Het duizelde me allemaal. ‘Waarom vertel je me dit?’
‘Je moet dit…’ Hij gaf me een kleine ronde disk, ‘aan Logan geven.’ Domotor keek me indringend aan. ‘Met die disk kan hij in het geïsoleerde systeem komen. Ik weet dat je vaak naar hem toe gaat, dus ga nou niet tegen me liegen en zeggen dat je het niet kunt doen. Het voortbestaan van onze wereld hangt ervan af.’
‘Wat kan Logan dan doen wat jij niet kunt?’
‘Zijn wonderen verrichten, de controle weer overnemen en voorkomen dat de Outsiders binnendringen.’
‘En als hem dat niet lukt?’
‘Dan zijn we allemaal overgeleverd aan de genade van de Outsiders.’
Logan wond er geen doekjes om. ‘Allemachtig, Trella. Dit is ernstig.’ Hij had Domotors disk in zijn computer geschoven en zat driftig te typen.
‘Hoe ernstig?’
‘We zijn de klos.’ Met zijn vingernagel tikte hij tegen het scherm. ‘Geen wonder dat we die verbinding niet konden vinden. Ik heb nooit gedacht aan een externe bron.’
Zijn vingers vlogen over de toetsen, terwijl hij zat te mompelen en te vloeken.
‘Maar nu je weet wat er gaande is, kun je hen tegenhouden. Toch?’ drong ik aan.
‘Vergeet het maar.’
Mijn knieën konden mijn gewicht niet meer dragen. Ik zakte neer op een stoel.
Logan reed zijn stoel een stukje achteruit. ‘We zijn overal buitengesloten. Domotor heeft een gebiedje geïsoleerd, maar ik heb een onbesmette computer nodig om daarbij te kunnen.’
‘Onbesmet?’
‘Een computer die niet verbonden is aan het netwerk.’
‘Zoals de computers in de Trava-sector?’ vroeg ik. ‘Anne-Jade zei dat die niet zijn aangesloten op het netwerk.’
Logan frunnikte aan zijn haar. Hij had niet de moeite genomen het te knippen sinds hij hier afgezonderd zat. ‘Dat hangt ervan af wanneer die computers van het netwerk zijn losgekoppeld. Als de externen toen al toegang hadden, zullen ze niet werken.’
‘Hoe krijgen we je daar zonder dat iemand het merkt?’
Zijn gezicht klaarde op. ‘Ik heb een apparaatje gemaakt dat warmte aftapt van de lamp. Daarmee kan ik mijn zendertje op een constante temperatuur houden.’
‘Als we wachten tot vlak nadat je bewakers zijn geweest hebben we twintig uur voordat ze ons doorhebben.’
Ik dacht na over wat we allemaal moesten doen om Logan in Sector D4 te krijgen. Als ik eenmaal een geschikte computer had gevonden kon hij er samen met mij heen via de ventilatieschachten. Maar wat zouden we doen met de aanwezige Trava’s?
Tijd om langs te gaan bij Anne-Jade.
‘Wát wil je lenen?’ Anne-Jade zat achter haar computer met haar ogen te knipperen alsof ze me daardoor uit haar blikveld kon laten verdwijnen.
Ik had gewacht tot haar luitenants waren vertrokken uit het DVB-kantoor en was toen tevoorschijn gekomen. Ik bleef vlak bij de verwarmingsbuis staan, voor het geval dat een van de anderen terugkeerde, en herhaalde mijn verzoek. ‘Een stungun, Anne-Jade. Geen zapper. Ik heb hem nodig om Logan te helpen.’ Toen ze geen antwoord gaf, voegde ik eraan toe: ‘Vertrouw me nou maar.’
‘Met een stungun kun je ook iemand doden, als je hem maar hoog genoeg zet.’
‘Dat weet ik.’ Cogon had per ongeluk een Opper Cop gedood omdat de stungun, die hij van de man had afgepakt, op de hoogste stand had gestaan. ‘Kun je hem niet op een bepaalde stand vastzetten?’
Ze verkruimelde. Er was geen andere manier om het te omschrijven. Het ene moment zat ze nog rechtop koppig te zijn, het volgende zakte ze verslagen in elkaar. ‘Je hebt wel een heel slechte timing.’ Anne-Jade draaide haar monitor om, zodat ik hem kon zien. Op het witte scherm stond een rij zwarte letters die de volgende woorden vormden: VERZAMEL ALLE WAPENS VAN BINNEN EN LEG ZE IN DE KLUIS, OOK JULLIE EIGEN WAPENS.
‘Is dat –’
‘Ja. Een bevel van de Controllers.’
‘Weet je dat ze niet –’
‘Ja. En ze weten precies hoeveel wapens we hebben want onze inventaris stond in de computer.’
‘Maar als je ze achter slot en grendel legt –’
‘Er zit een gewichtssensor in de bodem van de kluis, voor het geval iemand op het idee komt er iets uit te stelen.’
Mijn gedachten gingen razendsnel. ‘Leg er dan wat extra gewicht in. Je kunt niet alle wapens in de kluis leggen! Dat is zelfmoord.’
‘Ik heb niet veel tijd.’ Ze wees naar de onderkant van het scherm. Daar tikte een kleine teller de minuten weg. Ze had minder dan een uur. ‘Als ik niet doe wat ze zeggen spuiten ze gas in Sector D2.’
‘Slaapgas?’
‘Was het maar waar.’
Ik zette alle mogelijke problemen op een rijtje. ‘Als ik een gewicht voor je vind, geef je me dan een stungun?’