Het verbaasde haar niet dat hij hier een tafel had gereserveerd. Hij dineerde altijd in exclusieve gelegenheden, hij had dit restaurant vast niet speciaal voor haar uitgezocht. Toch nam ze zich voor ervan te genieten.
Op de menukaart stonden geen prijzen vermeld. Seth leek daar echter niet door gehinderd te worden, hij bestelde het ene na het andere gerecht. Al na de eerste hap begreep ze waarom dit restaurant zo befaamd was.
‘Is dit vers genoeg voor jou?’ plaagde hij.
‘Het is zo vers dat het nog lijkt te zwemmen,’ antwoordde ze giechelend, terwijl ze voorzichtig nog een overheerlijk stuk sashimi nam. Ze leunde achterover, genietend van het eten en van zijn gezelschap. ‘Hoe gaat het met de jongens? Denk je dat het project helpt?’
Seth begon te vertellen over de diepte- en hoogtepunten van de afgelopen dagen en over het verloop van vorige projecten. Hij bleek ook nog contact te hebben met een aantal jongens uit het verleden. Sommigen had hij aan een baan geholpen of ertoe aangespoord door te leren.
De minuten tikten voorbij. Hun gesprek verliep vlotjes, en ze lachten heel wat af. Toch voelde Lena de spanning oplopen. Haar verlangen naar Seth werd met de seconde groter. Toen ze hem in de ogen keek, wist ze even niet meer wat ze moest zeggen. De spanning die zij voelde, was in zijn blik te lezen.
‘Ben je klaar met eten?’ vroeg hij, om de stilte te doorbreken.
‘Ja.’
Ze baanden zich een weg naar de uitgang en werden bij de deur verrast door een verrukt stemmetje.
‘Seth!’
‘Hoi Rachel,’ groette Seth de vrouw met een brede glimlach om zijn mond. Hij sloeg een arm om haar middel en kuste haar op de wang.
Lena werd voorgesteld en stond vervolgens verveeld te luisteren naar het korte gesprek over mensen en plekken die ze niet kende. Terwijl ze de vrouw bestudeerde, werd ze prompt overvallen door allerlei kwellende gedachten. Seth behandelde Rachel op dezelfde manier als de cheerleaders, uiterst charmant en vriendelijk. In tegenstelling tot de cheerleaders keek Rachel echter naar hem alsof ze ooit intiem met hem was geweest. Ze straalde een en al klasse uit. Lena slikte. De vrouw was niet alleen mooi, maar leek ook nog eens heel slim en gedistingeerd.
Het was niet meer dan een kwestie van tijd, besefte Lena ineens. Ze had toch vanaf het begin geweten wat ze kon verwachten? Seth bleef immers nooit lang bij dezelfde vrouw. Ze kon er maar beter op voorbereid zijn, dan zou ze ook niet gekwetst kunnen worden. En misschien moest ze haar grenzen duidelijker aangeven.
Ze glimlachte vriendelijk toen Seth en Rachel afscheid van elkaar namen en weigerde de blondine ter sprake te brengen in de auto op weg naar huis. Feitelijk spraken ze sowieso weinig, ook toen hij met haar meeliep naar haar appartement, haar hand stevig vasthoudend. Pas toen de voordeur achter hen dichtviel, was Seth degene die de stilte verbrak. Hij nam haar hoofd tussen zijn handen en dwong haar hem aan te kijken. ‘Lena,’ zei hij hees.
Hij kuste haar zo intens dat ze overweldigd raakte. Het was zo heerlijk, al zijn aanrakingen waren zo geweldig. Op wonderlijke wijze stonden ze in een mum van tijd in haar slaapkamer, naakt bovendien. Lena voelde veel meer dan haar bedoeling was geweest. Veel meer dan alleen fysieke opwinding, en dat kon nooit een goed teken zijn.
Allerlei emoties deinden door haar heen, maakten haar kwetsbaar, drongen haar zelfbescherming naar de achtergrond. Ze mocht dan ingestemd hebben met een tweede avondje met hem, ze mocht zichzelf daarbij niet uit het oog verliezen. ‘Dit is niet meer dan seks,’ zei ze, zo vastbesloten als ze kon. ‘Niet meer dan dat. We bevredigen alleen elkaars behoeften, oké?’
Zijn lippen vormden een glimlach op haar schouder. ‘Waar heb ik dit eerder gehoord? Probeer je jezelf nog steeds in te houden?’
‘Jij wilt toch ook niet meer dan dit? Het is…’ Ze aarzelde even. ‘Het hoeft wat mij betreft trouwens niet exclusief te zijn,’ zei ze toen.
Seth verstijfde. ‘Wat zei je nou?’
‘Je hoorde me wel.’ Ze slikte. ‘Ik vind het geen enkel probleem als je naast mij ook nog met andere vrouwen omgaat.’
Woest keek haar aan.
‘Je bent nu eenmaal erg aantrekkelijk, en ik hou er niet van om voorgelogen te worden.’ Ze probeerde haar positie simpelweg te verdedigen, omdat ze wist dat het onvermijdelijke zou gaan gebeuren. Ze had tenslotte gezien hoe Rachel naar hem had gekeken. ‘Ik kan je niet claimen, dat is duidelijk.’
‘Dat klopt, maar er is één ding dat je moet weten.’ Hij boog dichter naar haar toe, gebruikmakend van zijn lengte om haar te domineren. ‘Luister, ik hou er ook niet van om voorgelogen te worden. Ik mag dan misschien geen grote beloften doen, ik ben wel monogaam. Geen leugens, geen bedrog, niemand anders tot dit voorbij is.’