Ik tuurde omhoog. Slangen, kabels, leidingen en een vreemd apparaat dat tussen de leidingen zat geklemd. Het was een kort stuk dikke pijp met een doorsnede van twintig centimeter dat aan beide zijden was dichtgemaakt. Boven op de pijp zaten twee glazen potjes met vloeistof. Tussen die potjes zag ik een metalen kastje met een digitale display. Telkens als de vier cijfers oplichtten, was het getal met één afgenomen.
Het besef kwam als een klap in mijn gezicht, met net zoveel kracht als Sloans hand. Ik had een bom gevonden.
Hoofdstuk 10
Met open mond keek ik naar de display van de bom en zag, verlamd van afschuw, het aftellen van de tijd. 3015, 3014… Toen het getal 3000 verscheen, lukte het me eindelijk om de rekensom te maken. Met trillende vingers tastte ik naar mijn microfoontje, schakelde het in en zette het op Rileys frequentie.
‘Riley, zoek Bubba Boom en breng hem nu meteen naar de afvalverwerkingscentrale. Er is hier een bom die over 49 minuten afgaat!’
Vertwijfeld staarde ik naar de bom. Moest ik hem verplaatsen? Waarheen dan? Overal in Binnen bevonden zich cruciale machines en apparaten. En mensen.
Ik gleed onder de gashouder vandaan. De naastgelegen Kwadraten moesten worden ontruimd, net als de ziekenboeg en de zorgeenheid vol kinderen die zich precies boven de centrale bevond. Ik keek op de klok. Vijf minuten na uur 99. De bom was zo afgesteld dat hij precies aan het begin van week 147.023 zou ontploffen.
Er was nog genoeg tijd voor een evacuatie, maar ik kon hier nu niet weg. Wat als Bubba Boom aankwam terwijl ik net vertrokken was? Dus bleef ik daar bezorgd ijsberen en twijfelen en om de zoveel minuten oproepen uitzenden aan Riley.
Toen Emek en zijn ploeg terugkeerden, haastte ik me naar hen toe. Het kon me niet schelen dat ze kennelijk schrokken van mijn aanwezigheid. In een stortvloed van woorden vertelde ik hun over de bom. Emek had meteen door wat er aan de hand was en organiseerde drie teams om de Kwadraten en Sector H2 te ontruimen. Omdat de explosie zo dichtbij brandbare gassen zou plaatsvinden, zei Emek dat ze ook naar Sector E1 en H3 moesten gaan, als ze daar nog tijd voor hadden. Rat bood aan om Bubba Boom te gaan zoeken, voor het geval dat Riley mijn oproepen niet had gehoord. Hij had nog steeds niet geantwoord.
Ik liet Emek de bom zien. Hij paste maar nauwelijks onder de gashouder. Een nieuwe zorg benam me even de adem. Zou Bubba Boom er wel onder passen?
‘Moeten we hem verplaatsen?’ vroeg ik.
‘Nee.’
‘Hoeveel tijd hebben we nog?’
‘Ongeveer vijfendertig minuten.’ Emek werkte zich weer onder de gashouder vandaan en kwam overeind. ‘Ik vraag me af waarom de bommenlegger de tijd zo ruim heeft ingesteld. Zou dit een afleidingsmanoeuvre zijn?’
‘Ik hoop het niet. Misschien wilde hij genoeg tijd hebben om weg te komen. Hij heeft wel gewacht tot iedereen weg was uit de centrale en dacht waarschijnlijk dat niemand de bom zou vinden. En hij wist niet dat ik hier was, omdat ik via de buizen was gekomen.’
‘Nadat je flink wat problemen had veroorzaakt in Sector F1.’ Emek sloeg zijn armen over elkaar, duidelijk niet blij met me.
‘Als ik hier niet was geweest, hadden we niet van die bom geweten,’ beet ik hem toe.
‘Dat is waar. Maar het is wel erg toevallig dat jij net zag hoe hij die bom plaatste.’
‘Maar wie kon nou weten dat ik hier zou zijn? Ik wist zelf niet eens dat ik hier zou zijn. Ik had in de ventilatieschachten bezig moeten zijn met het plaatsen van luchtfilters.’
‘Misschien heeft iemand je binnen zien komen en heeft hij die bom daar juist nu geplaatst om jou verdacht te maken.’
‘Maar waarom zou ik een bom plaatsen en het dan aan iedereen vertellen? Dat slaat nergens op,’ zei ik, woedend om zijn suggestie.
‘En een rel veroorzaken sloeg wel ergens op?’ vroeg Emek, maar zijn strenge uitdrukking was wat milder geworden.
‘Niets slaat meer ergens op, sinds die eerste explosie!’ Ik begon weer te ijsberen. ‘Waar blijven Bubba Boom en Riley?’
‘Als Bubba Boom daarnet in Sector F1 was, zullen we iemand anders moeten vinden die veel van explosieven weet.’
‘Hoezo?’
‘De DVB heeft iedereen in die Sector moeten verdoven met gas. Ze zijn nu naar jou op zoek, zodat jij de aanstichters kunt aanwijzen voordat ze weer wakker worden.’
Geweldig. Zo ging ik van verrader naar verklikker. Eigenlijk was opgeblazen worden door een bom niet eens zo erg.
Toen Bubba Boom eindelijk arriveerde met Riley en Rat op zijn hielen werd de strakke band die om mijn borstkas zat ietsje losser. Emek liet Bubba Boom zien waar de bom was geplaatst.
‘Waarom reageerde je niet?’ vroeg ik Riley.
‘Dat heb ik wel gedaan.’ Hij raakte mijn oorlel aan. ‘Je ontvanger is verdwenen.’ Er zat bloed aan zijn vingertoppen.