‘Waarom zijn ze bang voor hem?’
‘Omdat hij een geweldige linkse heeft. Hij heeft in zijn gewichtsklasse meer tegenstanders KO geslagen dan wie ook.’
‘KO als in knock-out? Bedoel je dat hij een bokser is?’
‘Ja.’ Dion leek verbaasd dat ze dat niet wist. ‘Hij is landskampioen geweest bij de amateurs.’
Dat was onmogelijk. Seth was geen bokser. Zijn gezicht was daar veel te gaaf voor. Hij had geen littekens, geen kromme neus omdat die vaak gebroken was. Vol ongeloof liet ze de informatie tot zich doordringen. Boksen, dat was nog gewelddadiger dan rugby.
Hij was dus een vechter. Geen wonder dat hij zo goed getraind was. In de regel hield ze niet van sport, en al helemaal niet als er geweld bij kwam kijken, maar de gedachte dat hij zo’n typische mannensport beoefende om zijn wilde agressie te kanaliseren, bracht een golf van warmte in haar teweeg. Dat verbaasde haar. Boksen was toch een uiterst primitieve, barbaarse bezigheid?
Ze dacht terug aan het moment dat Seth haar met zijn lichaam zijn wil had opgelegd, maar dan met oneindig veel tederheid. Hij zat complexer in elkaar dan ze zich had gerealiseerd.
Waarom was hij gaan boksen? Waarom werkte hij met kansarme jongeren? Hij had niet in ieder geval niet gelogen toen hij zei dat hij niet was gekomen om zijn eigen imago wat op te vijzelen. De dag daarvoor had ze zijn zakelijke website bekeken en geconstateerd dat er niets persoonlijks over hem op te vinden was. Via Google had ze wel wat foto’s van hem met een mooie vrouw gevonden, maar die waren zo deprimerend dat ze direct haar onderzoek naar hem had gestaakt.
Haar nieuwsgierigheid moest grenzen kennen. Ook nu besloot ze haar vragen te laten voor wat ze waren. Ze liep terug naar binnen en sloot zich op in haar kantoor.
Twee uur later kwam ze achter haar bureau vandaan, nam de laatste doos sponsorartikelen onder de arm en ging op weg naar de kleedkamer. Ze vermoedde dat de mannen inmiddels op weg waren naar hun wekelijkse afspraak bij de diëtiste.
‘Ik kom binnen!’ riep ze voor de zekerheid. Haar stem galmde door de lege ruimte.
‘Ik hoopte stiekem al dat ik je hier zou tegenkomen.’ Seth kwam de hoek om gelopen.
Juist ja, de kleedkamer was dus niet volledig leeg. En hij was nog niet omgekleed. Verhit en bezweet zag hij eruit.
‘Ik heb na de training nog wat rondjes gejogd,’ antwoordde hij op haar niet gestelde vraag. ‘Ik heb nog altijd te veel energie.’
Een enkele seconde sloeg ze haar ogen op naar zijn gezicht. Het bleek lang genoeg om haar te doen geloven dat ze voor hem de enige op de wereld was. Ze probeerde zich los te maken uit zijn indringende blik, maar het was onmogelijk.
Lust, pure lust, verzekerde ze zichzelf. Meer dan dat kon het niet zijn, niet worden ook.
‘Neem een douche,’ zei ze kortaf, zich realiserend dat ze er zelf ook wel eentje kon gebruiken.
Het enige waar Seth echter aan kon denken was haar mee te trekken onder de douche. Hij was die ochtend eigenlijk alleen maar naar de training gekomen om haar te zien. Feitelijk hield hij niet eens van teamsport. Uitdagingen een op een bevielen hem veel beter. Zoals deze. Urenlang had hij zich afgevraagd wat ze zou dragen als hij haar weer zou zien. Ze bleek minstens even prachtig als in zijn fantasie. Hij had die ene avond bij haar thuis tientallen jurken in de kast zien hangen, die in zijn gedachten stuk voor stuk haar prachtige vrouwelijke rondingen hadden geaccentueerd.
Doelbewust deed hij een stap dichterbij. Omdat ze niet terugdeinsde, werden zijn zintuigen automatisch op scherp gezet. Hij zocht naar een teken, al was het maar een blos op haar wangen, dat hem zou vertellen wat ze dacht, maar ze was allesbehalve een open boek. ‘Ben je echt in staat om het bij één nacht te houden?’ De vraag ontglipte hem, terwijl hij het spel met haar veel geraffineerder had willen spelen.
Verbaasd keek ze hem aan. ‘Meer had ik niet nodig.’
‘Hoe zit het dan met mijn behoeften?’
‘Ach Seth, jij hebt toch talloze opties om je behoeften te bevredigen.’
Dat was waar, maar niet waar het om ging. ‘Misschien zit ik wel helemaal niet te wachten op die andere opties. Ik wil dat jij mijn behoeften bevredigt.’ Plots getroffen door een vreselijke gedachten, fronste hij zijn wenkbrauwen. ‘Heb jíj eigenlijke andere opties?’
‘Nee,’ flapte ze eruit. ‘Maar misschien heb ik andere behoeften dan jij.’
‘Volgens mij niet. Ik denk zelfs dat jouw behoeften groter zijn dan die van mij.’
Lena spande haar kaakspieren aan. ‘Dan heb je een verkeerde indruk van me.’
‘Ik betwijfel het.’ Ze mocht nog zo hard met haar tanden knarsen en op haar lip bijten, hij liet zich nu niet meer van de wijs brengen. ‘Ontspan je toch, Lena.’ Hij pakte haar hand en streelde haar koude knokkels. ‘Die nervositeit past niet bij je.’