‘Omdat ze allemaal bang zijn.’ Hij leunde achterover in de kussens. ‘Waarom zou ik liegen? Ik ga dit ook allemaal aan Anne-Jade vertellen.’
‘Moet je doen.’ Ik was nu echt in de war. Ik had gedacht dat ik Jacy kon vertrouwen.
‘Je moet begrijpen dat Jacy niet je vriend is. Hij hoopte dat die woedende menigte in Sector F1 je aan de Hakmolen zou voeren.’
Een rilling van angst liep over mijn rug. Ik wreef over mijn wang en dacht terug aan de razernij in Sloans ogen.
Bubba Boom boog zich weer naar me toe. ‘Pas heel goed op.’ Hij legde zijn warme hand op mijn knie. ‘Ik weet dat je sowieso niet van niveau drie af mag, maar je kunt beter ook de ziekenboeg niet verlaten. Als ik mensen red, verwacht ik wel dat ze in leven blijven.’
‘Welke keer bedoel je? Toen je me hielp die bom te ontmantelen of die keer bij de brand?’
Hij lachte. ‘Misschien verwacht ik te veel van je.’
Ik klopte hem op zijn arm. ‘Bedankt voor beide keren.’
‘Graag gedaan. Ik denk eigenlijk dat ik maar wat vaker langs moet komen, voor het geval je weer eens gered moet worden.’ Hij schoof zijn hand een stukje hoger over mijn dijbeen.
O, nee. Net nu ik dacht dat ik een vriend had gevonden die niet gevangen zat of het hoofd van de DVB was. Dat had ik dus verkeerd gedacht. En ik zat echt niet te wachten op nog iemand die me in de gaten ging houden. Ik schoof mijn been onder zijn hand vandaan. ‘Maak je geen zorgen. Zoals je al zei, als ik in de buurt van de ziekenboeg blijf, ben ik veilig.’
Zijn vrolijke stemming verdween. ‘Ik dacht dat jij en Riley…’
De geruchten gingen kennelijk snel. ‘Dat is ook zo, maar ik ben nog niet toe aan een nieuwe… vriendschap. En trouwens, met al die problemen en die sabotage kan ik me voorlopig maar beter concentreren op het helpen van dokter Lamont.’
Hij bestudeerde me alsof ik een ingewikkeld explosief was, op zoek naar mijn zwakke punten. Ik kromp bijna ineen onder zijn blik. Snel stond ik op en zei: ‘Vergeet Anne-Jade niet te vertellen over Sloan en Jacy.’ Ik hield mijn adem in. Zou hij de hint vatten?
Met een grijns kwam Bubba Boom overeind. ‘Oké, ik ben bereid te wachten tot alles weer in orde is. Ik weet zeker dat al die problemen binnenkort verleden tijd zijn.’ Hij salueerde spottend naar me en vertrok.
Ik plofte weer neer op mijn stoel. Mijn hoofd tolde. Eerst die beschuldigingen aan Jacy’s adres, en dan die avances die hij had gemaakt. Ik wist niet wat ik ervan moest denken. De gedachte om intiem te zijn met een andere man dan Riley… nee. Daar kon ik niet eens aan denken zonder afkeer te voelen.
Waarom kon ik zonder aarzeling een brandende ruimte in rennen, tegen wanden op klimmen, een bom ontmantelen en de Commissie trotseren, terwijl ik als de dood was om toe te geven aan mijn gevoelens voor Riley? Mijn angst had niet alleen mijn eigen leven verziekt, maar ook de kansen van heel Binnen op een vredig en harmonieus bestaan. Hopelijk was het nog niet te laat voor ons allemaal.
De glazen buis lichtte niet op tijdens mijn eerste zoektocht in de Trava-sector. Ik had ongeveer de helft van de Sector afgezocht toen ik terug moest naar de ziekenboeg voor mijn dienst. Lamont had een schema opgesteld waarmee ik de schijn kon ophouden dat ik haar stagiair was. Het werkte, alleen besteedde ik mijn vrije uren aan het kruipen door buizen, op zoek naar een actieve computer.
Terwijl de uren verstreken, voelde ik steeds meer druk om daadwerkelijk iets te doen. Iets anders dan vaststellen of een wond ontstoken was of niet. Halverwege week 147.024 rondde ik mijn vierde en laatste zoektocht in de Trava-sector af. Zonder resultaat. Maar omdat ik zoveel tijd had doorgebracht in de buizen boven de Trava’s had ik wel het een en ander opgestoken.
Ten eerste – ze verveelden zich te pletter, en dat was gevaarlijk. Twee van hen hadden een hele hoop computers uit elkaar gehaald om een paar apparaatjes te bouwen die je in je hand vast kon houden. Het konden wapens zijn of communicatiemiddelen, ik had geen idee. Maar mijn glazen buis begon niet te gloeien, dus het was geen verbinding met de Controllers.
Ten tweede – ze waren van plan te ontsnappen en hun leiders die vastzaten in het cellencomplex te bevrijden.
Ten derde – ze wilden de macht over Binnen weer overnemen en iets of iemand beschermen. En daar snapte ik niets van. Ze hadden de macht al. Dus waarom droegen die zogenaamde Controllers de Commissie niet op om alle Trava’s vrij te laten?
Mijn onrust groeide, en overal in Binnen hing de spanning bijna tastbaar in de lucht. Er werd gevochten en er braken rellen uit. Anne-Jades DVB-agenten werden soms overweldigd door de opstandelingen, waardoor velen gewond raakten.
Toen ze langskwam in de ziekenboeg om te kijken hoe het met haar luitenant Yuri ging, nam ik haar apart en vertelde haar over de plannen van de Trava’s.