Home>>read Orsini broers 01 free online

Orsini broers 01(34)

By:Sandra Marton


‘Wat dan?’ vroeg Nick.

‘Gewoon…’

Nick wierp Falco een blik toe. ‘Jouw beurt.’

Falco keek dreigend. Niemand kon dat zo goed als hij. ‘Zeg op. Je was niet op kantoor…’

‘Ik mag ook wel eens een dag wegblijven,’ zei Rafe.

‘Je kwam niet,’ herhaalde Falco, ‘en toen belde je ons omdat je ons wilde spreken.’

Er trok een spiertje in Rafes kaak. ‘Goed dan. Het klopt. Ik zit dus met een probleempje.’

‘Blondine of brunette?’

‘Wie zegt dat het om een vrouw gaat?’

‘Blondine of brunette?’ herhaalde Nick.

Rafe zuchtte. ‘Brunette.’

‘En de Walkure?’

‘Zij is verleden tijd.’

‘Hoe kan dat?’

Rafe kneep zijn ogen tot spleetjes. ‘Gaan we het over vroeger hebben of over nu?’

‘Niet zo lichtgeraakt,’ zei Falco minzaam. ‘Nu, dus.’

Rafe staarde zijn broers aan. Hij wist best waarom hij hen had gebeld. Bij wie kon hij anders terecht als hij tot zijn nek in de problemen zat? En dit was een probleem. Hij was getrouwd. Getrouwd, hij, die altijd al meteen vertrok als een vrouw dat woord ook maar durfde te fluisteren. Hij was getrouwd met een onbekende uit een totaal andere wereld.

En het had verdraaid weinig gescheeld of hij had diezelfde vrouw op het aanrecht genomen, een maagd nog wel! Dat zou het heel wat moeilijker hebben gemaakt om het huwelijk te laten ontbinden. Trouwens, hij had haar ook nog voorgesteld als zijn vrouw, en –

‘Rafe?’

En wat een vreselijke scene had dat opgeleverd. Zijn huishoudster had hen opgelucht gefeliciteerd, en Chiara was flink rood geworden.

‘Ik ben je vrouw niet,’ had ze gesnauwd, ‘en als je denkt dat ik dat wel word als je me aanrandt, dan heb je het goed mis.’ Daarna was ze ervandoor gegaan.

Even had hij overwogen te proberen het de huishoudster uit te leggen. De oudere vrouw had hem bekeken alsof hij voor haar ogen in een seriemoordenaar was veranderd. In plaats daarvan was hij Chiara achterna gegaan, die echter haar deur op slot had gedaan, en –

‘Raffaele!’

Rafe keek verstoord naar Nick. ‘Waarom noem je me zo?’

‘Omdat je zo heet. Omdat je hier duizend mijl vandaan bent met je hoofd. Omdat een van ons gek is en ik het niet ben. Hoe heet die brunette?’

Mrs. Orsini, dacht Rafe onzinnig, en hij slikte een even hysterisch grinniklachje in.

‘Is het zo amusant?’

‘Nee,’ antwoordde Rafe overtuigd, ‘dat is het niet.’

‘Hoe heet de dame in kwestie?’

‘Chiara.’

Falco trok een wenkbrauw op. ‘Mooi. Sexy.’

‘Dat is ze niet.’

‘Niet mooi? Of niet sexy?’

‘Zo is ze niet, bedoel ik. Ze is, eh… heel anders.’

‘Dat zijn ze altijd,’ zei Falco, ‘tot ze zich veilig wanen.’ Hij tekende twee kringen op de verweerde tafel met zijn bierkroes. ‘Maar als ik het goed begrijp, wil je haar kwijt. Ja toch?’

Rafe knikte. ‘Absoluut.’

‘Dan zie ik het probleem niet. Ga met de dame uit eten. Een duidelijk galgenmaal.’

‘Dat is het punt niet. Ze wil zelf ook bij me weg.’

Nick staarde hem bevreemd aan. ‘Dan is er toch geen probleem?’

‘Jawel.’ Rafe aarzelde. ‘Het is nogal ingewikkeld. We willen er allebei mee ophouden, maar… maar ze is nieuw hier in de stad.’

‘Koop een stadsgids voor haar,’ stelde Falco onhartelijk voor.

‘En, eh… Ik heb haar wat overstuur gemaakt.’

Falco en Nick grinnikten elkaar toe. ‘Tot zover de vermaarde galantheid van de Orsini’s,’ zei Nick.

‘Zeg, ik ben serieus. De dame in kwestie is nogal op haar hoede. Voor mannen, voor seks… voor mij. En nu weet ik niet…’ Hij slikte. ‘Ze wil niet met me praten.’

Nu grinnikte er niemand. ‘Is ze dan frigide?’ vroeg Falco. Zijn wenkbrauwen raakten zijn haargrens bijna.

‘Nee. Ja… Misschien, maar dat doet er niet toe, want ik wil haar toch niet meer lang bij me hebben.’

Zijn broers keken hem bevreemd aan, en dat kon hij hen niet kwalijk nemen.

‘Terug naar Falco’s suggestie,’ zei Nick. ‘Zo’n etentje. Als ze niet met je wil praten, spreek je een bericht in op haar voicemail, dat je haar om zo laat in een bepaald restaurant verwacht. Onder het diner zeg je dan dat het met jullie niets kan worden. Je geeft haar een kleinigheidje. Geen juwelen natuurlijk, maar… Wat? Waarom schud je je hoofd?’

‘Ik bel haar niet.’ Rafe schraapte zijn keel. ‘Ze logeert bij mij.’

De ongelovige blikken van zijn broers zeiden meer dan woorden.

‘Ze…’