Lena slikte, overmand door emoties.
‘Ik kan nauwelijks geloven dat je zo slecht over me denkt. Alsof ik zoiets zou doen.’ Hij duwde haar op het matras. ‘Maar wat ik nog veel erger vind, is dat je blijkbaar zo minzaam over jezelf denkt.’
‘Je kent me niet eens,’ riep ze boos. ‘Ik was een volslagen vreemde voor je toen je me kuste. Voordat we met elkaar naar bed gingen, hadden we nauwelijks tien minuten met elkaar gesproken.’
‘En we weten allebei dat jij dat normaal gesproken niet doet, dus waarom is het dan zo onwaarschijnlijk voor je dat ik zulke dingen normaal gesproken óók niet doe?’
Nog altijd kwaad staarde ze hem aan, wachtend tot hijzelf die vraag zou beantwoorden.
‘Oké, misschien ben ik niet zo celibatair geweest als jij de afgelopen maanden,’ gromde hij. ‘Maar ik wil jou op dit moment. Jou, en niemand anders. Ik ga niet tegen je liegen en ik verwacht van jou hetzelfde. Geen andere vrouwen, geen andere mannen. Mee eens?’
‘Prima.’
Seth werd overweldigd door een primitieve drang haar tot de zijne te maken, haar in bezit te nemen. Hij wilde dat ze om hem zou smeken. Alleen om hem, niet om een andere man. Het idee van een andere man maakte hem al misselijk. Nog nooit had hij zo’n sterke drang gevoeld. Hij wilde, nee, hij moest weten wat er in haar hoofd omging.
Hij stortte zich boven op haar en gebruikte zijn volledige gewicht om te voorkomen dat ze zou ontsnappen. Door haar polsen boven haar hoofd te tillen, probeerde hij haar duidelijk te maken dat ze aan zijn genade overgeleverd was. Aandachtig bestudeerde hij de ronding van haar borsten en beraadde zich een moment hoe hij haar dit betaald zou zetten.
Als antwoord begon haar lichaam te trillen, haar benen vouwden zich om zijn heupen en hielden hem gevangen zoals hij haar gevangen hield. Met ritmische bewegingen gingen haar dijen op en neer, op zoek naar genot. Hongerig, moedwillig. Ze daagde hem uit.
En hij liet zich maar al te graag door haar uitdagen. Woorden waren overbodig, met hun lichamen maakten ze elkaar precies duidelijk wat ze wilden.
Ze verleidde hem in haar prachtig gesponnen zijden web te komen. En dat deed hij. Snel en ademloos.
Hoofdstuk 9
De ochtend daarop had Lena, door de herinneringen aan alles wat ze die nacht gezegd en gedaan had, grote moeite zich om te draaien en Seth aan te kijken. Op magische wijze had hij haar haar diepste verlangens ontfutseld, verlangens die ze nooit hardop had durven uitspreken. Hij had ze beantwoord en had de realiteit nog mooier weten te maken dan haar grootste fantasie.
Ze was echter niet meer de naïeve vrouw van anderhalf jaar eerder. Ze was ouder, wijzer, sterker geworden en wist nu maar al te goed dat seks niet hetzelfde was als liefde. Seth was een bijzonder genereuze en avontuurlijke minnaar, maar de vastbeslotenheid waarmee hij ieder sensueel verlangen van haar wilde vervullen, betekende nog niet dat hij verliefd op haar was of dat hij op zoek was naar een relatie voor de langere termijn. En dus moest ze nog altijd haar hart tegen hem zien te beschermen.
Andrew en de jongens waren inmiddels naar huis teruggekeerd. Seth zat in zijn auto ongedurig te wachten op Lena. Hij had nog een laatste keer met haar afgesproken. Het was heel goed mogelijk dat ze straks weer met elkaar in bed zouden belanden, maar bizar genoeg was dat niet meer genoeg voor hem. Daarom had hij besloten het hele komende weekend samen met haar door te brengen. Dat leek hem de beste manier om meer over haar te weten te komen. Hopelijk zou hij dan ook af kunnen komen van het immense verlangen dat ze in hem opriep als hij alleen maar aan haar dacht.
Hij nam haar voor het eerst mee naar zijn eigen appartement, de ruimte die hij normaal gesproken graag voor zichzelf hield.
Bij binnenkomst bleek er een enorme stapel post, kranten en reclamefolders door de brievenbus te zijn geschoven. Hij raapte alles op van de vloer. In de dagen daarvoor was hij hier steeds alleen geweest om wat schone kleren te halen. De dagen had hij doorgebracht in het stadion, de nachten bij Lena. Door haar nu mee te nemen naar zijn eigen appartement hoopte hij wat meer controle te hebben over de situatie. Ze kon hem tenslotte moeilijk zijn eigen huis uit schoppen.
‘Laat jij de krant bezorgen?’ vroeg Lena grinnikend, terwijl ze hem zag wankelen met de stapel papier in zijn armen. ‘Lees je die niet online?’
‘Dat is niet hetzelfde,’ antwoordde hij met geveinsde afschuw. ‘Op internet kun je het kruiswoordraadsel niet invullen.’ Aangekomen in de woonkamer dumpte hij de volledige stapel rechtstreeks in de prullenmand naast de tafel. De komende uren zou hij toch geen tijd hebben om kruiswoordraadsels op te lossen.
‘Wacht,’ zei ze hees. ‘Volgens mij zat er een brief tussen.’ Ze zakte naast hem door haar knieën en haalde een envelop tevoorschijn.