Clint zei niets maar sloeg hen simpelweg gade met geloken ogen terwijl ze voor hem kwamen staan.
'Woonde uw neef hier bij u?' vroeg Jason.
'Yep,' bromde de man. 'Vanaf het moment dat ik met hem werd opgescheept.'
'Hoe is hij bij u terechtgekomen?' vroeg Audrey.
'Zijn ma ging dood. Ze was mijn zus. D'r was verder niemand.'
'Waar was zijn vader dan?'
'Nooit geweten wie hij was. Dat heeft zijn ma nooit verteld.'
Die laatste woorden kwamen er snerend uit. Het was Audrey niet duidelijk of die verachting bestemd was voor zijn zus of voor zijn neef. Hoe dan ook, het was niet echt een aardige houding ten opzichte van je eigen familie. Ze probeerde niet te fronsen of haar afkeuring te laten blijken, ook al voelde ze een steek van medeleven met Tim Raymer, die in dit vreselijke huis had moeten opgroeien met deze vreselijke man. Ervan uitgaande dat het huis en de man vijfendertig of veertig jaar geleden niet veel anders waren geweest dan nu, tenminste, wat waarschijnlijk het geval was.
'Dat klinkt alsof u er niet echt blij mee was dat uw neef bij u kwam wonen,' merkte Jason op.
'Ach, hij was wel oké toen hij nog een kind was. Het was wel prettig om iemand te hebben die wat klusjes kon doen, zoals schoonmaken en koken. Ik heb mijn boterbriefje niet gehaald, dus ik heb nooit een vrouw gehad voor dat soort dingen. Toen hij ouder werd, kreeg hij te veel praatjes. Hij vond zichzelf nogal slim, te goed voor deze stad, beter dan ik. Had het in zijn hoofd gehaald dat hij naar de universiteit ging, zorgen dat hij een fatsoenlijk leven kreeg in plaats van het te verspillen zoals ik. Wie gaat er dan betalen voor die universiteit, vroeg ik hem. Daar had hij geen antwoord op. Zo slim was hij dan ook weer niet.'
'Hij werkte toch op de boerderij van Bridges in de zomer dat hij verongelukte?' vroeg Jason.
'Dat klopt. Net zoals zijn moeder.' Zijn ogen vernauwden zich en plotseling verscheen er iets sluws in zijn blik. 'Is dat waarom jullie hier zijn? Bridges?' vroeg hij op een toon die suggereerde dat hij totaal niet onder de indruk was van de favoriete zoon van de stad.
'Ja,' zei Audrey. 'Sprak je neef wel eens over zijn werk daar?' vroeg ze, al had ze het gevoel dat Tim Raymer waarschijnlijk niet de neiging gehad zou hebben over wat dan ook te praten met zijn oom. 'Weet u of hij Rich Bridges kende?'
Clint lachte zelfgenoegzaam. 'Jullie zijn hier niet echt om over de jongen te praten, hè? Jullie willen het hebben over het meisje.'
Audrey keek Jason aan. Ze zag dat hij net zomin wist waar de man het over had als zij. 'Welk meisje?' vroeg ze.
'Timmies vriendin. Julie Ann Foster.'
Ook die naam ontlokte hem een sneer, en Audrey was bijna verbaasd dat hij niet spuugde nadat hij de naam had uitgesproken.
'Ik heb die schrijver over haar verteld. Is het boek eindelijk uitgegeven?'
Dus ze zaten op het juiste spoor, dacht ze opgewonden. 'Die schrijver, heette die Hal Talmadge?'
Clint haalde zijn schouders op. 'Ik geloof het wel, ja.'
'Helaas is hij een paar dagen geleden overleden. Zijn boek is verloren gegaan. Zou u bereid zijn aan ons te vertellen wat u hem heeft verteld?'
'Zeker. Iemand moet ervoor zorgen dat de waarheid bekend wordt.'
'Dus deze Julie Ann Foster was de vriendin van uw neef?' vroeg Jason.
'Dat was ze tot aan die zomer. Het lijkt erop dat ze hem heeft gedumpt toen er een grotere vis langskwam. Of verrek, misschien heeft ze hem wel gebruikt om die grotere vis te ontmoeten, zoals ze ook heeft geprobeerd hem te gebruiken deze stad uit te komen. Mooi meisje, maar ze was gewoon uitschot, net als haar ouwelui. Ze wilde hier weg, net als Timmie, en ze dacht dat met hem voor elkaar te kunnen krijgen. In ieder geval tot ze iets beters vond.' Hij hief zijn bierblikje op. 'Nou, het is haar gelukt, dat moet gezegd.'
'Het spijt me, Mr. Raymer,' zei Jason, 'maar ik begrijp het niet.'
Clint nam een flinke slok uit zijn blikje en bestudeerde hen van over de rand. 'Huh,' zei hij uiteindelijk, terwijl hij zijn bier weer liet zakken. 'Jullie weten het dus blijkbaar echt niet.' Hij smakte met zijn lippen en grijnsde zelfvoldaan. 'Julie Ann heeft haar naam veranderd. Ze noemt zich nu Julia. Chic, hè? Julia Bridges. Ze is de vrouw van die goede ouwe Rich Bridges.'
Verbijsterd staarde Audrey de man aan.
'De vriendin van uw neef is later getrouwd met Richard Bridges?' vroeg Jason.
Aan de toon van zijn stem hoorde Audrey dat hij net zo verbaasd was als zij. 'Wist u dat ze met Bridges omging?'
'Toen niet, nee. Zoals de meeste mensen kwam ik er later pas achter, toen hij het jaar daarop terugkwam en met haar trouwde.'
'Kan het niet zijn dat ze pas samenkwamen in de zomer nadat Tim was gestorven?' opperde Audrey.
'Nee. Daarvoor trouwden ze te snel. Ze moeten elkaar al langer hebben gekend. Richie Bridges was nog maar net terug in de stad toen hij en Julie Ann ervandoorgingen om te trouwen. Ik hoorde dat die oude Dick flink pissig was. Dat kun je hem niet kwalijk nemen. Uitschot als Julie Ann was vast niet wat hij in gedachten had voor zijn enige nageslacht. Hoe dan ook, ik had eerder kunnen weten dat die twee met elkaar omgingen, want in de zomer dat Tim stierf, hebben een aantal mensen Richie Bridges met een meisje zien zoenen in het park. Wie dat meisje was, was niet te zien. Julie Ann ging vaak naar de boerderij, zogenaamd om Tim te bezoeken. Hij snoof. 'Dat was natuurlijk om haar klauwen in die jongen van Bridges te krijgen.'