‘Dankzij mij heeft Bruno’s partij de firma ingehuurd om uit te zoeken wat er met hem is gebeurd. In plaats van ons standaardtarief heb ik een andere regeling met ze weten te treffen. Onze onkosten worden vergoed, maar we nemen genoegen met een veel lager dagtarief. Er zit echter wel een grote bonus aan vast.’
‘Een soort beloning voor de eerlijke vinder?’
‘Van vele miljoenen. En omdat ik dit account heb binnengehaald, heb ik volgens het beleid van deze firma recht op 60 procent.’
‘Hoe heb je dát in vredesnaam weten te regelen?’
‘Nou, zoals je weet, heb ik bij de Secret Service heel behoorlijk carrière gemaakt, en in de tijd dat ik hier werk ben ik erin geslaagd een paar heel sterk de aandacht trekkende zaken tot een goed einde te brengen, waaronder het terugvinden van een ontvoerde manager die op de Fortune-lijst van vijfhonderd succesvolste Amerikaanse managers stond.’
‘Gefeliciteerd. Gek dat ik daar nooit iets over gehoord heb.’
‘Nou, we trekken liever niet te veel de aandacht. In elk geval niet bij het grote publiek. Bij degenen die dit soort dingen moeten weten, staan we bekend als een heel grote speler.’
‘Miljoenen, hè? Ik wist niet dat kandidaten van kleine partijen over zulke grote campagnefondsen beschikten.’
‘Een groot deel ervan bestaat uit een uitkering van de verzekering en Bruno’s vrouw heeft veel geld geërfd. En omdat de partij geen kandidaat meer heeft om zijn geld aan uit te geven, willen ze het gebruiken om mij te betalen. Ik heb daar geen moeite mee.’
‘Maar het federale onderzoek loopt nog.’
‘Nou en? De fbi heeft geen monopolie op het oplossen van misdrijven. En Bruno’s aanhangers vertrouwen de overheid gewoon niet. Voor het geval je de afgelopen tijd de krant niet hebt gelezen, sommigen van hen denken dat hun kandidaat door de Secret Service in de val is gelokt.’
‘Dat werd destijds ook over Ritter en mij gezegd, en dat was toen al even bezopen als nu,’ zei King.
‘Maar voor ons is het een buitenkansje.’
‘Ons? Wat heb ik hier dan mee te maken?’
‘Als jij me helpt Bruno te vinden betaal ik je 40 procent; dat is zes nullen.’
‘Ik ben niet rijk, Joan, maar ik heb het geld echt niet nodig.’
‘Maar ík wel. Ik heb de Secret Service verlaten voordat ik mijn 25 dienstjaren had gehaald, dus het pensioen stelt niet veel voor. Ik werk hier nu een jaar en ik heb al een heleboel geld in mijn ouwe sok kunnen stoppen, maar het bevalt me hier niet. Bij de Secret Service heb ik zo hard moeten werken dat het overeenkomt met een loopbaan van veertig jaar. In mijn toekomst zie ik witte stranden, een catamaran en exotische cocktails, en met deze beloning kan ik dat betalen. En jij mag dan misschien het geld niet nodig hebben, maar het zou toch heel goed voor je zijn als je eens iets goeds overkomt, als de media jou als een held gaan zien in plaats van je als zondebok te gebruiken.’
‘Dus nu ben je mijn pr-medewerker?’
‘Volgens mij heb jij zo iemand hard nodig, Sean.’
‘Waarom ik? Je kunt gebruikmaken van alles wat deze organisatie te bieden heeft.’
‘De meeste ervaren mensen hier zijn nijdig omdat ik deze deal heb binnengehaald en willen niet met me samenwerken. De anderen zijn jong, te hoog opgeleid en hebben geen praktische ervaring. Tijdens je vierde jaar bij de Secret Service heb je de grootste groep valsemunters van het noordelijk halfrond opgerold, in je eentje, en nota bene vanuit het plaatselijke bureau in Louisville, Kentucky. Dat is het soort onderzoekstalent waar ik behoefte aan heb. En het kan ook geen kwaad dat het vanaf jouw huis maar twee uur rijden is naar de plek waar Bruno is ontvoerd.’