Een enkele nacht gescheiden was exact wat ze nodig had om de realiteit onder ogen te zien. En als ze één nacht zonder hem wist overleven, zou ze twee, drie of nog meer nachten ook wel doorkomen. Ze had nog altijd grip op haar eigenzinnige hart, toch?
Wat afleiding kon echter hoe dan ook geen kwaad. Een avondje stappen leek uitkomst te bieden. Ze was erop gekleed, dus waarom zou ze er niet voor gaan? Even ging ze voorbij aan het feit dat ze al in geen tijden meer uit was gegaan en dat ze niemand had om haar te vergezellen. Ze wist zelfs niet eens waar ze naartoe moest gaan, waar het leuk was. Aan het einde van de straat zag ze ineens Seths auto komen aanrijden. Hij zette de motor af en stak zijn hoofd uit het raampje. De prachtige bos bloemen op de passagiersstoel maakte haar razend. Haar diensten en vergiffenis waren niet te koop. Zo naïef was ze niet, niet meer althans.
‘Het spijt me, ik moest –’ begon hij.
‘Het is al goed,’ loog ze.
De stilte die volgde was kort, maar oorverdovend.
‘Heb je al gegeten?’ vroeg hij toen.
‘Wat dacht jij dan? Had je verwacht dat ik op jou zou wachten? Ik had honger en geen flauw idee hoe laat je zou komen.’
‘Lena…’
‘Ik heb nu geen tijd voor je. Ik ga stappen.’
‘Het is maandagavond.’
‘Maandag is de nieuwe vrijdag, wist je dat niet? Bovendien heb ik morgen een vrije dag, dus des te meer reden vanavond een feestje te gaan bouwen.’
‘Juist ja,’ antwoordde Seth, nu iets minder kalm dan even daarvoor. ‘En mag ik mee naar dat feestje van je?’
‘Nee.’ Ze moest haar eigen leven weer terugeisen en hem eruit zien te werken. Hem iedere avond zien ging niet werken. Hij zou haar volledig overweldigen, en zij zou weer terugvallen in haar rol als oproepkracht. Inmiddels wist ze maar al te goed dat een ondersteunende rol haar niet beviel. De toehoorder was nooit serieus geïnteresseerd en toonde vrijwel nooit oprechte aandacht.
De tragedie van haar leven was alleen dat die ondersteunende bijrol haar beste kwaliteit was. Ze was geweldig goed in het organiseren van zaken voor de ware sterren. Zij kregen wat ze wilden, wanneer ze het wilden. Ze was echter niet van plan eenzelfde rol te vervullen voor een geliefde. Als het om de liefde ging, zou ze alleen nog maar genoegen nemen met de hoofdrol. Ze was niet meer bereid zichzelf op te offeren voor iemand die even een opkikker nodig had.
Seth keek haar vorsend aan. ‘Je bent boos op me.’
Lena gaf geen antwoord omdat ze zich gekwetst voelde, en dat was al pathetisch genoeg, vond ze.
‘Ik kan geen gedachten lezen, Lena. Je zei dat je geen spelletjes wilde spelen, dus zeg het me maar gewoon. Wat heb ik fout gedaan?’
Ze keek hem recht in de ogen. ‘Neem geen bloemen voor me mee als je spijt wilt komen betuigen. Laat het me gewoon weten als je wat later komt, of helemaal niet komt.’
‘Het spijt me dat ik wat later ben dan je had verwacht. Ik had een vergadering die nogal uitliep. Maar laat me je de waarheid besparen. Je gelooft me toch niet.’
‘Je had het me moeten laten weten.’
‘Dat had ik kunnen doen als ik bereik had gehad met mijn telefoon.’
Ze bevonden zich in de op een na grootste stad van Nieuw-Zeeland. Er bestonden hier geen plekken waar je geen bereik had met een mobiele telefoon.
Met toegeknepen ogen keek hij haar aan. ‘Je gelooft me nog steeds niet, of wel? Je bent net zo wantrouwend als ik. Hoe komt dat? Heeft iemand je gekwetst in het verleden?’
Lena rechtte haar rug en verbrak het oogcontact. ‘Ik heb mezelf gekwetst.’
Seth wachtte tot ze verder zou gaan met haar verhaal. Dat deed ze echter niet. ‘Laat me je dan in ieder geval een lift geven,’ gromde hij uiteindelijk.
‘Dat hoeft niet. Dank je.’
‘Prima.’ Hij was niet van plan het gevecht op dit moment aan te gaan. ‘Dan zie ik je later.’
Met opgeheven hoofd keerde Lena hem de rug toe. Ze weigerde hem als eerste te zien vertrekken. Ze kwelde zichzelf echter wel door te blijven staan luisteren tot het motorgeluid van zijn auto in de verte was verdwenen.
Ze had totaal geen zin meer een bar, club of bioscoop in te duiken. In plaats daarvan liep ze naar de eerste beste avondwinkel en kocht een naargeestige detectiveroman. Ze had de enorme behoefte te lezen dat de slechterik er altijd bekaaid van afkwam.
Hoofdstuk 10
Kwaad en gefrustreerd ijsbeerde Seth door zijn appartement. Hij kon niet slapen. Oké, hij was te laat geweest, maar er bestonden ergere dingen in het leven, toch? En was het echt zo gruwelijk geweest om bloemen voor haar te kopen? Lieve hemel, als er iets was waarop hij niet zat te wachten, was het wel drama. Het was maar goed dat hij de ochtend daarop op zakenreis moest. Wat afstand tussen hen zou hem goed doen. Hij had haar de laatste tijd veel te vaak gezien en raakte nu zo langzamerhand verveeld, toch?