Hij sjokte naar het kamertje op de benedenverdieping, waar zijn verzameling wetboeken was ondergebracht. Hoewel het meeste researchmateriaal tegenwoordig beschikbaar was op cd-rom, vond hij het prettig om al die boeken op een plank te zien staan. Hij liep naar de Martindale-Hubble, waarin iedere advocaat in het hele land was opgenomen, gerangschikt per staat, en trok het deel voor de staat California uit de kast. Helaas was dat het dikste van de hele verzameling. Hoewel hij snel werkte, zag hij niet waar hij naar op zoek was en plotseling drong het tot hem door waarom niet. Hij had hier de meest recente editie, en de naam die hij zocht, stond misschien alleen in de oudere versie. Hij had een bepaald jaar in gedachten, maar waar vond hij een almanak van dat jaar? Een ogenblik later wist hij het antwoord al.
Dertig minuten later stond hij op het parkeerterrein van de indrukwekkende rechtenfaculteit van de University of Virginia. De faculteit bevond zich op de noordelijke campus, vlak naast de nog overdadiger uitgevoerde faculteit bedrijfsadministratie. Hij liep meteen naar de bibliotheek en trof daar de bibliothecaresse die hem altijd hielp als hij bronnenmateriaal moest hebben dat zich buiten het financiële bereik van een kleine advocatenpraktijk bevond. Toen hij haar vertelde wat hij nodig had, knikte ze en zei: ‘O, ja, dat staat tegenwoordig allemaal op cd, maar we hebben ook een abonnement op hun on line service. Ik zal je wel even inloggen, Sean. Dan komt het gewoon op je rekening, net als anders.’
‘Dat is prima. Dank je wel.’
Ze ging hem voor naar een kamertje naast de hal waarin de eigenlijke bibliotheek was ondergebracht. Ze kwamen langs studenten die allemaal met hun eigen laptop aan een tafeltje zaten en plichtsgetrouw tot zich lieten doordringen dat de wet zowel buitengewoon interessant als verpletterend saai kan zijn.
‘Soms verlang ik terug naar mijn studietijd,’ zei King.
‘Je bent niet de eerste die dat zegt. Als je voor studeren betaald kreeg, zouden we hier een hoop eeuwige studenten hebben.’
De bibliothecaresse logde hem in en liep weg. King ging aan de terminal zitten en ging aan de slag. De snelheid van de computer en het gemak van de on line service maakten het zoeken hier veel eenvoudiger dan op kantoor, en het duurde dan ook niet lang voordat hij er vrijwel zeker van was dat hij had gevonden wat hij zocht. De betreffende advocaat was inmiddels overleden. Dat was de reden waarom hij niet in Kings recente versie van de almanak stond. Maar in de editie van 1974 nam de man een belangrijke plaats in.
Hij moest nu alleen nog zien vast te stellen dat het hier werkelijk om degene ging die hij zocht, en die feiten zouden in deze databank niet te vinden zijn. Gelukkig kende hij iemand die misschien zou kunnen bevestigen dat hij hier de juiste man voor zich had. Hij belde Donald Holmgren, de gepensioneerde advocaat van de Public Defender’s Service die in eerste instantie als raadsman van Arnold Ramsey had gefungeerd. Toen King de naam van de firma en de betrokken advocaat noemde en Holmgren duidelijk hoorbaar naar adem hapte, kon hij een kreet van triomf maar nauwelijks bedwingen.
‘Ik weet zeker dat hij het was,’ zei Holmgren. ‘Dat is degene die Arnold Ramsey heeft verdedigd en die zo’n mooie deal heeft weten te sluiten.’
Terwijl King de verbinding verbrak, werd hem een hoop duidelijk. Maar toch was er ook nog steeds veel wat hem duister bleef. Zo vroeg hij zich af wat de motivatie kon zijn. Was het misschien iets persoonlijks?
Als Michelle nou maar snel belde met het antwoord op zijn vraag! Als dat antwoord werkelijk bleek te passen bij wat er in de muur van de gevangeniscel was gekrast, zou hij er wel in slagen om de waarheid achter dit alles te achterhalen. En als hij gelijk had? Die gedachte bezorgde hem letterlijk koude rillingen, want de logische conclusie van dit alles was dat ze op een gegeven moment achter hém aan zouden komen.
•63•
Toen ze terugkwam in het hotel waar ze logeerde, keek Michelle aandachtig naar de doos achter in haar auto. Daar zaten de dossiers over Bob Scott in die ze hadden weggehaald uit Joans kamer in het Cedars Hotel. Ze liep ermee naar haar kamer om alles nog eens door te lezen, voor het geval dat Joan iets over het hoofd had gezien. Terwijl ze de stukken doorbladerde, merkte ze dat Joans aantekeningen er ook bij zaten.