‘Waarom zou ik? Ik heb daar toch niets mee misdaan? En in antwoord op uw vraag: nee, we zijn op eigen gelegenheid gegaan.’
‘En u moet daar heel snel zijn weggegaan nadat Ramsey zijn schot had gelost, want anders had u geen kans gezien bij Regina langs te gaan en Kate uit de wiskundeles te halen om haar te vertellen wat er met haar vader was gebeurd.’
Jorst zat hen met een onverstoorbaar gezicht aan te kijken, maar er verschenen nu wel grote zweetdruppels op zijn brede voorhoofd. ‘Er renden daar een heleboel mensen rond en ik was net zo bang als zij. Ik had gezien wat er was gebeurd en ik wilde niet dat Regina en Kate het op het nieuws zouden horen. Dus ben ik er zo snel als ik maar kon naartoe gereden om het hun zelf te vertellen. Ik beschouwde dat als een blijk van medeleven. En ik vind het beledigend dat u nu een negatieve conclusie lijkt te verbinden aan iets wat ik altijd als een belangeloze daad heb beschouwd.’
King kwam nog dichterbij. ‘Waarom bent u die ochtend naar dat hotel gegaan? Had u ook iets tegen Ritter?’
‘Nee, natuurlijk niet.’
‘Waarom dan wel?’
‘Hij was een presidentskandidaat en zo vaak krijgen we die hier niet te zien. Ik wilde hem eens bekijken. Dit is per slot van rekening mijn onderzoeksterrein.’
‘En als ik nou zeg dat dat flauwekul is?’ zei King.
‘Ik ben u helemaal geen verklaring verschuldigd.’
King haalde zijn schouders op. ‘Dat is zo. Dan sturen we de fbi en de Secret Service wel naar u toe. Mogen we uw telefoon even gebruiken?’
‘Wacht even! Dit gaat wel héél overhaast.’ King en Michelle keken hem vol verwachting aan. ‘Goed, goed,’ zei Jorst snel. Hij slikte nerveus en keek van de een naar de ander. ‘Hoor eens, ik was ongerust. Arnold maakte zich zo boos op die Ritter dat ik bang was dat hij iets doms zou doen. Maar neemt u alstublieft van me aan dat ik zelfs geen seconde heb gedacht dat hij van plan was om een moordaanslag te plegen. Voordat hij een schot loste, wist ik helemaal niet dat hij een vuurwapen had. Dat zweer ik.’
‘Ga verder,’ zei King.
‘Hij wist niet dat ik er ook was. Ik was hem gevolgd. De vorige avond had hij me verteld dat hij naar de verkiezingsbijeenkomst zou gaan. Ik bleef achter in de zaal. Er was zo’n menigte mensen dat hij me helemaal niet opmerkte. Hij bleef ver bij Ritter uit de buurt en ik begon te denken dat ik me maar wat in mijn hoofd had gehaald. Ik dacht er zelfs over om maar weg te gaan en was al op weg naar de uitgang. Zonder dat ik er erg in had, is hij op datzelfde moment naar Ritter toe gelopen. Ik heb één keer omgekeken, toen ik vlak bij de deur was. En net op dat ogenblik trok Arnold zijn pistool en loste hij een schot. Ik zag Ritter vallen en daarna zag ik hoe u Arnold doodschoot. En toen was alles ineens een volstrekte chaos. Ik maakte me zo snel als ik maar kon uit de voeten en omdat ik al zo dicht bij de deur was, lukte dat me ook. Ik kan me nog herinneren dat ik bijna een kamermeisje tegen de grond heb gelopen dat ook vlak bij de deur stond.’
Michelle en King keken elkaar aan: Loretta Baldwin.
Met een asgrauw gezicht ging Jorst verder: ‘Ik kon gewoon niet geloven wat er was gebeurd. Het leek allemaal net een nachtmerrie. Ik ben naar mijn auto gehold en er zo snel mogelijk vandoor gegaan. En ik was niet de enige. Een heleboel mensen hebben zich zo snel mogelijk uit de voeten gemaakt.’
‘U hebt de politie hier nooit iets over verteld.’
‘Wat viel er te vertellen? Ik was erbij, ik heb het zien gebeuren en ik ben ervandoor gegaan, net als honderden andere mensen. Ze hadden mijn getuigenverklaring heus niet nodig.’