‘Kenden ze elkaar al voordat ze op het Atticus kwamen werken?’ vroeg Michelle.
Kate schudde van nee. ‘Ik denk het niet, nee. Als ze elkaar wel al eerder hebben gekend, dan hebben ze daar nooit iets over gezegd. Maar ze hebben allebei in de jaren zestig gestudeerd en mensen deden in die tijd de gekste dingen. Het was wel raar, trouwens.’
‘Wat was raar?’ vroeg King.
‘Nou, soms had ik het gevoel dat Thornton mijn moeder beter kende dan mijn vader. Alsof ze elkaar al eerder hadden ontmoet.’
‘Heeft je moeder daar ooit iets over gezegd?’
‘Nee. Thornton is later op het Atticus komen werken dan mijn vader. Hij was vrijgezel en voorzover ik daar zicht op had, ging hij ook niet vaak uit. Mijn ouders waren allebei erg op hem gesteld. Ik denk dat mijn moeder medelijden met hem had. Ze bakte vaak iets voor hem en ging hem dat dan brengen. Ze waren goed bevriend.’
‘Kate,’ zei Michelle langzaam, ‘denk je dat je moeder…’
Kate viel haar in de rede. ‘Nee, ze hadden geen relatie. Ik weet dat ik destijds nog heel jong was, maar dat had ik toch wel gemerkt.’
King leek niet overtuigd, maar zei: ‘De man in de studeerkamer van je vader, heeft die het over je moeder gehad?’
‘Ja, ik neem aan dat hij hen allebei heeft gekend. Maar hoor eens, ik kan echt niet geloven dat Thornton hierbij betrokken is. Hij is gewoon niet het type om met een revolver rond te lopen en complotten te beramen. Hij is geen genie, zoals mijn vader, en zijn diploma’s zijn ook lang niet zo goed, maar hij is een goede hoogleraar.’
King knikte. ‘Hij is niet zo slim als je vader en hij is niet gepromoveerd aan Berkeley, en toch zijn ze op dezelfde universiteit beland. Enig idee waarom?’
‘Waarom wat?’ Aan haar stem te horen was Kate nu zwaar in de verdediging geschoten.
‘Waarom gaf je vader dan geen les aan Harvard of Yale? Naast zijn promotie aan Berkeley heeft hij vier boeken geschreven, die alle vier tot de beste tien over dat onderwerp behoorden. Hij was een echte zwaargewicht, een vooraanstaand geleerde.’
‘Misschien wilde hij gewoon graag lesgeven aan een kleine instelling,’ zei ze.
‘Of misschien was er iets in zijn verleden wat hem ervan weerhield om te solliciteren bij een van de grote universiteiten,’ zei King.
‘Dat denk ik niet. Dan zou iedereen het toch weten?’
‘Dat hoeft niet per se. Niet als die belastende feiten uit zijn officiële gegevens zijn geschrapt. Maar in de wetenschap kent iedereen elkaar, en het zou natuurlijk best kunnen dat een paar mensen op de hoogte waren van wat hij in het verleden allemaal had uitgespookt. Wie weet zat daar iets tussen wat hem erg kwalijk werd genomen. En dus kwam hij op het Atticus terecht, waar iedereen waarschijnlijk heel blij was dat ze iemand van zijn kaliber konden krijgen, ook als er een luchtje aan zat.’
‘Enig idee wat dat voor een luchtje zou kunnen zijn?’ vroeg Michelle.
Kate zei niets.
‘Hoor eens, Kate,’ zei King. ‘We willen de naam van je vader echt niet nog erger door de modder halen dan al gebeurd is. Laat hem maar rusten in vrede, zou ik zeggen. Maar als degene die met hem heeft zitten praten in zijn studeerkamer er verantwoordelijk voor is dat je vader een aanslag op Ritter heeft gepleegd, dan zie ik geen reden waarom die daar niet voor zou moeten boeten. En als we het verleden van je vader leren doorgronden, zou dat misschien kunnen helpen om die kerel te vinden. Want ik heb sterk het gevoel dat hij je vader van vroeger gekend moet hebben, en als dat inderdaad zo is, dan weet hij waarschijnlijk welk voorval zo belastend voor je vader is geweest dat hij niet meer bij een topuniversiteit als Harvard durfde te solliciteren. Gesteld dat dat het geval was, natuurlijk.’