‘Zelfs toen ze wisten dat hij was vreemdgegaan?’ vroeg Zephyr vol afschuw.
‘Art was niet de enige die in dat afgezaagde cliché geloofde waar hij altijd en eeuwig mee aankwam.’
‘Welk cliché?’
‘Dat nu eenmaal alle mannen vreemdgaan.’
‘Dat is niet zo.’
‘Daar zijn de geleerden het nog niet over eens, maar ik wilde in elk geval niet bij een man blijven die vond dat ontrouw net zo onvermijdelijk was als eb en vloed.’
‘Ik denk dat je er goed aan hebt gedaan om te scheiden van die rotvent.’ Gelukkig was haar familie uiteindelijk ook tot die conclusie gekomen.
‘Ik ook, maar helaas is die rotvent wel eigenaar van Très Bon, een van de grootste bureaus van New York.’
‘Daarom ben je immers naar Seattle verhuisd?’
‘Precies. Er was in The Big Apple niet genoeg plaats voor zijn ego en mijn carrière,’ antwoordde ze met een treurige glimlach.
De ellendeling met wie ze getrouwd was geweest, had er alles aan gedaan om haar zwart te maken in het designerswereldje. Zephyr had hem dat intussen betaald gezet. Très Bon was zijn toppositie kwijtgeraakt. Arthur Bellinghams mening mocht dan misschien veel stof doen opwaaien in New York, maar het oordeel van Zephyr Nikos kon de hele wereld op andere gedachten brengen. Nu ging het bergafwaarts met het bedrijf van de man die Pipers leven had willen ruïneren. Het zou niet lang duren of Bellingham zou failliet gaan, maar dat had Zephyr niet aan Piper verteld. Waarom zou hij?
‘Ik ben blij dat je naar Seattle bent gekomen,’ zei hij.
‘Ik ook.’ Ze trok haar jasje uit, waardoor duidelijk te zien was dat ze onder haar zijden topje geen beha droeg. ‘Daar heb ik tenminste echte vrienden gemaakt.’
‘Hoor ik daar ook bij?’ vroeg hij. Het kostte hem moeite om niet naar haar tepels te kijken, die vaag zichtbaar waren door de dunne stof van haar topje.
‘Niet zo bijdehand,’ zei ze met een klopje op zijn been. ‘Ik heb ook nog andere vrienden.’
‘Zoals?’
‘Brandi.’
‘Dat is je assistente.’
‘Ik heb ook vrienden,’ hield ze koppig vol. ‘Daarom kan ik niet iedere avond tijd vrijmaken om jou te entertainen.’
Dat vond hij eigenlijk helemaal niet leuk en dus besloot hij er maar niet op door te gaan.
Gewoonlijk nam Piper elk detail van haar omgeving in zich op en zocht ze altijd naar manieren om haar gevoel voor design en schoonheid verder te ontwikkelen. Nu vielen de aardekleuren en het ultramoderne, eenvoudige design van het luxe spa-resort dat Zephyr voor hun verblijf had uitgekozen, haar echter nauwelijks op. Op weg naar de liften aan de andere kant van de lobby werd ze geheel in beslag genomen door de man naast haar. Ze verlangde naar hem met iedere vezel van haar lichaam.
De afgelopen zes weken waren haar zwaarder gevallen dan ze had verwacht. Afgaand op zijn vele telefoontjes en sms’jes gold dat voor Zephyr misschien ook wel. Ze waren wel vaker lange tijd van elkaar gescheiden geweest, maar niet meer sinds ze een halfjaar geleden met elkaar naar bed begonnen te gaan. Toch hield ze zich streng voor dat ze slechts vrienden waren die met elkaar sliepen.
De eerste keer, nu negen maanden geleden, had ze verwacht dat het bij die ene keer zou blijven. Daarin had ze zich vergist. Drie maanden later waren ze opnieuw met elkaar in bed beland, en sindsdien gebeurde dat een paar keer per week.
Vanaf het moment waarop Zephyr haar duidelijk had gemaakt dat seks voor hem niet meer was dan fysieke ontspanning, had ze zichzelf wijsgemaakt dat ze nog niet toe was aan een nieuwe relatie. Art had haar vertrouwen in anderen behoorlijk beschadigd, en bovendien had ze het te druk met het opbouwen van haar bedrijf.
Het probleem was dat ze er intussen niet zo zeker meer van was dat ze er nog zo over dacht. De pijnlijke les die ze over mannen had geleerd, had ze nu wel verwerkt. Ze voerde ingewikkelde gesprekken met zichzelf en dat zei eigenlijk al genoeg, bedacht ze met een diepe zucht.
Hoewel ze zo wijs was geweest Zephyr geen beloftes af te dwingen, was ze de laatste weken met elk telefoontje, sms’je of e-mail meer gaan beseffen dat gevoelens niet in bedwang gehouden konden worden. Ze verlangde naar de veiligheid die een belofte van trouw haar kon bieden.
Ze had hem meer gemist dan ze voor mogelijk had gehouden en wilde niets liever dan dicht tegen hem aan kruipen en van hem genieten.
Hij leek hetzelfde te willen. Sinds ze het vliegveld hadden verlaten, had hij haar niet meer losgelaten. Tijdens het rijden had hij zijn hand op de hare gelegd en nu ze op weg waren naar hun hotelkamer, lag zijn arm om haar middel.
‘We zijn er,’ zei hij, en met een zwaai opende hij de deur van hun kamer.
De suite was al net zo minimalistische ingericht als de lobby, maar wel veel ruimer dan Piper ooit had gezien.