‘Er is geen reden om aan te nemen dat ik zwanger ben.’ Daar wilde ze nog maar liever even niet aan denken. ‘Het duurt vaak maanden voor je zwanger bent nadat je met die pleister bent gestopt.’
‘Je noemde het wel een drama als je zwanger zou zijn.’ Dat leek hij niet leuk te vinden. ‘Zou je abortus laten plegen?’
‘Nee, dat zou voor mij nooit een optie zijn.’
Haar antwoord scheen hem op te luchten. ‘Maar je zou het wel erg vinden?’
‘Dat bedoelde ik niet zo. Ik ben gewoon geschrokken van wat het voor mij en voor ons zou betekenen als ik in verwachting zou zijn,’ bekende ze.
‘Ik hoop dat je me gelooft als ik zeg dat ik niet op mijn ouders lijk,’ zei hij met sombere blik. ‘Ik zou mijn kind nooit in de steek laten.’
Daar maakte ze zich ook geen moment zorgen over.
‘Natuurlijk niet, maar kunnen we niet ophouden met te praten alsof we al zeker weten dat ik zwanger ben?’
‘En jij?’ vroeg hij alsof hij haar vraag niet had gehoord.
‘Ik ben je moeder niet, ik hoef mijn kind niet op te geven om te kunnen ontsnappen aan een afschuwelijk leven,’ antwoordde ze beledigd.
‘Wanneer was je voor het laatst ongesteld?’
‘Heb je nu ook al verstand van de menstruatiecyclus?’ vroeg ze vinnig.
‘Nee.’
‘Ik ook niet.’ Ze slaakte een gefrustreerde zucht. ‘Ik weet alleen dat je ergens halverwege de cyclus de meeste kans hebt om zwanger te worden.’
‘En?’
‘Dat is dus precies nu.’ Ze had hem graag een ander antwoord gegeven.
‘Het is waar dat veel vrouwen niet meteen zwanger raken als ze lang anticonceptiemiddelen hebben gebruikt. Hoelang heb jij die pleister gebruikt?’
‘Ik ben ermee begonnen toen ik met Art trouwde en ik ben er eigenlijk gewoon mee doorgegaan, ook na de scheiding, omdat mijn cyclus daardoor lekker regelmatig was.’
‘Dat is dus behoorlijk lang.’
‘Ja.’
‘De kans dat je nu zwanger bent, is dus maar klein?’
‘Dat zou je wel denken.’ Ze keek hem bezorgd aan.
‘Klein is natuurlijk niet hetzelfde als afwezig.’
‘Nee.’
‘Ben je erg boos?’
‘Boos? Nee. Nou ja, misschien een beetje op mezelf. Het is stom dat ik er niet beter op heb gelet, vooral niet toen we stopten met condooms.’
‘Maar ben je niet boos dat je nu misschien een kind van mij verwacht?’
‘Nee.’ Waarom speelde ze eigenlijk niet gewoon open kaart? Het was zo vermoeiend om maar steeds gevoelens te verbergen die zo heftig waren dat er nauwelijks ruimte was voor iets anders. ‘Ik kan me niemand voorstellen die ik liever als vader voor mijn kind had gehad.’
Zijn gezicht verstrakte. ‘Dat kun je niet menen.’
‘Ik lieg nooit.’
‘Ik neem aan dat een miljardair wel een goede keus is als vader voor je kind,’ merkte hij weinig tactisch op.
Piper had hem het liefst een klap in zijn gezicht gegeven voor die botte opmerking. ‘Dat past helemaal in je theorie dat mensen je alleen om je geld willen, hè? Maar ik beschouw je niet als broodwinning.’ Dat kon hij maar beter goed in zijn oren knopen, want anders stonden hen de komende tijd meer problemen te wachten dan alleen een mogelijke zwangerschap.
‘Zoiets heb je nog nooit naar mijn hoofd geslingerd,’ reageerde hij gepikeerd.
Soms kon hij zich vastbijten in bijzaken, dacht ze geërgerd, maar nu ze misschien zwanger van hem was, kon ze maar het beste een beetje ontspannen met hem omgaan.
‘Als je het vervelend vindt, zeg ik het niet meer.’
‘Het kan me niet schelen.’
‘Gelukkig. We moeten een plan bedenken.’
‘Laten we eerst maar ontbijten.’
Het volgende halfuur repten ze geen van beiden nog met een woord over de mogelijke gevolgen van hun nonchalance.
Pas halverwege de rit langs de kust naar Sounion roerde Zephyr het onderwerp weer aan.
‘Goed, we moeten dus een plan maken,’ zei hij langzaam.
‘Laten we in elk geval weer condooms gaan gebruiken tot we weten of ik zwanger ben,’ opperde Piper. Verder wilde ze maar liever even niet denken aan de mogelijkheid dat ze een kind verwachtte, een baby van hen samen.
Gisteren had ze nog overwogen om voorgoed afscheid van hem te nemen en nu was daar plotseling het vooruitzicht dat ze die keus niet meer had, zelfs al zouden ze niet meer met elkaar naar bed gaan.
‘Ja, laten we dat maar doen,’ antwoordde hij kort.
‘Al is het niet erg waarschijnlijk dat ik zwanger ben, ik wil nu liever even geen nieuwe hormoonpleister opplakken. Laten we dus maar condooms gebruiken.’
‘Dat heb je al een paar keer gezegd.’
‘Is dat zo?’