‘Zelfs met al die kinderen om je heen?’
‘Ik zie graag gelukkige gezinnen om me heen.’
Onderweg in het vliegtuig was Zephyr er steeds meer van overtuigd geraakt dat Piper inderdaad zwanger was, ook al was die kans statistisch gezien erg klein. Hij moest haar er dus van zien te overtuigen dat ze er goed aan zou doen om met hem te trouwen, ook al was er wat hem betrof dan geen sprake van liefde.
Al kon hij haar geen liefde geven, hij kon haar wel meer van zichzelf laten zien. Zo bekeken was het een briljante tactische zet van hem geweest om haar over zijn verleden te vertellen. Als reactie had ze zich dichter tegen hem aan gedrukt. Dat sprak boekdelen. Voor Piper was emotionele intimiteit belangrijk.
Romantische liefde was niets voor hem, maar hoewel het tegen zijn behoefte aan zelfbescherming indruiste, zou hij, nu er een kind op komst was, zijn uiterste best doen om haar een gevoel van verbondenheid te geven.
Door haar mee te nemen naar het aquarium liet hij iets van zichzelf zien waar anderen geen weet van hadden. Hij voelde intuïtief aan dat het zou helpen om haar ervan te overtuigen dat hun huwelijk solide genoeg zou zijn om kinderen in te laten opgroeien.
Piper genoot meer van het aquarium dan ze had verwacht, maar het meest genoot ze nog van de manier waarop Zephyr naar de mensen om hen heen keek. Hij had er vast geen idee van hoeveel de uitdrukking op zijn gezicht verried van zijn gedachten.
Als een kind enthousiaste kreten slaakte tegen zijn vader of moeder, verscheen er een flauwe glimlach rond zijn mond en een verlangende blik in zijn donkere ogen.
‘Je vindt het hier echt leuk, hè?’ vroeg ze.
‘Heerlijk. Iedereen hier leidt een normaal leven.’
‘Dat denk je.’
‘Dat denk ik,’ gaf hij met een scheef lachje toe.
‘Jij leidt ook een normaal leven.’
‘Vind je?’
‘Ja, natuurlijk.’
‘Ik ben een aan zijn werk verslaafde zakenman, die vrijwel al zijn tijd besteedt aan geld verdienen en hotels bouwen waar andere mensen van kunnen genieten.’
‘Ga dan zelf eens van die hotels genieten.’
‘Alleen?’
‘Je bent nu toch niet alleen?’ Als ze niet beter wist, zou ze haast denken dat hij haar probeerde duidelijk te maken dat hij naar een gezin verlangde.
‘Nee, dat is zo.’
‘Maakt dat je gelukkig?’ vroeg ze aarzelend.
‘Ja, ik vind het heerlijk hier met jou, op een van mijn favoriete plekjes.’
‘Een bijzondere plek,’ beaamde ze. Het deed haar goed dat hij die met haar wilde delen. Ze ging op haar tenen staan en kuste hem op zijn mond.
Ze deden tegelijkertijd een stap achteruit toen twee jongetjes achter elkaar aan voorbijrenden. Achter hen riep een vrouw vermanend dat ze rustiger moesten zijn.
‘Sorry,’ zei ze toen ze Piper en Zephyr passeerde. ‘Ze kunnen haast niet wachten tot ze bij de volgende vis zijn.’
Zephyr schoot in de lach. ‘Geen probleem. U mag blij zijn met zulke levendige kinderen.’
‘Je wilt echt zelf graag kinderen, hè?’ vroeg Piper. ‘En niet alleen om je geld aan na te laten.’ Het verlangen in zijn donkere ogen begon ze nu pas langzaam te begrijpen.
‘Ja,’ antwoordde hij eenvoudig.
Zonder acht te slaan op de mensen om hen heen omvatte Piper met beide handen zijn gezicht. ‘Je wordt vast een geweldige vader,’ fluisterde ze.
‘Dat hoop ik.’
Met een stralende glimlach om haar lippen opende Cass die avond de deur van Neo’s flat.
‘Hallo, stranger, dat is lang geleden,’ begroette ze Zephyr met een hartelijke omhelzing. ‘Hoe was het in Griekenland?’
‘Warm en mooi.’
‘Wou je soms beweren dat je tijd hebt gehad om dat te zien? Toen Neo vertelde dat je een paar dagen vakantie had genomen, viel ik zowat om van verbazing. Maar ik ben blij dat je er eindelijk eens even tussenuit ging.’
‘Ik maak het anders nog niet zo bont als mijn zakenpartner.’
‘Alleen een robot werkt net zo hard als Neo, maar sinds hij mij kent is dat snel aan het veranderen.’
Zephyr schoot in de lach om de zelfvoldaanheid waarmee ze dat zei.
Cass wendde zich tot Piper. ‘Aan jou de taak om Zephyr aan te pakken. Die kan ook wel iemand gebruiken die hem leert om van het leven te genieten.’
‘Geen antwoord geven,’ kwam Zephyr haastig tussenbeide. ‘Yineka mou, dit is de verloofde van mijn beste vriend, Cassandra Baker, wereldberoemd pianiste en componiste. Cass, dit is Piper Madison, een goede vriendin van me en een briljante binnenhuisarchitect.’
Op hetzelfde moment realiseerde hij zich dat hij een fout had gemaakt door die liefkozing te gebruiken waar Cass bij was. Neo had haar ongetwijfeld allang verteld wat die woorden betekenden.