Seth Walker was een winnaar en ze begreep precies waarom. Ze wist dat wanneer ze hem zou binnenlaten, de kans groot was dat hij niet vertrok voor het ochtendgloren.
Dat wist hij zelf natuurlijk ook. Geduldig wachtte hij haar antwoord af, terwijl hij haar blik gevangen hield met de zijne. Ze zag het hongerige verlangen in zijn ogen, waarop haar besluit te vluchten in rook opging. Vanuit haar binnenste borrelde een vreemd soort zelfvertrouwen op dat veel weghad van roekeloosheid. Ze wilde hem, en voor dit ene avondje zou ze de gehaaide vrouw spelen voor wie ze ooit was uitgemaakt.
‘Vooruit dan maar,’ zei ze, terwijl ze haar autogordel losmaakte. ‘Je mag voor me koken. Ik zal je helpen.’ Ze stapte uit de auto en liep naar de voordeur van haar appartement. Hij volgde haar.
Toen ze de voordeur achter zich dicht hoorde vallen, hield ze halt, overspoeld door een intens verlangen naar intimiteit. Het bloed kolkte door haar aderen. Ze draaide zich om en keek hem aan. Ze was niet op zoek naar emotionele intimiteit – tenslotte zou ze dat toch niet vinden bij deze befaamde playboy – maar ze was ervan overtuigd dat hij de fysieke leegte in haar, waar ze zich plots heel erg bewust van was, kon wegnemen. Hij was de imposantste man die ze ooit had ontmoet, en gezien haar werkomgeving wilde dat nogal wat zeggen.
‘Leuke flat.’ Seth gooide achteloos zijn sleutels op het tafeltje bij de voordeur.
‘Je klinkt verrast.’ Ze zag hem de woonkamer in lopen en om zich heen kijken. Alleen zijn aanblik maakte haar al rusteloos. Iets in haar schreeuwde dat ze snel moest handelen, voordat hij van gedachten zou veranderen, voordat zou blijken dat dit een grote grap was. Ze kon hem echter moeilijk bespringen, twee seconden na binnenkomst. Ze spande haar buikspieren aan om het hunkerende gevoel onder controle te krijgen.
‘Woon je alleen?’
‘Op dit moment wel,’ antwoordde ze met een krakende stem. Ze had erover nagedacht een huisgenoot te zoeken om haar armzalige sociale leven een beetje uit te breiden, maar ze had nog geen tijd gehad om een advertentie te plaatsen.
‘Het ziet er comfortabel uit.’ Zijn ogen waren gericht op de grote sofa tegenover een enorm televisiescherm.
Ondanks het feit dat ze zich verdwaasd voelde, kreeg ze het voor elkaar het gesprek gaande te houden. ‘Had je dat niet verwacht?’
‘Om de een of andere reden had ik het idee dat je je huis minimalistisch ingericht zou hebben.’
Lena lachte. Zij wilde vooral een gezellig huis. Het huis waarin ze was opgegroeid had vol gestaan met trofeeën van haar broer en zus, herinneringen aan successen waaraan zij geen enkele bijdrage had geleverd. In haar appartement waren geen trainingsschema’s of studieboeken te vinden. Dit was haar heiligdom, vol kussens, kaarsen en vakantiefoto’s.
‘Ik wil me hier gewoon kunnen ontspannen.’
Seth keek haar recht in de ogen. ‘Ik geloof niet dat ik ooit nog overeind kom als ik op die bank ga zitten.’
‘Dan kun je er voorlopig maar beter niet gaan zitten.’ Lena likte haar lippen af. ‘Ik heb namelijk honger.’
‘Dat komt mooi uit,’ antwoordde hij bijna fluisterend. ‘Ik heb heel wat voor je in petto.’ De suggestieve toon waarop hij de woorden uitsprak, veroorzaakte een zinderende spanning, die in de kamer bleef zweven.
‘Ik moet alleen bekennen dat ik geen boodschappen heb gedaan.’ Hij haalde verontschuldigend zijn schouders op. ‘Ik heb dus geen verse producten voor je.’
‘Heb je al die tijd bij het stadion gewacht?’ Ze begreep nu pas dat ze Dion had horen weglopen, niet Seth.
‘Ach ja, ik wilde niet dat je van gedachten zou veranderen en stiekem zou verdwijnen.’
Lena voelde de inmiddels vertrouwde blos weer op haar wangen verschijnen. Hij had dus geweten wat ze van plan was geweest. Snel draaide ze zich om. ‘Ik vrees dat ik niet veel in huis heb.’
‘Zal ik dat maar beoordelen?’ Hij passeerde haar, en raakte in het voorbijgaan haar arm even aan.
Die simpele aanraking zette haar onmiddellijk in vuur en vlam. Ze telde tot drie om zichzelf weer enigszins onder controle te krijgen en volgde hem toen. Op een van de krukken bij het aanrecht plofte ze neer.
Aan zijn gefronste voorhoofd was te zien dat de inhoud van haar koelkast zijn goedkeuring niet kon wegdragen. Hij was duidelijk geen liefhebber van magnetronmaaltijden, waar zij min of meer op leefde.
‘Hou je van pizza?’ Hij smeet de deur van de koelkast dicht en draaide zich om. ‘Ik weet een goeie tent die ook aan huis bezorgt.’
‘Die pizza die jij ooit bedacht hebt? Met zo’n heerlijke krokante korst?’ Ze wist dat hij ooit begonnen was met een pizzazaak, die al snel was uitgegroeid tot een waar pizza-imperium. Door dat bedrijf te verkopen had hij als tiener zijn eerste miljoen in de wacht weten te slepen.