‘En niemand heeft mij iets verteld?’
Lucy reikte naar de exquise verzilverde tang en deed een suikerklontje in haar kopje. ‘Niemand van ons wilde degene zijn die het je zou vertellen. We houden van je en willen je geen pijn doen.’
‘En we hadden min of meer het vermoeden dat je het tot op zekere hoogte wist,’ voegde Adele eraan toe.
‘Ik wist het niet!’
‘Heb je nooit argwaan gehad?’ vroeg Maddie. ‘Hij maakt tafels van glasscherven.’
Clare legde haar vrije hand op de voorkant van haar groene bloes. ‘Ik dacht dat hij creatief was.’
‘Je hebt ons verteld dat jullie niet vaak seks hadden.’
‘Sommige mannen hebben weinig behoefte aan seks.’
‘Niet zó weinig,’ zeiden de drie vriendinnen in koor.
‘Hij komt in de Balcony Club,’ zei Maddie terwijl ze haar wenkbrauwen fronste. ‘Dat wist je toch?’
‘Ja, maar niet alle mannen die iets gaan drinken in de Balcony Club zijn homo.’
‘Wie heeft je dat verteld?’
‘Lonny.’
De drie vriendinnen zeiden geen woord. Dat hoefden ze niet. Hun opgetrokken wenkbrauwen zeiden genoeg.
‘Hij droeg roze,’ bracht Lucy naar voren.
‘Mannen dragen tegenwoordig roze.’
Adele keek misprijzend en schudde haar hoofd. ‘Nou, iemand zou ze moeten vertellen dat ze dat niet moeten doen.’
‘Ik maak geen afspraakjes met een man die roze draagt.’ Maddie nam een slok koffie en voegde er daarna aan toe: ‘Ik wil geen man die in harmonie is met zijn vrouwelijke kant.’
‘Quinn zou nooit roze dragen,’ benadrukte Lucy, en voordat Clare iets kon inbrengen, legde ze het onomstotelijke bewijs op tafel. ‘Lonny wordt veel te veel in beslag genomen door zijn nagelriemen.’
Dat was waar. Hij was geobsedeerd door keurige nagelriemen en perfect gevijlde nagels. Clares hand viel op het schootje van haar groene boerenkiel. ‘Ik dacht gewoon dat hij metroseksueel was.’
Maddie schudde haar hoofd. ‘Bestaat er echt zoiets als metroseksueel?’
‘Of,’ voegde Adele eraan toe, ‘is dat gewoon een andere term voor mannen die een laag profiel houden?’
‘Mannen die wat?’
‘Dat heb ik vorig jaar bij Oprah gezien. Mannen die een laag profiel houden zijn homoseksuele mannen die net doen alsof ze hetero zijn.’
‘Waarom zou iemand dat doen?’
‘Ik kan me zo voorstellen dat je dan veel gemakkelijker in de maatschappij past. Of misschien willen ze kinderen. Wie zal het zeggen?’ Adele haalde haar schouders op. ‘Ik geef niets om Lonny. Ik geef om jou en je had het ons gisteren moeten vertellen in plaats van het allemaal op te kroppen.’
‘Ik wilde Lucy’s dag niet verpesten.’
‘Die zou je niet verpest hebben,’ verzekerde Lucy haar terwijl ze haar hoofd schudde, waardoor haar blonde paardenstaart over de kraag van haar blauwe shirt zwiepte. ‘Ik vroeg me al af of er iets aan de hand was toen jullie allemaal verdwenen waren. En toen Adele en Maddie terugkwamen, was jij er niet bij.’
‘Ik had een beetje te veel gedronken,’ biechtte Clare op. Ze was opgelucht dat niemand haar karaokeoptreden met Fat Bottomed Girls of een van de andere pijnlijke momenten van de afgelopen avond noemde.
Eén moment overwoog ze of ze haar vriendinnen zou vertellen over Sebastian, maar uiteindelijk deed ze het niet. Sommige vernederende momenten moest een vrouw voor zichzelf houden. Dronken worden en je als een slet gedragen was daar een van. Je hebt me verteld dat het de beste seks was die je in je hele leven hebt gehad, had hij gezegd, en hij had gelachen toen hij zijn handdoek liet vallen. Je kon er geen genoeg van krijgen. Ja, sommige dingen konden absoluut het beste verzwegen blijven.
‘Mannen zijn zo gemeen,’ zei ze terwijl ze aan Sebastians lach dacht. Als er één ding was dat Clare haatte, was het om uitgelachen te worden; vooral door een man. En al helemaal door Sebastian Vaughan. ‘Het is net alsof ze kunnen zien wanneer we het meest depressief zijn, het meest kwetsbaar; ze cirkelen om ons heen en wachten tot het juiste moment is aangebroken om misbruik van ons te maken.’
‘Dat is waar. Seriemoordenaars kunnen binnen een paar seconden taxeren welke personen het meest kwetsbaar zijn,’ voegde Maddie eraan toe, waardoor haar vriendinnen inwendig kreunden. Omdat Maddie waar gebeurde misdaadverhalen schreef, interviewde ze psychopaten en had ze over een aantal van de meest gewelddadige misdaden in de geschiedenis geschreven. Het gevolg daarvan was dat ze een heel bizarre kijk op het sterke geslacht had en al zo’n vier jaar geen afspraakje meer had gehad. ‘Het wordt een tweede natuur.’
‘Heb ik jullie verteld over mijn afspraakje van afgelopen week?’ vroeg Adele in een poging om van onderwerp te veranderen voordat Maddie op dreef kwam. Adele schreef fantasyboeken en had de neiging om afspraakjes met heel vreemde mannen te maken. ‘Hij is een barman in een kleine kroeg in Hyde Park.’ Ze lachte. ‘Luister, hij vertelde me dat hij de reïncarnatie is van William Wallace.’