Ze hoorde zijn ganzenveer krassen.
‘En Smith. Is dat de naam van uw... man?’
Ze slikte, compleet vernederd. Deze man die, zo meende ze, haar vroeger bewonderd had, was nu – als hij haar al herkende – innig dankbaar dat haar vader hem zo grondig had ontmoedigd. En ze kon het hem niet kwalijk nemen. ‘Ik ben... niet getrouwd.’
Dokter Taylor aarzelde, met zijn ogen op het papier gericht, en legde toen zijn pen neer. Hij keek naar haar op, zijn professionele voorkomen was verdwenen, zijn gezicht stond ernstig.
‘Lieve help, wat doet u hier?’
Charlotte zuchtte. ‘Dat lijkt me pijnlijk duidelijk.’
Hij kromp ineen. ‘Vergeef me. Ik bedoelde alleen dat dit geen plek is voor u, een meisje met uw familie, uw connecties.’
Ze deed haar mond open, maar de woorden: ‘Beide heb ik niet langer,’ wilden niet komen door het gloeiende kooltje dat vastzat in haar borst en de tranen die een vijvertje vormden in haar ogen. Ze beet op haar lippen om zich weer in bedwang te krijgen. Ze was niet uit op medelijden.
‘Is het dan zo erg?’
Ze beet weer op haar lip en knikte slechts. ‘Ik vind het heel erg dat te horen. Ik neem aan dat uw vader, als geestelijke, het erg zwaar opgenomen heeft.’
Opnieuw knikte ze.
‘Toch is er geen mens die niet een of andere ernstige fout heeft gemaakt. We zijn allen afgedwaald als schapen, weet u.’
Ze kon hem alleen maar sprakeloos aankijken. ‘Ik heb een voorproefje gehad van uw vaders afkeuring, misschien herinnert u zich dat nog.
Ik wil niet onbeleefd zijn, maar ik kan niet zeggen dat ik dat iemand toewens, laat staan u.’
Ze bracht een glimlach op door haar tranen heen.
‘Ik wil u niet beledigen, maar ik neem aan dat niets is nagelaten om een regeling te treffen, iets van aansprakelijkheid of schadeloosstelling?’
‘Alstublieft. Er valt niets te doen en ik zou het trouwens niet willen.’
‘Maar er zijn rechtshandelingen mogelijk in zulke gevallen, als de man...’
Ze schudde haar hoofd.
‘Dus u eist geen vergoeding?’
Ze deed haar ogen dicht tegen de schaamte die haar antwoord met zich meebracht. ‘Dat kan ik niet doen.’
‘Toch, al was u partij, dan nog blijven er wegen open om u van onderhoud te verzekeren.’
‘Alstublieft, ik wil er niet verder over praten. U kunt er zeker van zijn dat mijn vader en mijn oom, die zelf advocaat is, deze zaken grondig met me doorgesproken hebben. Uitputtend.’
‘Het spijt me.’
‘Iedereen heeft er bij me op aangedrongen, me gesmeekt zelfs, om de naam van de man te onthullen zodat ze hem konden bewerken.’
‘Hebt u hun niet verteld wie de man is?’
Ze schudde haar hoofd.
‘Waarom toch niet?’
‘Omdat het mij en mijn kind absoluut geen goed zal doen... en anderen schade toe zal brengen.’
‘Dus hij is getrouwd?’ Ze slikte. ‘Nu wel.’
‘Juffrouw Lamb, Charlotte. Hebt u overwogen...’
‘Meneer Taylor, pardon, dokter Taylor, ik heb u al veel meer verteld dan ik had moeten doen. Meer dan ik aan wie dan ook heb verteld.’ Ze keek naar hem op en toen weer neer op haar handen. ‘Dat effect had u altijd op me.’
‘Dat u erop los gaat babbelen? Ik had vroeger liever een ander effect op jonge dames gehad.’
Ze glimlachte onwillekeurig. ‘Laten we er dan niet meer over spreken. Maar ik waardeer uw bezorgdheid.’
‘Ja, nou ja.’ Hij schraapte zijn keel. ‘We hebben een onderzoek uit te voeren.’
‘Ja,’ prevelde ze met bonzend hart.
‘Tja, ten eerste moet ik u een paar vragen stellen over uw medische geschiedenis en dergelijke.’
‘Goed.’
‘Als ik me goed herinner, was u een uiterst gezond meisje. Sindsdien medische problemen gehad? Ziektes, ernstig letsel?’
Ze schudde haar hoofd.
‘En, sinds uw... toestand. Pijn, duizeligheid, gezwollen ledematen?’
Ze dacht aan haar enkels, die niet meer zo slank waren als eerst. ‘Niets noemenswaardigs.’
‘Bent u voordat u hier kwam bij een andere arts geweest?’
‘Eén keer maar.’
‘Dokter Webb, neem ik aan?’
Opnieuw schudde ze haar hoofd. ‘Vader wilde er niet van horen dat ik naar een arts uit de buurt ging. Hij was er zeker van dat het bekend zou worden. Ik ben bij een arts geweest, ene meneer Thompkins, toen ik bij mijn tante in Hertfordshire was.’
‘En hoe lang is dat geleden?’
‘Drie... nu bijna vier maanden geleden. Hij werd alleen ingeschakeld om te bevestigen dat ik inderdaad, nou ja, in deze staat verkeer.’
‘Hier onderzoeken we de patiënten wekelijks als ze zo ver zijn als u.’
‘O.’
‘Het valt me op dat er verrassend weinig te zien is voor zo’n vergevorderde zwangerschap.’