Ze sloeg haar armen om zijn nek. ‘Ik weet dat het allemaal nogal snel gaat, maar ik wil een paar tradities die we allebei belangrijk vinden graag in ere houden.’
Zephyr trok haar tegen zich aan. ‘Dat mag, maar die tradities gelden maar één keer.’
‘Sommige tradities zijn het anders best waard om vaker te doen, zoals wanneer de voorganger zegt “u mag nu de bruid kussen”. En twee huwelijksnachten lijken me ook wel leuk. Ik heb er zelfs twee nieuwe lingeriesetjes voor gekocht, maar dan breng ik er wel er één terug.’
Ze deed haar best om onverschillig te kijken.
‘Voor twee huwelijksnachten heb ik wel twee huwelijksplechtigheden over, met alles wat erbij hoort. Behalve apart slapen, dat doen we maar één keer.’
‘Oké.’ Het zou allemaal toch al anders zijn als ze eenmaal voor de wet getrouwd waren.
‘Waar ga je slapen, die nacht alleen?’
‘Bij Cass en Neo. Cass en ik komen in de limo naar het gemeentehuis, en Neo haalt jou op.’
‘Je hebt het al helemaal geregeld, zo te horen.’
‘Bezwaren?’
‘Die nacht alleen had van mij niet gehoeven.’
‘Dat overleef je wel.’ Ze drukte een vluchtig kusje op zijn mond.
‘Ik doe vast geen oog dicht.’
‘Heel onverstandig, want je moet wel zorgen dat je fit bent. Ik verwacht een onvergetelijke huwelijksnacht.’
‘Elke nacht samen is onvergetelijk,’ zei hij ernstig.
Piper lachte vrolijk. ‘Voor een man die beweert dat hij niet romantisch is, doe je het niet onaardig.’
Hoofdstuk 9
‘Ik ben blij dat ik de rest van mijn leven met zo’n romantische man mag delen.’
‘Stel je van die romantiek niet te veel voor, Piper,’ merkte Zephyr bezorgd op. ‘Je weet inmiddels wel beter.’
‘Soms denk ik wel eens dat ik jou beter ken dan jij jezelf kent.’ Ze had het nog niet gezegd of ze wist dat ze dat nooit had moeten doen.
‘Zoals je Art dacht te kennen zeker,’ sneerde hij.
Ze begreep waarom hij het zei, maar voelde zich toch gekwetst. ‘Ik dacht dat ik Art kende, maar uiteindelijk bleek hij zijn ware ik achter een masker verborgen te houden.’
‘Je zegt dat je van me houdt, maar je hebt een soort ideaalbeeld van me. Wat gebeurt er als je ontdekt dat ik eigenlijk een gevoelloze, keiharde zakenman ben?’
‘Ten eerste zie ik je echt niet door een roze bril, Zephyr Nikos. Voor we minnaars werden, waren we al vrienden, weet je nog? Ik heb al heel veel kanten van je gezien, van hopeloos ongeduldig op je werk tot heel emotioneel toen je begreep dat je moeder er veel verdriet van heeft gehad dat ze je moest achterlaten.’
Misschien begreep hij niet dat zulke dingen belangrijk zijn, omdat hij niet wist wat liefde was. Hij hield van niemand, ook niet van haar.
‘Ik weet dat je keihard kunt zijn, maar ook dat je niet wraakzuchtig bent. Je hebt een huis gekocht voor je moeder en haar man en gezorgd dat hun kinderen naar school konden. Ondanks alles, heb je hen nooit kwaad gedaan, dus zo hard ben je niet. Eigenlijk ben je zelfs wel een beetje sentimenteel.’
‘Hoe kom je daar nou bij? Ik ben helemaal niet sentimenteel!’
‘O nee?’ Piper deed een stap achteruit en nam hem met haar armen over elkaar van top tot teen op.
‘Wordt dit soms onze eerste ruzie?’ informeerde hij.
‘Nee, we zijn het al vaker oneens geweest.’ In het begin van hun vriendschap hadden ze een paar keer een flinke aanvaring gehad. Hij wilde altijd hoe dan ook gelijk hebben en zij eigenlijk ook wel.
‘Niet sinds we verloofd zijn.’ Hij greep haar arm en trok haar mee naar de bank.
Ze weigerde echter op zijn schoot te kruipen en ging, nog steeds met haar armen over elkaar, naast hem zitten. ‘Als je bedenkt hoe kort dat geleden is, zegt dat niets.’
Misschien had hij alleen wat geruststelling nodig, wat eigenlijk vreemd was, want hij wist nu dat ze van hem hield. Moest ze hem dat nog bewijzen? Ze trouwde met hem, ook al wist ze dat hij niet van haar kon houden, en toch was ze geen moment bang de verkeerde beslissing te nemen. Hooguit wat nerveus, maar welke vrouw zou dat niet zijn?
‘Misschien ben je van nature niet sentimenteel,’ zei ze, ‘maar voor mij ben je precies gevoelig genoeg. Is het zo goed? Jij vindt jezelf dan misschien niet romantisch, maar zoals je met mij omgaat, de dingen die je zegt en doet, dat is precies waar ik altijd naar heb verlangd. Art deed altijd alsof hij de ware voor mij was, maar jij bent het echt. Jij doet nooit alsof, integendeel, je bent bij vlagen zelfs genadeloos eerlijk.’
‘En zelfs dat brengt je niet op andere gedachten?’ Uit de toon waarop hij het zei, bleek wel dat hij ernstig aan haar verstandelijke vermogens begon te twijfelen.