als Riley dacht dat Jacy en zijn mannen goed bezig waren, dan was het zo. ‘Nee. Nog niet. We denken dat we nog één kans hebben, maar dat vereist samenwerking van een hele hoop mensen.’
Jacy en Riley keken elkaar even aan.