‘Dat zou je nog verbazen. Als deze hele zaak voorbij is, zit ik misschien niet meer bij de Secret Service.’
Er verscheen een brede grijns op zijn gezicht. ‘Nou, wie weet is het leven dan toch wel eerlijk. Pas goed op jezelf, hè.’ En hij draaide zich om.
‘Eh, Steve?’ Hij keerde zich om. ‘Heb je dat memo gekregen? Volgende week worden alle laptops doorzocht. Misschien kun je al die porno er maar beter vanaf halen. Je weet wel, van die site waar je op kantoor altijd naar zit te gluren. Dat zou je wel eens je beveiligingsclassificatie kunnen kosten. Straks komt je vrouw er nog achter. En nou we het er toch over hebben: zijn grote tieten en een strakke kont nou werkelijk dat risico waard? Ik bedoel, is dat niet meer iets voor een jongetje van zestien?’
Steves glimlach verdween. Hij stak zijn middelvinger op en liep met lange passen weg.
Ondanks zichzelf zat Michelle de hele rit naar huis voortdurend te grijnzen.
•13•
Michelle legde de documenten naast elkaar op het bed, las ze allemaal grondig door en maakte intussen aantekeningen. Het werd al snel duidelijk dat King een vlekkeloze conduitestaat had en dat hij tijdens zijn loopbaan bij de Secret Service veel lovend commentaar had gekregen… in elk geval tot die noodlottige dag waarop zijn aandacht was afgedwaald en Clyde Ritter daar de hoogste prijs voor had moeten betalen.
Toen hij bij de afdeling Valsemunterij werkte, aan het begin van zijn loopbaan, was King bij een mislukte arrestatie zelfs een keer gewond geraakt. Nadat hij twee mensen had doodgeschoten, had hij een kogel in zijn schouder gekregen. En jaren later had hij Ritters moordenaar doodgeschoten, zij het een paar seconden te laat. In totaal had hij dus drie mensen gedood tijdens het uitoefenen van zijn functie. Michelle had in de loop van haar opleiding duizenden schoten gelost, maar zelfs tijdens de korte periode dat ze als politieagente in Tennessee had gewerkt, had ze nooit iemand neergeschoten. Ze had zich vaak afgevraagd hoe dat zou voelen en of het je zou veranderen: of je er misschien te roekeloos van zou worden om je werk nog te kunnen doen of juist veel te voorzichtig.
Clyde Ritters moordenaar was hoogleraar geweest aan het Atticus College. Professor Arnold Ramsey had tot dan toe niet bekendgestaan als een gevaarlijk man en hij had geen banden met welke radicale politieke groepering dan ook, al was naderhand wel bekend geworden dat hij zijn felle kritiek op Ritter nooit onder stoelen of banken had gestoken. Hij had een vrouw en dochter achtergelaten. Leuk voor het kind, dacht Michelle. Wat zou dat meisje moeten zeggen als er van haar werd verwacht dat ze iets over haar familie vertelde? Hoi, mijn vader was een politieke moordenaar. Je weet wel, zo iemand als John Wilkes Booth en Lee Harvey Oswald. Hij is doodgeschoten door de Secret Service. En wat doet jouw vader? Er was niemand anders opgepakt in verband met de arrestatie. De officiële conclusie was dat Ramsey op eigen initiatief had gehandeld.
Ze was voorlopig klaar met haar onderzoek naar de administratieve sporen die King had achtergelaten en pakte de videoband die deel uitmaakte van het officiële dossier. Ze duwde die in de videorecorder onder de tv en zette die aan. Ze leunde achterover en keek toe hoe de beelden van Ritters verkiezingsbijeenkomst op het scherm verschenen. Deze opname was gemaakt door een team van een lokale omroep dat bezig was geweest met een reportage. Voor King was dit de laatste druppel geweest. Hoewel de Secret Service enorm veel moeite had gedaan om te voorkomen dat een van zijn agenten ooit nog zo’n vergissing zou begaan, had de organisatie ervoor gekozen om deze opnamen niet aan zijn rekruten te laten zien. Misschien uit schaamte, dacht Michelle.
Ze verstrakte toen ze de van zelfvertrouwen blakende Clyde Ritter samen met zijn hele entourage de volgepakte ruimte binnen zag lopen. Ze wist niet veel van Ritter, behalve dan dat hij was begonnen als tv-dominee en daar een flinke smak geld aan had overgehouden. Duizenden mensen uit het hele land hadden hem in die tijd regelmatig geld gestuurd: soms grote bedragen, soms kleine. Er werd beweerd dat veel rijke oudere vrouwen, voornamelijk weduwen, hem al hun spaarcentjes hadden overhandigd in ruil voor zijn belofte dat ze naar de hemel zouden gaan. Daar waren echter geen harde bewijzen voor en dus was het snel weer overgewaaid. Nadat hij zijn quasi-religieuze bestaan had opgegeven, had hij zich in een zuidelijke staat, ze wist niet eens welke, kandidaat gesteld voor de congresverkiezingen en hij was vervolgens gekozen. Wat raciale kwesties en andere burgerrechtenissues betrof, was zijn stemgedrag in het Congres tamelijk dubieus en zijn geloof was duidelijk van een heel buitenissige soort, maar in zijn thuisstaat was hij zeer geliefd en er waren voldoende stemmers in het land die zo ontevreden waren met de koers van de grote gevestigde partijen, dat Ritter zich had opgeworpen als partijloos presidentskandidaat. Aan die grote plannen was een einde gemaakt door de kogel in zijn hart.