Hij rolde van haar af, maar in plaats van op te staan bleef hij in bed, nam haar in zijn armen en trok haar tegen zich aan. Verbaasd liet ze hem begaan. ‘Alles goed?’ vroeg hij.
Ze knikte en begroef haar gezicht tegen zijn borst. Ze vond zijn geur prettig. Thuis was ze wel eens misselijk geworden door de geur van een mannenlijf, maar bij Rafe was het anders. Zijn geur was mannelijk, muskusachtig en opwindend.
‘Chiara… Heb ik je pijn gedaan?’
Heel even, ja, maar ze was liever gestorven dan dat ze hem tegen had gehouden. Het gevoel van hem diep in zich… Bij de herinnering daaraan trilde ze weer.
‘Verdorie,’ zei hij bars. ‘Ja, dus.’
‘Nee… het gaf niet.’
‘Het gaf niet?’ Opeens lag ze weer op haar rug en boog hij zich over haar heen. ‘Het geeft wel. Ik heb mijn best gedaan het rustig aan te doen, maar –’
‘Raffaele.’ Ze glimlachte. ‘Het was heerlijk.’
Hij grinnikte. ‘Ja?’
‘Heel heerlijk,’ zei ze zacht.
‘De volgende keer wordt het nog lekkerder.’
Wat had haar moeder het mis gehad!
‘Wat?’ vroeg hij met een glimlach.
Ze glimlachte terug. ‘Niets. Ik dacht alleen…’
‘Ik ook…’ Zijn lachje was scheef. ‘Aan de volgende keer.’ Hij kuste haar.
Met een zucht opende ze haar lippen. Zijn kus werd dieper, en hij legde zijn hand om haar borst.
‘O,’ zei ze zacht, ‘o, ja…’
Zijn hand ging naar beneden en omvatte haar daar. Met een vinger gleed hij tussen de zachte plooien… en zag toen dat ze ineenkromp.
Met een zachte verwensing nam hij haar in zijn armen. ‘Het spijt me, lieveling, het is te snel achterelkaar.’
‘Nee.’ Haar wangen werden roze. ‘Als je… Als je het weer wilt doen…’
‘Ik zou het de hele nacht wel willen doen,’ zei hij ernstig, ‘maar we moeten het rustig aan doen, omdat dit je eerste keer was.’
Ze wilde protesteren, maar hij kuste haar weer en stond op om onbeschaamd naakt naar de aangrenzende badkamer te lopen. Chiara ging weer liggen. Ze voelde zich slap, gelukzalig en uitgeput. Dat het zo heerlijk kon zijn…
Maar het was gewoon seks, natuurlijk. Met liefde of zo had het niets te maken. In haar ogen welden tranen op, maar ze begreep niet waarom. Iets wat rampzalig was begonnen, was veranderd in iets geweldigs. Ze was bevrijd van haar vader en van San Giuseppe, en ze was bij een man die haar had geleerd dat seks de heerlijkste ervaring in een vrouwenleven kon zijn.
‘Hé.’ Rafes stem klonk zacht. Hij stond naast het bed met een kleine waskom en een handdoek. ‘Lieveling, waarom huil je nou?’
‘Ik huil niet. Ik… Ik ben gewoon gauw in tranen.’ Snel veranderde ze van onderwerp. ‘Dank je voor de waskom, maar…’
‘Maar je wilt het zelf doen?’
‘Si. Natuurlijk. Raffaele, dit is niet aan jou.’
Maar hij zat al naast haar met een washandje. ‘Jawel,’ zei hij zacht, ‘dit is aan mij.’ Hij begon haar voorzichtig te wassen. ‘Ik heb je maagdelijkheid genomen.’
Er verscheen een klein glimlachje bij haar. ‘Ja,’ fluisterde ze.
Hij droogde haar af met een zachte handdoek, waarna hij weer in bed kroop en haar in zijn armen nam. ‘Ogen dicht, lieveling. Je zult wel moe zijn na dit alles.’
‘Mmm.’
‘Alleen… Eerst nog een kus.’
Toen zijn lippen zich over die van haar sloten, zuchtte ze van verrukking. Zijn mond ging lager, naar haar borsten, en haar zuchten werden kreunen. Onderzoekend liet ze een hand tussen hen in glijden en begon hem te strelen. Kreunend ging hij weer op haar liggen.
‘Weet je het zeker?’
Haar antwoord kwam niet met woorden, maar met strelingen. Hij trok zich even terug om iets van het nachtkastje te pakken. Chiara wist wat het was. Een condoom. Dat had hij de eerste keer niet gebruikt, maar het was toch haar veilige tijd van de maand – ze had haar basiskennis biologie bij Miss Ellis opgedaan.
Hij kwam langzaam in haar, heel voorzichtig, tot hij diep in haar was. Kon een vrouw van genot sterven? Dan zou het het waard zijn. Nu begon hij in een snel ritme te stoten, maar ze hield hem bij. Ze spande haar rug en schreeuwde het uit, toen hij haar weer meenam naar die plaats waar de zon eeuwig vlamde.
‘Chiara,’ fluisterde hij. ‘Mijn mooie, mooie bruid.’
Weer welden tranen in haar ogen op, maar ze knipperde ze weg. Teder kusten ze elkaar. Een tijdje later werd zijn ademhaling diep en regelmatig.
Maar zij lag nog lange tijd wakker, verscheurd door ongelooflijke vreugde en hartbrekende wanhoop.
Raffaele was haar man. Alleen niet echt. En dit kon niet eeuwig duren.