Dat klonk hem als muziek in de oren, hoewel een klein stemmetje in zijn hoofd hem zei dat hij er maar beter niet aan kon wennen. Alles kon immers zo weer veranderen. De afgelopen dagen had ze ook alleen willen zijn, alsof ze hem wilde laten zien dat ze hem niet nodig had, al hield ze nog zoveel van hem.
‘Kom je bij me wonen?’
‘Dit weekend.’
‘Maar intussen slapen we nooit meer apart.’
‘Nee, maar ik moet deze week nog werken en kan pas in het weekend mijn spullen inpakken.’
‘Ik laat wel een verhuizer komen.’
‘Dan nog zal ik toch toezicht moeten houden.’
‘Wil je een grootse bruiloft?’
‘Nee.’ Ze beet nerveus op haar onderlip. ‘Het liefst zou ik in familiekring trouwen.’
‘Ik heb geen familie.’
‘Die heb je wel. Behalve Neo, die ik als je broer beschouw, wil ik graag dat ook je moeder, haar man en je halfbroer en -zus komen.’
‘Waarom?’
‘Omdat ik denk dat er een moment komt waarop het voor jou belangrijk is dat ze erbij waren. Je zou je zus trouwens diep beledigen als je haar niet uitnodigde.’
‘Waarom denk je dat?’ Piper zag de dingen zo anders dan hij. Soms begreep hij gewoon niet wat ze bedoelde.
‘Ze wilde toch per se dat jij haar kinderen zou zien? Ze beschouwt jou als haar broer en ik weet zeker dat ze het verschrikkelijk zou vinden als blijkt dat jij er anders over denkt.’
‘Ik denk er niet anders over. Ze is mijn zusje.’
‘Het is voor jouw bestwil dat ik graag wil dat je familie erbij is.’
‘Dat zeg jij.’
‘Ik word moeder en voel me een orakel,’ verklaarde Piper quasiplechtig.
‘Wat je ook bent, je bent nu in elk geval van mij.’ Zephyr tilde haar met een zwaai van de grond. Vrijen leek hem een beter idee dan praten over zijn familie.
‘Zo te horen bevalt dat je wel.’
‘Inderdaad.’ Hij droeg haar de gang door naar zijn slaapkamer, die voortaan van hen samen zou zijn.
‘Gaan we echt naar Griekenland verhuizen?’ vroeg Piper tussen twee vlinderkusjes op zijn wang.
‘Het eiland zou een geweldige plek zijn om kinderen groot te brengen.’
‘Maar ik zou ook met je trouwen als we hier blijven.’
‘Je zei toch dat je graag daar zou willen wonen?’
‘Dat is waar, maar ik wil niet dat je ons huwelijk ziet als een zakelijke transactie. Ik bedoel dat je vindt dat je iets terug moet doen als ik met je trouw. Ik hou niet van je om je geld en om wat je voor me kunt kopen, Zephyr. Ik hou van je om wie je bent.’
Dat zei ze nu wel, maar ze had hem mooi een week in onzekerheid gelaten. Begreep hij domweg niet wat liefde was? Waarom zou je iemand van wie je hield verdriet doen? Daar moest hij nu maar niet meer aan denken. Piper wilde met hem trouwen. Al het andere deed er niet toe.
Zephyr droeg haar de slaapkamer in en legde haar voorzichtig op het bed. Hij gebaarde dat ze even moest wachten. Naar voren leunend pakte hij de telefoon van het nachtkastje en drukte twee toetsen in.
Aan de andere kant van de lijn nam iemand de hoorn op.
‘Feliciteer me maar,’ zei hij. ‘We krijgen een baby en Piper wil met me trouwen.’
Een enthousiaste mannenstem riep iets onverstaanbaars.
‘Ik zal het je morgen allemaal precies vertellen.’
Neo zei nog iets.
‘Zal ik doen,’ antwoordde Zephyr. ‘Kalinichta.’ Met die woorden hing hij op.
‘Had je Neo aan de lijn?’
‘Ja. Hij wist dat ik op een telefoontje van je zat te wachten en maakte zich zorgen om me.’
‘Is hij blij voor je?’
‘Voor ons allebei. Cass en hij willen ons morgen mee uit nemen om het te vieren, als je dat tenminste leuk vindt.’
‘Natuurlijk, maar overdag moet ik werken. Ik ben al veel langer weggebleven dan mijn bedoeling was.’
‘Denk je dat Brandi mee zal verhuizen naar het eiland?’
‘Ik zou het haar graag vragen, maar ik weet niet of ik haar nog kan betalen als ik moet gaan snijden in mijn klantenbestand. Als het niet nodig is, wil ik liever niet meer fulltime werken.’
Zijn donkerbruine ogen keken gretig toe hoe ze intussen haar spijkerbroek en T-shirt uittrok.
‘Daar ben ik blij om. We verzinnen wel een oplossing voor Brandi.’
‘Bedoel je dat jij haar salaris wilt betalen?’
Aan de uitdrukking op zijn gezicht zag ze dat hij al bezig was een reden te bedenken om dat inderdaad te doen.
‘Waarom heb jij je bedrijf eigenlijk Cerulean Designs genoemd?’ vroeg hij om haar af te leiden.
‘Leuk geprobeerd, maar reken er maar niet op dat ik mijn vraag van daarnet vergeet.’
‘Vergeet je ook niet dat we zouden vrijen?’
‘Voorlopig ben jij degene die al zijn kleren nog aan heeft.’