'Heeft niemand ooit geweten dat hij niet de vader van Will was?'
'Nee.'
'Heb je Rich ooit nog gesproken?'
'Nee. Hij heeft nooit meer iets van zich laten horen, en ik heb nooit meer geprobeerd contact met hem op te nemen. Ik wilde hem niet meer zien.' Ze ademde scherp uit. 'Later werd hij senator, en inmiddels heeft hij dus besloten dat hij president wil worden. Nu kan ik niet meer uit zijn buurt blijven.'
'Weet Will nog steeds niet hoe het zit?'
'Nee. Voor zover hij weet, was Adam Kent zijn vader, en dat is hij ook in ieder opzicht geweest. Hij was degene die Will in zijn armen hield op de dag dat hij werd geboren. Hij heeft hem gecoacht in het junioren honkbalteam. Hij heeft hem leren fietsen. Adam heeft Will helpen opvoeden tot de man die hij nu is. Hij was de beste vader die Will zich had kunnen wensen, en ik wil niet dat dat van hem wordt afgepakt. Het spijt me wat er is gebeurd met je oom en wat er nu met jullie gebeurt, maar ik heb je dit verteld zodat je begrijpt dat mijn zoon en ik ook slachtoffer zijn van de familie Bridges. Ik denk niet dat je kunt bewijzen dat Rich Wills vader is, maar je kunt het Rich wel heel moeilijk maken, en daarmee ook Will. Hij is degene die hierdoor geschaad zal worden, veel meer dan Rich.'
Plotseling stak Marybeth haar hand uit en legde die op die van Audrey. 'Alsjeblieft,' fluisterde ze. 'Mijn zoon verdient beter dan dat hij bekend komt te staan als de bastaard van Richard Bridges. Hij heeft een toekomst. Hij is een persoonlijkheid. Neem hem dat alsjeblieft niet af.'
Audreys hart kneep zich pijnlijk samen bij het pleidooi van de vrouw. Zij en haar zoon zouden hun goede naam verliezen als de waarheid uitkwam, en ze wilde niemand kwetsen. Tegelijkertijd stonden haar leven en dat van Jason op het spel, en deze informatie konden ze tegen Bridges gebruiken om zichzelf te redden. Bovendien moesten de mensen weten wat voor man Bridges was. Ze wenste dat ze Marybeth de geruststelling kon geven waar ze zo'n behoefte aan had, maar dat kon ze niet. Vertwijfeld keek ze haar aan, trachtend te bedenken wat ze moest zeggen.
Ineens werd er op de klapdeuren geklopt, wat hen beiden geschrokken deed opkijken. De deurtjes werden langzaam open geduwd, en Jason stak zijn hoofd door de opening.
Zijn blik bleef even op Audrey rusten voor hij de keuken in liep. 'Daar ben je. Ik vroeg me af waar je was.' De spanning in het vertrek aanvoelend, keek hij met onderzoekend van de een naar de ander. 'Is alles in orde?'
'Kom er maar even bij,' zei Audrey. 'We hebben een hoop te bespreken.'
Een halfuur later zat Jason met Audrey en Marybeth aan de keukentafel bij te komen van alles wat ze hem net hadden verteld. Hij schudde zijn hoofd van verbazing. 'Die Bridges, dat is een geval apart. Hij is zo overtuigend als goeierik dat je nooit zou denken dat hij tot zoiets in staat is.'
'Ja, hij heeft veel mensen voor de gek gehouden,' zei Marybeth op een toon waarin haar eigen ervaring doorklonk.
Boosheid schoot door hem heen om wat ze had doorstaan, om de manier waarop Bridges haar in de steek had gelaten. 'De mensen moeten weten wat voor soort man hij is!'
Toen zag hij de angst in de ogen van Marybeth en de bezorgdheid in die van Audrey, en zijn woede maakte snel plaats voor frustratie. Hij wist wat Audrey dacht. Dat kon hij van haar gezicht aflezen. Ze wilde de familie Kent geen schade berokkenen. Dat wilde hij ook niet. De enige persoon die hij graag iets zou aandoen in deze zaak was Bridges. Hij wist alleen niet of er een manier was om dat te doen zonder elders schade aan te richten. Ooit had hij de waarheid belangrijker gevonden dan al het andere, maar dat was niet meer zo. Nee, net als Audrey wilde hij Marybeth en Will niet kwetsen door hun geschiedenis openbaar te maken, ook niet om iemand te pakken te nemen die dat verdiende. Audrey en hij konden het geheim niet onthullen, maar dat hoefde Bridges natuurlijk niet te weten. Zodra die gedachte in hem opkwam, wist hij precies wat ze moesten doen. 'We moeten met Bridges gaan praten.'
Beide vrouwen keken hem fronsend aan. 'Wat bedoel je?' vroeg Audrey.
'Het originele plan was om het geheim te onthullen dat Hal wilde publiceren in zijn boek. Dat kunnen we niet doen omdat we niet kunnen bewijzen wat Hal had ontdekt, maar dat weet Bridges niet. Wat we dus moeten doen, is hem ervan zien te overtuigen dat we wel bewijzen hebben. We vertellen hem dat de belastende informatie die we over hem hebben, wordt vrijgegeven als ons iets overkomt. Dat is de enige manier waarop we ervoor kunnen zorgen dat hij ons met rust laat.'
De frons van Audrey verdiepte zich slechts. 'Dan komen de mensen er niet achter wat voor iemand hij echt is. Dan komt hij ongestraft weg met zijn daden.'
'Ja, maar jij blijft in leven.'
Haar ogen vernauwden zich. 'Je bedoelt dat wij in leven blijven.'
'Het punt is dat het een kans op overleven is. De enige die ik kan bedenken. Of heb jij misschien een beter idee?'
Ze schudde haar hoofd. 'Nee. Goed, wat wil je dan doen, hem bellen?'