‘Krijg je die dan van mij?’ vroeg ze plagend.
‘Dat weet je heel goed!’
‘Oké, ik zal me netjes gedragen.’
‘Maar niet te netjes alsjeblieft,’ mompelde hij, terwijl ze gearmd de trap op liepen.
De huwelijksceremonie was kort en bondig. Het echte feest bewaarden ze voor de kerkelijke inzegening in Griekenland.
Het gevoel van diepe ernst dat Zephyr overviel toen hij de huwelijksakte ondertekende, was dus eigenlijk totaal onnodig, maar verdween zelfs niet toen hij de pen aan Piper overhandigde. Haar hand trilde echter ook toen ze haar handtekening zette, waardoor hij zich toch wat minder dwaas voelde. Ze zetten hiermee per slot een hele belangrijke stap in hun leven.
Na de ondertekening van de akte waren ze officieel in de echt verbonden. Piper was van hem zoals niemand ooit was geweest sinds hij door zijn moeder in het kindertehuis was achtergelaten. Hij trok haar naar zich toe, voorzichtig om haar jurk niet te kreuken.
‘Is het nu eindelijk tijd voor onze huwelijkskus?’
‘Ik geloof het wel.’
Hij boog zich voorover, en Piper ging op haar tenen staan, zodat hun lippen elkaar ontmoetten in een lange kus vol beloften voor de toekomst.
‘Nu ben je van mij,’ zei Zephyr triomfantelijk.
‘Ja, nu ben ik van jou en jij van mij.’ Haar zachte glimlach vertelde hem dat ze hem zijn bezitterige opmerking met liefde vergaf, maar hij zag ook iets anders in haar blik. Iets wat hij niet goed begreep, alsof ze ergens bang voor was.
‘Wat lijken Neo en jij in sommige opzichten toch op elkaar, jullie konden wel broers zijn,’ riep Cass lachend.
‘En dat maakt ons tot schoonzusjes,’ zei Piper met een gelukkige glimlach.
‘Aanstaande zondag pas,’ antwoordde Cass met een trotse blik op haar trouwring.
‘Maar nu eerst naar mijn penthouse voor een feestelijke champagnebrunch,’ maande Neo. ‘Mijn huishoudster heeft beloofd er een festijn van te maken.’
Ze bleken echter niet naar het penthouse te rijden maar naar het kantoor van Nikos & Stamos Enterprises, waar alles in gereedheid was gebracht en het voltallige personeel hen stond op te wachten.
‘Hartelijk gefeliciteerd!’ riep iedereen in koor.
Genietend van alle aandacht sloeg Zephyr zijn arm bezitterig om Pipers middel. Zoveel felicitaties en goede wensen had hij zijn hele leven nog niet gehad!
‘Wat fantastisch!’ fluisterde Piper gesmoord.
‘Ik zei het al, wij huren alleen de allerbesten in,’ verklaarde Neo zelfvoldaan.
‘Dat is wel zeker,’ stemde Zephyr van harte in.
Na de feestelijke lunch leidde hij Piper voor het eerst als zijn vrouw hun appartement binnen, overweldigd door een vreemd blij gevoel.
‘Wat waren ze allemaal aardig,’ verzuchtte ze, terwijl ze haar witte trouwschoenen uitschopte.
‘Ja, fantastisch. Neo was al net zo verbaasd als ik. Zo, en nu wil ik wel eens zien wat je allemaal onder die trouwjurk aan hebt.’
‘Dit is mijn trouwjurk niet. Die is minstens tien keer zo duur.’
‘Hoe heette die ontwerper ook alweer?’
‘Dat heb ik je niet verteld en dat ga ik niet doen ook.’ Ze nestelde zich in zijn armen. ‘Ik weet trouwens allang dat je hebt geprobeerd om zijn naam op internet te vinden.’
‘Je bent niet alleen mooi maar nog slim ook. Geen wonder dat ik jou heb uitgekozen als de moeder van mijn kinderen.’
‘Het is anders maar goed dat ik onbedoeld zwanger ben geworden, want uit jezelf zou je niets hebben ondernomen.’ Haar stem had een vreemde ondertoon die hij niet goed kon plaatsen.
‘Je weet best waarom.’
‘Ja, je hebt het me uitgelegd. Maar ik weet zeker dat we allebei gelukkig zullen worden van dit huwelijk.’
‘Ook al…’ Hij maakte zijn zin niet af, alsof iets hem ervan weerhield om voor de zoveelste keer te zeggen dat hij niet van haar hield.
Piper schudde haar hoofd en stak haar handen in de lucht als om hem af te weren. ‘Niet weer zeggen! Niet vandaag, niet nu. Ik wel van jou en dat is het enige wat er op dit moment toe doet.’
Zo eenvoudig lag het niet, dat wist hij heel goed, maar op hun trouwdag wilde hij haar niet tegenspreken.
‘Ik heb je nodig,’ zei hij zacht, en daar moest ze het maar mee doen.
‘Je hebt me meer nodig dan je ooit een vrouw hebt nodig gehad.’ Met een flirterig lachje om haar teleurstelling te verbergen bracht ze haar handen naar haar rug.
Hij hoorde een rits die omlaag werd getrokken. ‘Je bent uniek, in ieder opzicht.’ Dat was de waarheid.
‘Dat is voor mij genoeg,’ zei ze alsof ze zijn gedachten kon lezen.
Zephyr knikte. ‘Ja, dat is genoeg. We zullen het goed hebben samen.’
‘We zullen het niet alleen goed maar zelfs fantastisch hebben.’