'Als Rich iets te maken had met de dood van Tim, en Dick heeft hem geholpen dat te camoufleren, dan was hij zijn vader wel wat verschuldigd, ja. Ik zie Dick er ook wel voor aan om zijn zoon daarmee te chanteren.'
'Nou, als Clint de waarheid vertelt, dan was het niet zo dat Dick de volledige controle had over de handelingen van Rich. Zodra hij terug in Amerika was, trouwde hij met Julia. Natuurlijk was dat gewoon een daad van verzet als Julia echt beneden zijn stand was, zoals Clint beweerde, en Dick echt een hekel aan haar had.' Ze keek hem aan. 'Hoeveel weet jij eigenlijk over Julia Bridges?'
'Niets eigenlijk.' Hij fronste zijn voorhoofd. 'Ik weet weinig over het huwelijk van de Bridges. Ik weet zelfs niet eens wat voor beroep Julia heeft. Ze leek me altijd een typische echtgenote van een politicus. Ze steunde haar man, bleef zelf uit de spotlights en trok niet veel aandacht.'
'Nou, het boek van Hal ging over het hele leven van Bridges, van zijn jonge jaren tot nu, dus ik neem aan dat zijn huwelijk ook aan bod kwam.'
'We moesten maar eens wat meer te weten komen over Julia Bridges. Dan krijgen we een idee van hoeveel we precies moeten geloven van het verhaal van Clint Raymer.'
'Dat klinkt als een plan.'
'Aan de andere kant,' zei hij, 'zou het kunnen zijn dat het allemaal niet belangrijk is. Dat Hal met Clint Raymer heeft gesproken, betekent nog niet dat hij het nuttig vond wat de man te vertellen had. Het was vooral roddel. Bovendien is onze achtervolger niet verschenen, wat erop zou kunnen wijzen dat Clint niet werd genoemd in het boek, of als dat wel zo was, dat zijn verhaal geen belangrijke rol speelde in het geheel.'
Daar zat wat in, en toch voelde Audrey intuïtief aan dat ze iets op het spoor waren. Toen ze weggingen hadden ze Clint gewaarschuwd en hem geadviseerd niet zomaar met iedereen te praten, omdat Bridges het misschien niet leuk vond wat hij te zeggen had. Ze had het gevoel dat hij hun opmerkingen niet erg serieus had genomen, maar Jason had wel gelijk. Wat Clint had gezegd, was feitelijk gewoon ongefundeerde roddel. Zelfs als het wel relevant was, zou Bridges een oude dronkaard misschien niet als een bedreiging beschouwen en daarom niet de noodzaak voelen hem het zwijgen op te leggen. Ze kon alleen maar hopen dat dat laatste het geval was.
Een paar minuten later waren ze weer terug bij de herberg. Binnen troffen ze Marybeth aan bij de receptie, waar ze stond te praten met een man. Ze zag hen zodra ze binnenkwamen en begroette hen met een glimlach.
'Jullie zijn terug!'
Even had Audrey opnieuw last van schuldgevoel omdat ze de vrouw bedrogen. Desondanks slaagde ze erin terug te glimlachen. 'Ik hoop dat het niet te snel is?'
'Helemaal niet,' antwoordde Marybeth, terwijl ze om de balie heen liep. 'Ik heb de kamer in orde gemaakt. Ik denk dat jullie blij zullen zijn met hoe het eruitziet.'
'Dat denk ik ook,' zei Jason.
Door de warmte in zijn stem gleed er een huivering langs Audreys ruggengraat. Als hij zo charmant deed, klonk hij zo anders dan gewoonlijk, zo vriendelijk, zo enorm sexy. Ook al wist ze dat het geveinsd was, toch werd ze er door beïnvloed.
De man met wie Marybeth had staan praten, had zich intussen naar hen toe gedraaid. 'Jullie moeten die mensen zijn voor wie mijn moeder mijn oude kamer in orde heeft gemaakt.'
'Dit is mijn zoon Will,' zei Marybeth met trots in haar stem en in haar blik.
'Will Kent,' zei de man, zijn hand uitstekend. Hij was een lange, knappe man van in de dertig met diepbruine ogen en een brede glimlach. Alles aan hem straalde een rustige vriendelijkheid uit. Het was duidelijk dat hij de zoon was van Marybeth, want de gelijkenis was treffend. 'Leuk jullie te ontmoeten.'
'Ben Randall,' zei Jason. 'Dit is mijn vrouw, Lila. Ik hoop dat u het niet erg vindt dat wij in uw kamer logeren?'
Geamuseerdheid sprankelde in de bruine ogen van de man.
'Het is mijn kamer al minstens tien jaar niet meer. Het werd tijd dat mijn moeder dat heiligdom eindelijk weer eens echt ging gebruiken.'
'Het is geen heiligdom,' zei Marybeth met een toegeeflijke grijns. 'Will is ook de burgemeester hier,' zei ze tegen Jason en Audrey.
'Ik stel me in de herfst ook verkiesbaar voor de senaat, mochten jullie uit de buurt komen en op me willen stemmen,' zei hij op innemende toon.
'We komen niet uit Virginia, helaas,' zei Audrey.
'Geeft niet.' Hij grinnikte. 'Het kan nooit kwaad het even te vermelden. Nog steeds leuk jullie te ontmoeten.'
Audrey moest lachen. Die man was een echte charmeur. Veel politici kwamen zalvend en onoprecht over, maar hij had duidelijk natuurlijk charisma in overvloed. Gezien de situatie waarin ze zich bevond, zou ze sceptisch moeten staan jegens iedereen die ook maar iets met politiek te maken had, maar ze merkte dat ze hem mocht. Hij ging het vast ver brengen. 'Ik denk dat Richard Bridges over een tijdje niet meer de enige bekende naam in de politiek zal zijn die uit Barrett's Mill komt,' zei ze. 'Kent u hem trouwens?'