‘Je hebt het heel goed gedaan!’ Stilton, die weer tot leven komt, hurkt naast me en slaat zijn armen om me heen. ‘Je was fenomenaal. Was ze niet fenomenaal, Grayer? Was ik wel goed? Volgens mij mocht hij me wel. Hij vond mijn kamer echt heel erg mooi…’
‘Je hebt het goed gedaan, Stil. Je was fenomenaal.’ Grayer trekt aan zijn das. Hij laat zijn schouders hangen; alles aan hem lijkt te hangen.
‘Dus.’ Ik kijk op naar Grayer en steek mijn handen uit. ‘Hoe moet dat als hij wordt toegelaten en het wordt het weekend van het ouderbezoek?’
‘Dan ga ík,’ kapt Grayer met klem al mijn vragen af. ‘Je moet ons nog met één dingetje helpen, en dan mag je weg.’
‘Fraude?’ gok ik terwijl ik me langs de muur omhooghijs. ‘Willen jullie je trustfonds vast aanbreken? Goh, wat kan ik vandaag nog meer doen als Mrs. X?’
‘Neem maar van mij aan,’ pruttelt Grayer, die langs me heen loopt terwijl ik compleet overbodig mijn spijkerbroek afklop na het zitten op de smetteloze vloer waarvan je nog steeds kunt eten. ‘Jij wilt verder niets doen als Mrs. X.’ Hij loopt de gang met slaapkamers in.
‘Wat bedoel je daarmee?’ roep ik hem na.
‘Misschien kun je dat jasje beter uittrekken,’ zegt Grayer, die het zijne van zijn schouders op het kleed naast de kolossale Chinese kleerkast laat vallen. ‘Als hij op hout stond, zou ik het wel in mijn eentje redden, maar dat kleed maakt schuiven zo moeilijk.’ Ik snap het nog steeds niet. Zelfs niet als Grayer met zijn volle gewicht tegen de kast leunt en begint te duwen. ‘Help je me nog, of hoe zit dat?’
Ik ga aan de andere kant staan, zak door mijn knieën en wurm mijn vingers onder de zwartlaqué onderrand van de kast.
‘Oké, ook goed, we tillen hem op,’ zegt Grayer instemmend. ‘Op drie.’
We tillen de kast op en ik strompel een paar passen achteruit. Op Grayers gekreunde teken zet ik de kast neer. Ik richt me op en zie de deur naar de slaapkamer van zijn moeder, nog net zoals vroeger. ‘Is ze híér? Heb je haar opgesloten?’
‘Voor de zekerheid,’ zegt Grayer zo onbekommerd alsof hij Ocean’s fourteenth is.
‘Grayer?’ hoor ik een stem van achter de deur. De deur gaat open.
En daar staat ze.
In een lang mannenhemd, met ongewassen, klittend haar en slaapvouwen in haar onopgemaakte gezicht, dat er nog goed uitziet voor iemand van eind vijftig. ‘Wat was dat voor geluid?’
‘Het kwam van boven, denk ik.’ Grayer schudt zijn pony uit zijn ogen. ‘De verbouwing op de tiende.’
Ze knikt. Haar ogen staan wazig.
‘Mam,’ vervolgt Grayer met een uitdrukkingsloos gezicht, ‘dit is de nieuwe privélerares.’
Ik sta verstijfd tegenover haar, met ingehouden adem. Ze reikt me haar kleine hand. ‘Aangenaam,’ zegt ze met dubbele tong. ‘Neemme niekwalijk hoekeruitzie.’ Ze trekt de zoom van het hemd naar beneden, zodat er meer van haar knokige borstbeen zichtbaar wordt. ‘Doei.’ Ze doet de deur dicht.
Grayer kijkt naar Stilton, die onafgebroken naar Grayer kijkt. Al sinds mijn aankomst hier. Nu die vrouw hier nog maar een seconde geleden het tableau completeerde, herken ik het als dezelfde waakzame oplettendheid die ik vaker in deze gang heb gezien, in dit appartement. Alleen is Grayer nu niet degene die kijkt, maar degene die wordt bekeken. ‘Klaar voor je huiswerk?’
‘Ja.’
‘Goed gedaan, knul.’ Grayer woelt door Stiltons haar, en Stilton grijnst van oor tot oor. ‘Eten we vanavond eieren en soldaatjes?’
‘Super!’ Stilton draaft de gang uit.
‘Stilton?’
Hij draait zich op zijn hakken om op de havermoutkleurige berber en Grayer kijkt nadrukkelijk mijn kant op.
‘Dank je wel, Nan-níé!’
‘Volgens mij vond Chester Dobson je geweldig – succes!’ Ik glimlach en zwaai.
‘Ik kom zo terug,’ roept Grayer. Ik keer me om en zie dat hij al op weg is naar de voorkant van het appartement. Terwijl ik achter hem aan loop, probeer ik mijn vraag toe te spitsen. ‘Wat is er met je moeder?’
‘Oxycodon, Depronal en Vicodin. Ik denk dat ze de overgebleven pillen heeft gehamsterd van alle blessures die we ooit hebben gehad; waarschijnlijk vermoedde ze dat hij op een dag genoeg zou hebben van haar gezeik. Hé, ik moet naar Stilton. Als hij mam heeft gezien, kan hij soms… en hij moet door, hij moet goede cijfers blijven halen. Ik zie je in de keuken. Als je de dienstlift neemt, kun je de uitgang opzij van het gebouw nemen, voor het geval Chester nog in de entree is.’
‘O, dus nu ben ik weer het hulpje? Grayer, zou je één minuut stil kunnen staan en me dit allemaal uitleggen?’