‘Ze huilde.’
‘Dat verbaasde je niet, denk ik.’
‘Nee, niet echt. We hebben afgesproken om vóór de bruiloft een keer samen te gaan eten.’
Dat was een idee van Piper geweest, omdat een weerzien na al die jaren wel eens heel emotioneel zou kunnen worden. Omwille van zijn moeder had hij ermee ingestemd, maar diep in zijn hart was hij er zelf ook blij om.
‘Fantastisch. Welk restaurant?’
‘Ze nodigde ons uit om bij haar te komen eten.’
Piper zweeg even voor ze vroeg: ‘Is haar man er dan ook bij?’
‘Ja, en hij komt ook op de bruiloft.’
Aan de andere kant van de lijn bleef het doodstil.
‘Haar man wilde me vanmiddag ook spreken,’ voegde Zephyr eraan toe.
‘Wat had hij te zeggen?’
‘Dat hij er vreselijk spijt van had dat hij mijn moeder had gedwongen mij in het kindertehuis achter te laten. Dat had hij al veel eerder willen zeggen, maar dat kon pas als ik bereid was met hem te praten. Hij huilde aan de telefoon. En ze hebben me ook verteld hoe mijn broer en zus van mijn bestaan hebben gehoord.’
‘Echt waar? Is het niet vreemd dat je moeder over jou heeft verteld, hoewel ze niet mee mochten als ze je ging opzoeken?’
‘Misschien heb ik het hun wel zelf verteld.’
‘Dat geloof ik niet.’
‘Daar ben ik toch genadeloos genoeg voor?’
‘Ik heb al eerder gezegd dat jij alleen genadeloos bent als het om rechtvaardigheid gaat.’
‘Je hebt wel erg veel vertrouwen in me.’
‘Inderdaad.’
‘Mijn zus Iola trof mijn moeder op een dag huilend aan met een stapeltje oude foto’s van mij en heeft haar toen gedwongen om het hele verhaal te vertellen.’
‘Hoe oud was je zusje toen ze van je bestaan hoorde?’
‘Twaalf. Ze noemde mijn vader een monster en was zo boos dat ze een jaar lang niet met hem heeft willen praten.’
‘Hemel, die zus van je is nog koppiger dan jij!’
‘Denk je?’ Hij vond het leuk dat Piper nooit een blad voor de mond nam en niet voortdurend vol ontzag naar hem opkeek. ‘Hoe dan ook, toen ik weer contact met mijn zusje kreeg, liet ze me geloven dat mijn moeder het haar uit zichzelf had verteld. Ze wilde niet dat ik mijn moeder zou haten.’
‘En ze respecteerde de afstand die jij tegenover je moeder bewaarde. Ze begreep heel goed dat het aan jou was om te bepalen hoe je met je familie wilde omgaan. Hoe voel je je nu?’
‘Prima.’ Een simpel telefoontje met zijn moeder bracht hem niet uit zijn evenwicht, ook al was het gesprek zelf niet zo simpel geweest.
‘Je bent een heel bijzondere man, weet je dat?’
De warme bewondering in haar stem deed hem goed. ‘Dat heb je al eens eerder gezegd. Ik voel me gevleid, maar ik begrijp niet waarom je zo onder de indruk bent.’
‘Het moet niet gemakkelijk voor je zijn om je moeder en haar man te vergeven.’
‘Ik heb het hen lang geleden al vergeven.’ Wie een nieuw leven wil opbouwen, moet geen energie verspillen aan boosheid en haat. ‘Ik wilde alleen niet met ze omgaan, omdat ik vond dat ze niets positiefs aan mijn leven toevoegden. Jij hebt me overgehaald om hun een kans te geven.’
‘Ik hou van je, Zephyr.’
‘Dank je.’
Piper schoot in de lach. ‘Je hoeft me niet te bedanken. Ik vind het heel edelmoedig van je om over het verleden heen te stappen en te proberen een band op te bouwen.’
‘De hele familie komt dus over voor de bruiloft. Alle vluchten zijn geboekt, ze komen direct na het weekend aan om nog wat van het eiland te kunnen zien. De kerk is besproken voor donderdagavond, en wij vliegen zondag met Neo en Cass na hun huwelijksinzegening per privévliegtuig naar Griekenland.’
‘Ik kan nog steeds niet geloven dat we over twee weken trouwen. In Griekenland nog wel!’
‘Dat wilde je immers graag.’ Hijzelf trouwens ook.
Er was hun gezegd dat er allerlei documenten nodig waren om in Griekenland te kunnen trouwen. Omdat alle bureaucratie veel tijd ging kosten, had Neo geopperd dat ze in Seattle voor de wet zouden trouwen maar hun huwelijk in Griekenland, in bijzijn van de familie, zouden laten inzegenen. Zephyr had het een geweldig idee gevonden en onmiddellijk alles geregeld.
‘Ik vind het leuk zoals we het nu doen. Het burgerlijk huwelijk heel intiem en de kerkelijke inzegening met iedereen erbij.’
‘Heb je al een bruidsjurk gevonden?’
‘Ja, een prachtige jurk op internet. Hij wordt nu naar een bruidswinkel in de stad gestuurd, voor als er nog iets aan veranderd moet worden. Wel peperduur allemaal.’
Hij hoorde aan haar stem dat ze schuldbewust probeerde te klinken, maar dat lukte niet erg.
‘Dat kan me niets schelen.’ De bruiloft moest helemaal naar haar zin zijn. Hij was allang blij dat ze er geen enorm feest van wilde maken, waar maanden voorbereiding aan vooraf zouden gaan. Maanden waarin ze zich nog zou kunnen bedenken en besluiten om toch maar niet met hem te trouwen. Of waarin ze, de hemel verhoede, de baby kon verliezen, waarmee zijn kans om haar ertoe te bewegen met hem te trouwen verkeken zou zijn.