In het besef dat ik me daar ook schuldig aan had gemaakt zat ik een beetje met mijn eten te spelen. Ik had mijn vergissing nu tenminste wel ingezien.
‘We denken dat Jacy en zijn handlangers proberen in te breken in het computernetwerk,’ zei hij. ‘De afgelopen twee weken werkt het niet meer zoals het hoort. En als ze de controle krijgen…’
‘Die hebben ze al.’
Verrast keek Bubba Boom me aan. ‘Hoe weet je dat?’
Tijd om te beslissen. Als ik ervoor wilde zorgen dat alles weer goed kwam, had ik Bubba Boom en Hank hard nodig. Ze hadden zelf ook al het een en ander ontdekt. Dus vertelde ik Bubba Boom dat Jacy’s groep de mythische Controllers gebruikte om de Commissie en Anne-Jade bevelen te geven. Maar om de een of andere reden vertelde ik hem niet over Logan.
‘Maar jij mag niet van niveau drie af. Hoe ben je dat allemaal te weten gekomen?’
Interessant. Met die Controllers leek hij niet zo te zitten, alleen met het feit dat ik zoveel wist. ‘Ik mag wel bezoek ontvangen.’
Hij bestudeerde me aandachtig. ‘Als ze werkelijk de controle hebben over het netwerk, kunnen we niets doen.’
Maar Logan kon dat wel. Hoopte ik. ‘Gelukkig zijn Jacy en de kapitein wel van plan om iets aan de Transmissie te doen. Dat is dan weer één zorg minder.’
Weer had ik hem verrast. ‘Wanneer?’ vroeg hij.
‘Dat weet ik niet. Maar ik denk dat het handig is als je ze vertelt wanneer Hank niet in de buurt zal zijn, zodat ze niet weer op de proppen hoeven te komen met een bom als afleidingsmanoeuvre. En dan heb je ook de kans om te zien wie er nog meer bij betrokken zijn.’ Ik leek wel een Opper Cop. Zij hadden er altijd plezier in gehad om zo veel mogelijk sloven in de val te laten lopen.
‘Als we geen controle hebben over de computers maakt het toch niet uit wie er bij betrokken is en wie niet?’ zei hij.
‘Misschien zijn we in staat om de computers weer over te nemen.’
‘Misschien? Denk je echt dat we een kans maken?’
‘Ik heb wel eens meer gedaan, met minder.’
Hij lachte. ‘Dus je vraagt ons om je te vertrouwen.’
‘Yep.’
‘Ik zal het met Hank bespreken. Hij zegt steeds al dat we helemaal opnieuw moeten beginnen, dus hij is vast bereid om je alle hulp te geven die je maar wilt.’
Logan was dolblij toen hij hoorde dat de Transmissie misschien gerepareerd zou worden. Hij gaf me een van zijn nieuwe, kleine videocamera’s om daar te installeren, zodat hij kon toekijken als ze aan de slag gingen met de machine. Tussen mijn bezoekjes door was hij voortdurend bezig met het maken van allerhande apparaatjes. En ik bracht mijn vrije tijd door met Bubba Boom. Hank had inderdaad toegezegd dat hij en zijn team me zouden helpen, en Bubba Boom fungeerde als onze tussenpersoon.
Logan had inmiddels ook de glazen detector aangepast en weer aan mij gegeven. Omdat ik geen tijd had om alle Sectoren en Kwadraten van Binnen af te speuren naar de actieve verbinding met de Controllers gaf ik het ding aan Hank, zodat hij en zijn mensen het voor me konden doen.
‘Wát wil je gaan doen?’ vroeg Lamont.
‘De vampierboxen gebruiken,’ zei ik nogmaals. Het was uur vijftien van week 147.025, en in de afgelopen vijftig uur was ik zo vaak op en neer geweest naar Logan dat ik helemaal uitgeput was. Ik ging op het randje van de onderzoektafel zitten, terwijl Lamont iets zocht in haar voorraad met medische benodigdheden.
‘Waarom?’
‘De bestanden met alle gegevens van de bloedonderzoeken zijn… niet beschikbaar. Dus ik wil iedereen testen.’
Lamont staarde me aan alsof ik aan het ijlen was. ‘En waar wil je op testen?’
‘Verwantschap.’
‘Waarom?’
‘Ik denk dat het zal helpen om een gevoel van eenheid te creëren. In plaats van oppers en sloven kunnen we dan Ashons en Mineko’s zijn. Dan kan elke familie een afgevaardigde kiezen voor een Commissie van negen leden. Maar ik denk dat we nog steeds een kapitein nodig hebben. Iemand zoals Hank.’
‘Of jij,’ zei ze.
‘Ik heb geen enkele technische kennis.’
‘Die heb je ook niet nodig. Je hebt Logan, die je vertrouwt. Een kapitein kan niet alles zelf doen, daarom heeft ze medewerkers om zich heen nodig die ze vertrouwt.’
‘Ik denk niet dat de mensen van Binnen me graag op die positie zien.’
‘Je hebt goede ideeën. Als jij ons weer op het rechte spoor krijgt, zal iedereen blij zijn.’
Ze had wel erg veel vertrouwen in me. Ik wachtte tot ik die inmiddels bekende steek van angst zou voelen, maar er gebeurde niets. De gedachte dat de mensen op me rekenden joeg me tenminste geen angst meer aan. In plaats daarvan gaf het me een extra dosis motivatie. Veel beter.