‘Ik ken uw vader niet,’ zei de man, ‘maar van wederzijdse kennissen heb ik niets dan goeds over hem gehoord. ‘Ik heb gehoord dat dit iets te maken heeft met de verkoop van een perceel?’
‘Inderdaad. U hebt namens de executeur-testamentair van de overleden eigenaar de verkoop en overdracht van dat perceel geregeld. Naar ik meen, was de koper een zekere Robert Scott.’
‘Ja, dat heeft uw vader ook al gezegd. Ik heb het dossier er even bij gepakt. Robert Scott was inderdaad de koper. Hij heeft contant betaald. Veel was het trouwens niet. Het was niet meer dan een oude blokhut, en hoewel het om een flink stuk land gaat, bestaat het alleen maar uit bos en bergkammen, en bovendien ligt het een heel eind van de bewoonde wereld.’
‘De voormalige eigenaar wist niet dat er zich een grote bunker onder het terrein bevond, hè?’
‘Dat heeft uw vader ook al gezegd en ik moet toegeven dat ik daar geen weet van had. In het kadaster stond er niets over en ik had geen enkele reden om te vermoeden dat zich daar zoiets bevond, anders had ik waarschijnlijk wel navraag gedaan bij het leger. Al weet ik dat laatste niet eens zeker. Wat moet iemand nou met een bunker?’
‘Bent u er wel eens geweest?’
‘Nee.’
‘Ik wel. Je kunt de bunker binnen via een deur in de kelder.’
‘Dat kan helemaal niet!’
‘Hoezo?’
‘Er was geen kelder. Ik heb de plattegrond van de blokhut hier voor me.’
‘Nou, misschien was er nog geen kelder toen uw cliënt eigenaar was, maar nu is er wel een. Misschien heeft Bob Scott geweten dat er een bunker was en zelf die kelder aangelegd om de bunker in en uit te kunnen gaan.’
‘Dat lijkt me niet onmogelijk. Ik heb net even de lijst van eigenaren doorgekeken en nadat het leger dat terrein heeft verkocht, is het regelmatig in andere handen overgegaan. Toen het leger het terrein in eigendom had, was er zelfs helemaal geen blokhut. Die is door een van de volgende eigenaren gebouwd.’
‘U hebt toch niet toevallig een foto van Bob Scott in huis?’ vroeg ze. En voor alle zekerheid voegde ze daar nog aan toe: ‘Het is echt heel belangrijk.’
‘Nou, over het algemeen maken we bij onroerendgoedtransacties een kopie van het rijbewijs van de koper… u weet wel, om diens identiteit vast te stellen. Het gaat hier per slot van rekening om een rechtsgeldige overeenkomst die in het kadaster zal worden opgenomen.’
Michelle was nu zo opgewonden dat ze bijna van haar stoel sprong. ‘Kunt u me die kopie faxen? Nu meteen als het kan?’
‘Nee, dat zal helaas niet gaan.’
‘Maar dat is toch geen vertrouwelijke informatie?’
‘Daar gaat het niet om.’ Hij slaakte een diepe zucht. ‘Toen ik vanochtend het dossier opensloeg, was dat de eerste keer dat ik het heb ingekeken nadat die transactie is afgerond, en… tja, ik heb er geen kopie van meneer Scotts rijbewijs in aangetroffen.’
‘Misschien bent u vergeten een kopie te maken?’
‘Mijn secretaresse werkt hier nu al dertig jaar en ze is zoiets nog nooit eerder vergeten.’