‘Nee. Voor mij is vertrouwen belangrijk, en het is een hele geruststelling voor me dat jij een hekel hebt aan liegen, zelfs als een leugentje je wel goed uit zou komen. Ik wéét gewoon dat ik je kan vertrouwen en ik had niet gedacht dat ik dat ooit nog tegen een man zou kunnen zeggen.’
‘Wat is liefde waard zonder vertrouwen?’
‘Ik weet het niet, ik ben geen filosoof. Al wat ik weet, is dat ik van je hou. Ik vertrouw je om wie je bent, en niets kan daar verandering in brengen. Dus wen er maar aan.’
‘Zo te horen heb ik geen andere keus.’
‘Niet als je nog steeds met me wilt trouwen.’
‘Dat is wel zeker. Zullen we deze discussie dan nu beëindigen en het goedmaken met seks?’
Ze zou eigenlijk boos moeten worden om de wellustige blik waarmee hij haar aankeek, maar in plaats daarvan schoot ze in de lach. ‘Dat zouden we kunnen doen.’
Na een tedere vrijpartij lagen ze samen in bad na te genieten.
‘Ik dacht altijd dat goedmaakseks heftig en hartstochtelijk was,’ mompelde Zephyr.
‘Dat soort sex hebben we al zonder dat er eerst een felle discussie aan hoeft vooraf te gaan.’
‘Je bent een bijzondere vrouw, Piper Madison.’
‘Pas maar op, anders wordt je weer sentimenteel.’
‘Misschien is dit dan een goed moment hiervoor.’ Zephyr leunde over de rand van het bad om iets te pakken. Toen hij weer rechtop zat, had hij een klein blauw doosje in zijn hand, met een witsatijnen binnenkant.
Dat kon alleen van Tiffany’s komen!
‘Zephyr?’ fluisterde ze vragend. Haar keel was kurkdroog.
Zijn donkerbruine ogen keken haar warm en ernstig aan.
‘Piper Madison, wil je mijn vrouw worden?’
Door een mist van tranen keek ze naar zijn gezicht. ‘Dat weet je immers best,’ antwoordde ze schor.
‘Elke vrouw verdient het om een echt huwelijksaanzoek te krijgen voor ze trouwt.’ Met die woorden nam hij de platina verlovingsring met prachtig geslepen diamant uit het doosje en schoof hij hem behoedzaam aan haar vinger.
‘Dank je wel,’ fluisterde ze nauwelijks hoorbaar.
‘Ik wist wel dat je sentimenteel zou worden.’
‘Ja, zo ben ik… hopeloos sentimenteel.’
‘En heel lief.’
‘Ik hou van je,’ zei ze, terwijl ze haar tranen wegveegde.
‘Wacht maar eens tot je onze trouwringen ziet.’
Ze probeerde het doosje te pakken, maar hij hield het boven zijn hoofd. ‘Nee, nee… die krijg je pas te zien bij de huwelijksceremonie.’
‘Je probeert me gewoon terug te pakken, omdat je mijn trouwjurk niet mag zien.’
‘Hoe kun je dat nou denken? Je zei net nog dat ik niet wraakzuchtig was! Ik houd me gewoon aan de traditie.’
‘Jij…’ Lachend wierp ze zich op hem.
Nog net op tijd wist hij het doosje van zich af te gooien voor ze zich met haar volle gewicht op hem liet vallen en haar armen om zijn nek sloeg.
Zephyr keek voortdurend over zijn schouder, terwijl hij met twee stappen tegelijk de trap nam naar het bordes van het gemeentehuis.
Neo zag hem aankomen en begon te grinniken. ‘Bang dat Piper niet komt opdagen?’ vroeg hij ironisch.
‘Ik mocht haar gisteravond zelfs geen sms meer sturen!’
‘Daar komt de bruid…’
Zephyr draaide zich met een ruk om. Een immens gevoel van opluchting maakte zich van hem meester bij het zien van de limousine die voor het bordes tot stilstand kwam. Hij rende de trappen af en opende het portier voor de chauffeur de tijd had om de auto heen te lopen.
Cass stapte als eerste uit. ‘Gefeliciteerd met je trouwdag!’ riep ze lachend. Ze deed een stap opzij, zodat hij zijn bruid kon zien.
Piper droeg een korte sluier en een wit jurkje op knielengte, waarvan de rok was bedekt met heel veel laagjes chiffon. Ze stak haar hand naar hem uit, haar blauwe ogen straalden.
‘Help je me uitstappen?’
Hij voelde een steek in zijn borst toen hij haar uit de auto hielp en in zijn armen sloot. Voorzichtig lichtte hij een tipje van de sluier om haar een kus te geven waaraan geen einde leek te komen.
‘Ik dacht dat je dat pas na de ceremonie mocht doen,’ merkte Cass plagend op.
Neo schoot in de lach. ‘Wij Grieken doen de dingen graag op onze eigen manier.’
‘Wat heb je een prachtige jurk aan,’ fluisterde Zephyr. Hij was blij dat ze de moeite had genomen om er ook op het gemeentehuis als een echte bruid uit te zien. Een hele mooie bruid bovendien…
‘Wacht maar tot je ziet wat ik eronder draag,’ zei ze met een ondeugend lachje.
Hij vloekte zachtjes. ‘Zulke dingen moet je niet zeggen!’
‘Waarom niet?’ vroeg ze onschuldig.
‘Omdat ik niet wil trouwen met een erectie in mijn broek.’ Die kreeg hij trouwens toch wel met zo’n sexy bruid…