‘Ik wil liever niet zo’n zwangerschapstest bij de drogist halen,’ zei Piper met haar hoofd tegen zijn schouder.
‘Dan wachten we tot we terug zijn in Seattle en maken we een afspraak bij je huisarts. Tenslotte zouden we hier maar drie dagen blijven.’
‘Een eeuwigheid.’
Dat was Zephyr roerend met haar eens.
De volgende ochtend arriveerde de aannemer.
Met zijn vieren werkten ze hard aan de eerste schetsen van het bouwplan en overlegden ze of het hoofdgebouw van het resort bij het strand of naast de villa moest komen.
Zephyr hakte uiteindelijk de knoop door. Bij het strand was het beste. Gasten zouden het prettig vinden, met de zee zo dichtbij, en zijzelf zouden meer privacy hebben.
Jean-René flirtte schaamteloos met Piper en probeerde haar aan het lachen te maken als haar somberheid de overhand dreigde te krijgen.
‘Hij doet me een beetje aan Art denken,’ zei ze toen ze na afloop de trap op liepen. ‘Voortdurend flirten, maar dan zonder al die seksuele toespelingen.’
‘Waren die er bij Art wel?’
‘Ja. Hij zei altijd dat ik kinderachtig jaloers was, maar nu ik Jean-René meemaak, weet ik wel zeker dat het veel verschil maakt met welke bedoelingen iemand flirt.’
‘Jean-René is Fransman. Die flirt net zo hard met een bejaarde van negentig als met een fotomodel.’
Piper knikte. ‘Hij wil vrouwen gewoon aan het lachen maken, maar zonder dat ze zich belaagd voelen.’
‘Begreep Art dat verschil niet?’
‘Hoe had die dat ooit moeten begrijpen? Hij zag in elke vrouw een prooi, zelfs vrouwen die onaantrekkelijk waren.’
‘Ik flirt nooit,’ merkte Zephyr op. Of beter gezegd, hij flirtte wel eens, maar alleen als hij bijbedoelingen had. Sinds hij Piper kende, was dat echter niet meer voorgekomen.
Ze sloeg lachend haar armen om zijn nek. ‘Dat is waar, jij flirt nooit.’
Haar spontane omhelzing deed hem zichtbaar goed. Hoewel ze hem nooit afweerde als hij haar aanhaalde, was ze wat terughoudender geworden sinds ze in de villa logeerden. Misschien gaf ze hem in haar hart toch de schuld van haar mogelijke zwangerschap, ook al zei ze van niet.
Het kon ook zijn dat ze hem te gereserveerd vond. Hij wilde het echter liever niet meer over zijn verleden hebben en zag geen reden om over de toekomst te praten, zolang ze nog niets met zekerheid wisten.
Hij volgde haar naar de slaapkamer en sloot de deur achter hen. ‘Heb je er zin in om morgen terug te gaan naar Seattle?’
‘Ik weet het niet.’ Ze liep naar het raam en trok het gordijn een stukje opzij.
‘Het is moeilijk om dit alles weer achter te laten,’ bracht hij haar gedachten onder woorden, terwijl hij zich van zijn kleren begon te ontdoen.
‘Maar ik wil zekerheid hebben.’
Hij vroeg niet waarover. Er kon maar één reden zijn voor die diepe frons tussen haar wenkbrauwen.
Een deel van hem, een groot deel als hij eerlijk was, hoopte eigenlijk dat ze zwanger was. Dan kon hij haar er zelfzuchtig van overtuigen dat ze met hem moest trouwen, ook al was er dan geen sprake van liefde. Voor de baby zou het beter zijn, en hij wist zeker dat ze dat het belangrijkste vond.
Hij liep naar haar toe en sloeg een arm om haar schouder. ‘Ik weet iets veel leukers om je mee bezig te houden dan al die sombere gedachten.’
Piper keek hem van opzij aan, een zachte blik in haar grote blauwe ogen. Ze wachtte tot hij haar zou kussen en zou bewijzen dat ze in één opzicht volmaakt bij elkaar pasten.
Hij stelde haar niet teleur.
Piper en Zephyr vlogen met zijn privévliegtuig terug naar Seattle.
Na de landing vertelde hij haar dat hij al meteen voor de volgende ochtend een afspraak bij haar huisarts had kunnen maken. Dat verbaasde haar niets, hij was er de man niet naar om te wachten.
De nacht brachten ze in haar flat door, zonder te vrijen maar dicht tegen elkaar aan in het donker, waardoor ze zich veilig en geborgen voelde.
‘We bellen u morgen voor de uitslag,’ zei de assistente. Ze plaatste het buisje met het zojuist afgenomen bloed in de houder.
Piper stond op. ‘Dank u. Wilt u de dokter vragen of hij mij op mijn mobiel wil bellen?’
‘Natuurlijk. Ik denk dat wij u nog nooit op uw vaste telefoon hebben kunnen bereiken.’
‘Ik reis veel.’
‘Heerlijk lijkt me dat.’
’Soms wel, maar het kan ook heel vermoeiend zijn.’ Toen ze pas naar Seattle was verhuisd, had ze genoten van al die reizen. Maar sinds ze met Zephyr bevriend was, miste ze hem als ze de stad uit was.
‘Als de uitslag van de test positief is, zal de komende tijd nog veel vermoeiender voor u worden,’ zei de assistente opgewekt.
Wat moest ze daarop antwoorden? De vrouw bedoelde het ongetwijfeld goed, maar Piper dacht voorlopig toch maar liever alleen aan de leuke kanten van een zwangerschap.