Hij had meer over haar te weten willen komen, maar ze had nauwelijks iets over zichzelf losgelaten. Lena Kelly was niet als andere vrouwen. Ondanks het feit dat ze nee zei, wilde ze hem nog steeds. Dat was hem nooit eerder overkomen. Waar hij echter absoluut niet op zat te wachten, was gekweld te worden door gedachten aan haar, zoals nu.
Hij vroeg zich af welke drama’s zij had meegemaakt in haar leven. Het moesten er veel zijn geweest, hij had die gekwetste blik en donkere schaduwen in haar ogen onmiddellijk herkend. In de regel vermeed hij door het leven getekende vrouwen, die hadden specifieke emotionele behoeften waarmee ze je helemaal leeg konden zuigen. Hij had daar het geduld niet voor. Lena wilde hij echter wel. Hij wilde die sprankeling in haar ogen weer zien. Haar lachende gezicht strelen en haar opnieuw in zijn armen nemen. Er moest toch een manier zijn om ervoor te zorgen dat ze onmogelijk langer nee kon zeggen. Maar welke?
Met een diepe zucht draaide hij de koude kraan van de douche open. Niet minder gefrustreerd dan ervoor, stapte hij er even later weer onder vandaan, kleedde zich aan en stormde de trap op naar Dions kantoor.
Dion keek op van zijn beeldscherm met een geamuseerde blik in zijn ogen toen Seth binnenkwam. ‘Laat me raden. Ze heeft je afgewezen,’ zei hij.
Seth haalde zijn schouders op.
‘Vat het niet persoonlijk op,’ verzachtte Dion plagend. ‘Het is ons allemaal overkomen.’
‘Heb jij haar ook mee uit gevraagd?’ De gedachte alleen al verslechterde zijn humeur.
Dion grinnikte slechts, draaide zijn stoel en keek uit het raam.
‘Je bent nota bene haar baas,’ zei Seth geërgerd.
‘Technisch gesproken niet. Zij valt onder de directie.’
‘Dion.’ Seths stem klonk dreigend. ‘Dat maakt het er niet beter op.’
‘Wind je niet zo op.’ Bij wijze van overgave stak Dion zijn handen omhoog en lachte. Hij draaide zijn stoel weer terug en keek Seth recht in de ogen. ‘Ik heb haar niet mee uit gevraagd. Oké? Ik heb het niet zo op seksuele intimidatie en machtsspelletjes.’
‘En die jonge cheerleaders dan, in die korte rokjes?’ mompelde Seth, nog niet bereid om met Dion mee te lachen.
‘Ja joh, en dan hebben we ook nog sporters die halfnaakt op de foto gaan voor een kalender. Onzedelijke bedoeling hier, hoor.’ Dion schudde zijn hoofd. ‘Lena is geheel en al voor jou, maar als ze je niet wil, wil ze je niet. Ik heb haar nog nooit van gedachten zien veranderen. Misschien moet je je deze ene keer neerleggen bij het feit dat je gefaald hebt.’
Seth kende de betekenis van het woord falen echter niet. En hij was ook niet van plan erachter te komen.
Hoofdstuk 7
De eerste uren op maandagochtend ontweek Lena iedereen door zichzelf op te sluiten in haar kantoor, tot ze haar nieuwsgierigheid niet langer kon bedwingen. Ze ging naar beneden en liep langs de kleedkamers via de catacomben naar het veld.
Op de ene helft van het veld waren de Silver Knights aan het trainen, op de andere helft stonden een lange, slungelige man, een groep tieners en de ongelooflijk fitte Seth, gekleed in een T-shirt en korte broek. Hij was degene die het spel bepaalde en de jongens niet alleen liet zweten, maar ook liet lachen.
Geboeid bleef ze staan kijken naar de interactie tussen hem en de jongens. Ze had in het projectplan gelezen dat het bij dit project niet alleen om de lol ging. De komende week zouden de jongens workshops krijgen over verschillende onderwerpen, zoals drugs, alcohol en woedebeheersing, en lessen in lezen en schrijven.
Ze leunde tegen het hek en bleef die ene speler volgen met haar blik. Hij wist het. Zelfs op honderd meter afstand voelde ze het wanneer hij zijn aandacht op haar richtte.
Aan het eind van de ochtend kwamen de twee groepen samen om een wedstrijdje te spelen, de jongeren tegen de professionals. Ze vroeg zich af bij welke groep Seth zich zou aansluiten. Hij leek bij geen van beide te passen. Ze zou echter niet wachten op de ontknoping. Natuurlijk kon ze hier nog urenlang aan de zijlijn staan kwijlen, maar ze was geen groupie, toch? Ze draaide zich om en liep naar de kleedkamer om de laatste doos met pr-spullen uit te pakken.
Een paar minuten later hoorde ze een hoop kabaal en geschreeuw. Haastig rende ze de catacomben weer in, waar ze bijna de nieuwe speler omverliep. Eenmaal op het veld zag ze dat het niet Seth of een van de tieners was die op de grond lag, maar een van de profs. De andere Silver Knights stonden in een kring om hem heen. Al snel kwam Gabe het veld op gerend met een EHBO-tas in zijn hand.
In een flits zag Lena het bleke gezicht voor zich van de man die ze zo-even bijna omver had gelopen. Het was wel duidelijk wie die tackle had uitgevoerd. Opgelucht haalde ze adem, omdat het niet een van Seths jongens was geweest, tot ze zich ineens de achtergrond van de nieuwe speler herinnerde. Ze liep terug naar binnen en trof hem met gebalde vuisten tegen de muur geleund aan. Hij zei niets en keek niet op of om toen ze naderde.