‘Ze woonde niet ver van de school. Het Atticus ligt niet ver van Bowlington. Met de auto is het maar een halfuurtje. En mijn moeder woonde ergens halverwege.’
Michelle en King keken elkaar ongerust aan.
‘Het kán toch zeker niet?’ zei Michelle.
‘Wat? Waar hebben jullie het over?’ vroeg Kate.
Zonder antwoord te geven stond King op.
‘Waar ga je heen?’ vroeg Kate.
‘Op bezoek bij doctor Jorst. Ik vind dat hij ons wel heel veel niet heeft verteld.’
‘Nou, als hij niet heeft verteld dat hij mij die dag van school heeft gehaald, heeft hij misschien ook niet verteld over mijn moeder.’
King keek haar verbaasd aan. ‘Wat was er dan met je moeder?’
‘Voor haar overlijden is ze een relatie met hem begonnen.’
‘Een relatie?’ vroeg King. ‘Maar je zei net toch dat je moeder van je vader hield?’
‘Tegen die tijd was Arnold bijna zeven jaar dood. Thornton en mijn moeder waren vrienden gebleven en die vriendschap was uitgegroeid tot iets anders.’
‘Tot wat dan wel?’ vroeg hij.
‘Ze zouden gaan trouwen.’
•52•
Toen Kate belde, was Michelle nog maar net halverwege het dossier over Bob Scott en omdat het wel duidelijk was dat de jonge Secret Service-agente er voorlopig niet meer aan toe zou komen, had Joan de archiefdoos met zich meegenomen naar het hotel waar ze logeerde om daar verder te lezen. Na haar laatste gesprek met King had ze iets nodig om haar aandacht een beetje af te leiden.
Toen ze de archiefdoos openmaakte en de inhoud eens doorbladerde, werd haar al snel duidelijk dat Parks niet had overdreven. Het was een grote puinhoop. Toch bladerde ze de hele verzameling plichtsgetrouw door, bladzijde na bladzijde, en las elk document net zo lang door totdat duidelijk werd dat het over een andere Bob Scott ging. Na een paar uur lezen belde ze de roomservice en bestelde wat eten en een pot koffie. Ze zou hier nog wel een tijdje mee bezig zijn en ze had geen idee wanneer King en Maxwell terug zouden komen. Ze begon Kings nummer in te toetsen, maar bedacht zich.
Ze had bijna het hele dossier doorgewerkt toen ze plotseling veel aandachtiger begon te lezen. Ze haalde de laatste vellen papier uit de doos en spreidde die uit op het bed. Zo te zien was het een aanhoudingsbevel voor een zekere Robert Scott. Er stond een adres in Tennessee op vermeld, maar de plaatsnaam kwam Joan niet bekend voor. Voorzover ze kon zien ging het om een arrestatie wegens verboden wapenbezit. Deze Bob Scott had een paar vuurwapens in zijn bezit gehad zonder over de vereiste vergunningen te beschikken. Het was haar nog niet duidelijk of dit de Bob Scott was die ze zocht, maar de Bob Scott die zij bij de Secret Service had gekend, was wel een wapengek geweest.
Toen ze verder las, werd haar belangstelling steeds verder gewekt. Zoals wel vaker gebeurde, had de betrokken politieorganisatie, het Bureau of Alcohol, Tobacco and Fire-Arms (atf), de US Marshal’s Service ingeschakeld om de arrestatie uit te voeren. Dat was waarschijnlijk de reden waarom Parks dit document in handen had weten te krijgen. Als Bob Scott iets met deze zaak te maken had, dan zou dat toch via de zaak-Ritter moeten zijn. Ze hadden allemaal wel vermoed dat de zaak-Bruno en de zaak-Ritter iets met elkaar te maken hadden en de moorden op Loretta Baldwin en Mildred Martin hadden aangetoond dat er inderdaad een verband bestond, maar verder waren de twee zaken volkomen verschillend, dus hoe konden er nou nóg meer mensen bij allebei betrokken zijn? Wat was de gemeenschappelijke noemer? Het was om gek van te worden dat de oplossing van het raadsel wel eens vlak voor hun neus zou kunnen liggen en dat ze die nog steeds niet hadden opgemerkt.