‘Dat is zo. Laten we er dan nog maar even van uitgaan dat Bob Scott hierachter zit. Dat is het eerste deel. Laten we het er maar op houden dat hij is betaald om te helpen bij het opzetten van de aanslag. Het kost hem zijn carrière, maar dat moet dan maar. Daarna trekt hij zich terug in de wildernis van Montana en daar wordt hij krankzinnig.’
‘Maar hoe zit het dan met Bruno? Wat zou Scott nou met hem te maken kunnen hebben?’
‘Wat denk je ervan dat Scott heeft meegewerkt aan de aanslag op Ritter omdat hij vroeger met Ramsey bevriend is geweest? Het klinkt krankzinnig. Scott heeft in Vietnam gevochten en Ramsey liep mee in demonstraties tegen de oorlog, maar er zijn wel gekkere dingen gebeurd. Misschien hebben ze elkaar ontmoet bij een protestbijeenkomst en heeft Scott plotseling besloten dat hij doodziek was van die hele oorlog en dat hij het eigenlijk volkomen met Ramsey eens was. En als Scott heeft meegeholpen met de aanslag op Ritter, dan kent hij Kate Ramsey misschien ook wel. Bovendien wist hij dat Bruno met zijn valse beschuldigingen de loopbaan van haar vader heeft geruïneerd en misschien heeft hij dat wel aan Kate verteld. Kate groeit op met een vinnige haat jegens Ritter en Bruno. Op de een of andere manier verschijnt Scott als ze volwassen is weer ten tonele en samen ontvoeren ze Bruno om het hem eens goed betaald te zetten. Dat scenario zou het allemaal wel zo’n beetje verklaren.’
‘En degene die bij Arnold Ramsey is langsgegaan, degene die volgens Kate de naam van Thornton Jorst heeft genoemd… dat moet volgens jou dus Scott zijn geweest?’
‘Als Kate hier werkelijk bij betrokken is, dan kan ze daar ook gewoon over hebben gelogen om ons op een dwaalspoor te brengen. Wat denk je ervan?’
‘Dat zijn behoorlijk goede redeneringen.’
‘Nou, volgens mij vormen we dan ook een behoorlijk goed team.’
King ademde diep in. ‘We moeten maar zien wat er morgen allemaal gebeurt.’
•60•
De volgende ochtend vertrokken ze bij zonsopgang. Ze zaten in drie auto’s. Parks zat samen met King en Michelle in één auto, met erachter twee Chevrolet Suburbans, grote zware terreinwagens vol met grimmig kijkende federale agenten met kogelvrije vesten aan.
King en Michelle hadden Parks op de hoogte gebracht van de laatste ontwikkelingen met betrekking tot Kate Ramsey en over Michelles theorie over de manier waarop alles in elkaar paste, al ging het dan nog zo moeizaam.
Parks leek niet overtuigd. ‘In deze zaak blijkt alles telkens weer anders te liggen. Volgens mij kunnen we nog een effectbal verwachten.’
Onderweg nam Parks met een kop koffie en een donut het aanvalsplan door: ‘We doen ons voor als werknemers van de cartografische dienst en rijden ermee naar het huis. Een van onze mensen loopt met een klembord naar de voordeur terwijl een ander de landmeetapparatuur uitlaadt. Een paar van onze mensen blijven in d e truck. De anderen hebben tegen die tijd al een kordon om het huis gelegd. De man met het klembord klopt aan en als er iemand opendoet, komt iedereen zwaar bewapend uit zijn schuilplaats tevoorschijn en stormen we naar binnen. Als er niemand thuis is, breken we de deur open en voeren ons huiszoekingsbevel uit. Met een beetje geluk worden er geen schoten gelost en gaan we allemaal levend en wel weer naar huis.’
King zat op de achterbank. Hij leunde naar voren en tikte Parks even op zijn schouder. ‘Weet je, Bob Scott is niet alleen een wapengek maar ook een deskundige in het gevecht van man tot man. Op die manier is het hem gelukt om aan de Vietcong te ontsnappen. Het verhaal ging dat hij zes maanden bezig is geweest om een metalen gesp bij te vijlen tot die zo scherp was als een scheermes en dat hij zijn bewakers daarmee toen de strot heeft afgesneden. Het is iemand met wie je rekening moet houden.’