‘Raffaele…’ Haar stem trilde.
Weer streelde hij haar tepel, om die vervolgens tussen duim en wijsvinger te houden. Ze kreunde.
‘Vind je dat lekker?’ vroeg hij met dikke stem.
Er klonk een snik toen hij meer druk uitoefende met zijn vingers. Toen was het de beurt van zijn mond. Hij zoog de stijve tepel diep tussen zijn lippen.
Ze zei iets in het Italiaans wat hij niet verstond, maar hij begreep haar lichaamstaal maar al te goed toen ze zich spande en zich aan hem vastklampte.
Hij trok zich terug, waarop ze meteen protesteerde. ‘Laat me niet alleen,’ fluisterde ze.
‘Nooit,’ zei hij stellig. ‘Nooit.’
Een moment later had hij zijn broek en boxershort uitgetrokken en flitste haar blik naar zijn middel, en lager. Hij had er nooit eerder bij stilgestaan wat een vrouw zou voelen als ze de opwinding bij een man zag. Angst? Misschien wel, vooral als het haar eerste keer was, en als de man in kwestie groot geschapen was.
Zoals hij. Hij was er eigenlijk altijd wel arrogant trots op geweest, maar nu besefte hij dat wat een ervaren vrouw zou verwelkomen, best beangstigend kon zijn voor zijn Chiara.
Hij pakte haar hand en kuste die. ‘Niet bang zijn,’ zei hij zacht.
Weer kuste hij haar hand, en toen bracht hij die langzaam naar hem toe. Na een korte aarzeling voelde hij de eerste koele streling van haar vingers. Het kostte hem al zijn zelfbeheersing om niet luid te kreunen.
‘Zie je?’ vroeg hij zo kalm mogelijk. Langzaam sloot haar hand zich om hem heen. Hij beet op zijn lip.
‘Wat ben je daar hard,’ zei ze verwonderd. ‘En toch zo zacht.’
Ah. Ze bewoog haar hand. Op. Neer. Op… Hij pakte haar pols. ‘Niet doen,’ zei hij bars. ‘Anders is het veel te snel afgelopen.’ Hij drukte een lichte kus op haar mond. ‘Trouwens,’ voegde hij eraan toe, ‘het is niet eerlijk.’
‘Wat niet?’
Hij glimlachte. ‘Ik ben naakt, en jij niet.’
Terwijl hij haar weer kuste, dieper en langer, ontdeed hij haar van haar slipje. Toen trok hij met zijn hand een spoor van haar middel naar de fijne krulletjes die haar vrouwelijkheid bewaakten.
Ze pakte zijn hand vast.
‘Ik doe je geen pijn, Chiara,’ zei hij zacht.
Langzaam haalde ze haar hand weg. Haar geruststellend met lieve woordjes en zachte kussen, streelde hij de krulletjes. Ze was zijdezacht onder zijn aanraking, warm en ja, ook vochtig. Klaar voor hem.
Hij trok zich terug en keek naar haar, met dichtgeknepen keel. Zo naakt was ze een tot leven gekomen schilderij van El Greco, maar dan nog verrukkelijker, omdat ze van vlees en bloed was.
‘Chiara,’ fluisterde hij, terwijl hij met zijn lippen haar zoete vrouwelijke driehoekje zocht.
Haar handen vlogen naar zijn schouders. ‘Nee, niet…’
Hij pakte haar polsen, maar bleef haar kussen. Geleidelijk ontspande ze zich. Haar ademhaling versnelde. Toen hij voorzichtig haar plooien opende, snikte ze zijn naam uit.
‘Het is te veel,’ zei ze met gebroken stem. ‘Te veel…’
Hij wist dat het nog lang niet genoeg was. Hij wilde haar naar de hemel laten vliegen, en nog eens, maar dan samen met hem. ‘Spreid je benen voor me,’ zei hij.
‘Dat kan ik niet,’ zei ze ademloos. ‘Dat is niet…’
‘Spreid je benen, lieveling. Voor mij.’
Langzaam deed ze het, en hij raakte haar met ontzag aan, eerst met zijn vingers en toen met zijn mond. ‘Chiara,’ zei hij zacht.
Ze begon te snikken. Hij verstarde en wilde ophouden, maar toen voelde hij haar handen tegen zijn hoofd. In plaats van hem weg te duwen, hield ze hem juist vast. Even later voelde hij haar sidderen, en toen riep ze zijn naam. Dit was het moment.
Voorzichtig kwam hij tussen haar dijen en ging bij haar naar binnen, vastbesloten het langzaam te doen. Hij wilde haar geen pijn doen, geen… Maar toen sloeg ze haar benen om zijn heupen, hem aansporend door te gaan.
Hij gooide zijn hoofd achterover, en met een diepe stoot vloog hij over de rand van de aarde en nam Chiara met zich mee.
Chiara lag onder Raffaele, haar arm nog steeds om hem heen. Zijn hartslag werd langzamer, of misschien was het die van haar. Ze waren zo dicht bij elkaar dat ze het verschil niet wist. En hij zat nog steeds in haar.
Ze sloot haar ogen. Deze man, háár man, had haar meegevoerd op een reis die zo intens was dat ze had gewild dat het nooit zou stoppen. Bij de gedachte ging er een huivering door haar heen. Raffaele verstijfde, en zonder erbij na te denken hield ze hem steviger vast.
‘Hé,’ zei hij zacht.
Blozend besefte ze dat hij van haar af wilde. Dat was waar ook. Een aantal dingen die haar moeder haar had verteld klopten niet, maar een aantal ook wel. Bijvoorbeeld dat een man na de daad geen zin had om nog bij de vrouw in bed te blijven. Ze liet hem los.