Ze glimlachte. Ze lachte. Hij gromde.
En samen stegen ze op.
Haar hoofd stroomde leeg. Woorden hadden geen betekenis meer nu hun lichamen spraken. Op dit magische moment bestonden alleen zij tweeën. Zuchtte ze? Schreeuwde ze? Ze had geen idee, maar het maakte niets uit. Het enige wat telde was dat ene sensationele gevoel, dat steeds sneller naderde, tot haar bewustzijn werd begraven en er niets anders overbleef dan pure emotie. Een gevoel van geluk, van vervulling en van vurige extase.
Hoofdstuk 5
Het ochtendzonnetje scheen op Lena’s gezicht en eiste dat ze haar ogen opendeed, maar ze was nog niet in staat in beweging te komen. Iedere spier in haar lichaam deed pijn, vooral haar hart, omdat de realiteit langzaam tot haar door begon te dringen. De twijfels die ze de avond ervoor had kunnen begraven onder het genot, schreeuwden nu weer om aandacht.
Ze had de geweldigste nacht van haar leven gehad. Seth was zo gepassioneerd en teder geweest. Toch wist ze dat dit eenmalig was. Hij was een knappe, succesvolle, rijke playboy, niet iemand met wie iemand als zij lang moest optrekken. Ze kon het zich dus gewoonweg niet veroorloven iets om hem te geven.
‘Je grinnikt zelfs in je slaap, wist je dat?’
‘Is dat zo?’ Ze huiverde bij het horen van zijn plagende lage stem. ‘Dan heb ik vast heel fijn gedroomd.’
‘Dat idee kreeg ik wel.’
Ook nu was ze aan het dromen, dat kon niet anders. Ze bevond zich in een zeepbel die ieder moment uiteen kon spatten. Het was beter er direct een punt achter te zetten.
Ze draaide zich om en keek hem aan. Onmiddellijk voelde ze een steek in haar borstkas. Hij zag er zo onweerstaanbaar uit met zijn slaperige ogen, stoppelbaardje en verwarde kapsel, dat het heel moeilijk voor haar was om in actie te komen. Toch ging ze langzaam overeind zitten. ‘Ik moet ervandoor.’
‘Het is nog vroeg,’ mompelde Seth.
‘Ik heb een hoop te doen vandaag,’ antwoordde ze, een rilling onderdrukkend. Ze gleed het bed uit en bedekte zichzelf snel met haar jurk. ‘Ondanks het feit dat het wedstrijdseizoen voorbij is, is het nogal druk op mijn werk.’
Seth richtte zich op. ‘Dus voor jou geen luie dag in bed? Je wilt zeker ook geen ontbijtje voor je vertrekt? Zelfs geen kop koffie?’
‘Het klinkt allemaal heel goed, maar nee, sorry. Het kan echt niet.’ Ze wendde haar hoofd af om zich niet door hem van de wijs te laten brengen.
‘Kan het alleen vandaag niet? Of nooit?’
Lena verstijfde. Hij was aardig snel van begrip. ‘Nooit. Het spijt me.’
‘Dus dit was het dan?’ vroeg hij, terwijl hij zich achterover in de kussens liet vallen en roerloos bleef liggen, als een prachtige bronzen sculptuur. ‘Je dumpt me dus. Heb je spijt van wat er vannacht gebeurd is?’
‘Nee hoor,’ antwoordde ze met een geforceerde glimlach en geveinsde zelfverzekerdheid. ‘Ik heb nergens spijt van. Het was fantastisch, maar –’
‘Maar het blijft bij deze ene nacht.’
‘Dat was de afspraak,’ herinnerde ze hem er voorzichtig aan.’
‘En daar houd jij je aan, ondanks dat het ongelooflijk was vannacht?’
Even wist ze niet wat ze moest zeggen. Het feit dat ook hij ervan genoten had, maakte haar ineens van slag.
‘Heb je daar een speciale reden voor?’ vroeg hij.
Was hij teleurgesteld, of leek dat maar zo? Was dit niet zijn gewone manier van doen?
‘Seth.’ Lena liep naar hem toe, ging naast hem op het bed zitten en maakte de fout hem aan te kijken. ‘Het was geweldig vannacht, maar het was zoiets als een overheerlijk toetjesbuffet. Het is allemaal heel lekker, maar je moet er niet te veel van eten. Begrijp je?’
Stilzwijgend keek hij haar aan. Plots kwam hij overeind. Het laken viel van hem af tot op zijn heupen. In gedachten waarschuwde ze zichzelf niet te kijken, maar wat ze opving vanuit haar ooghoek, maakte haar al aan het blozen.
Met een grijns om zijn mond legde hij een hand in haar nek en trok haar naar zich toe. Ze verzette zich niet. Dit was gewoon een afscheidszoen, niets meer, niets minder.
Hij plaagde haar met zijn lippen, verleidde haar opnieuw. De rillingen liepen over haar rug toen ze zijn ruwe stoppelbaard voelde. Opnieuw voelde ze een intens verlangen in zich opkomen. Ze streelde zijn schouders, zijn warme huid en krachtige spieren. Haar wilskracht vatte vlam en werd bijna volledig in de as gelegd door zijn passionele vuur.
Seth trok zijn hoofd iets naar achter en keek haar gelukzalig aan. ‘Meen je nu echt dat overdaad schaadt?’
Lena probeerde haar ademhaling te reguleren om haar kalmte te herstellen. ‘Sommige dingen…’ begon ze voorzichtig, ‘kun je maar beter gewoon laten.’ Dit was duidelijk een van die dingen.
Aandachtig bestudeerde hij de uitdrukking op haar gezicht. Ze rechtte haar rug, vastbesloten niet toe te geven aan haar zwakte. Hij wist precies hoe hij het moest aanpakken – dat had hij zojuist ook weer laten zien. Toch kreeg ze het voor elkaar om geen spier te vertrekken toen hij haar wang streelde.