Zo nu en dan kwam er een wandelaar voorbij die vriendelijk knikte of groetend een hand opstak. Een hond liep los en joeg, ondanks de waarschuwingen van zijn baasje, de schapen op. Na verschillende vruchteloze pogingen om de hond te doen luisteren, had de vrouw er genoeg van en lijnde hem aan. Ik bekeek de ketting, waarvan de eerste blaadjes al begonnen te verwelken. Meteen voelde ik spijt. Ik had de bloemen niet moeten plukken, maar laten staan, met hun gezicht naar de zon toe, de zonnestralen indrinkend. Ik ging achteroverliggen en sloot mijn ogen. Het was een beetje kinderachtig, maar ik was niet van plan om als eerste mijn mond open te doen. Al mijn zintuigen stonden op scherp. Het gras prikte in mijn nek, een mug of spin kriebelde op mijn blote arm en de geur van pasgemaaid gras drong mijn neusgaten binnen. De wind beroerde de haartjes op mijn gezicht. Voor mijn gevoel lag ik net een minuut, maar het kon net zo goed een kwartier zijn geweest, toen Nicks stem klonk.
‘We hebben je hulp nodig.’
‘Je gaat dit moment bederven, of niet?’
Een donkere schaduw verdreef het kleurenpalet achter mijn oogleden. Zuchtend deed ik mijn ogen weer open en kwam overeind.
‘Het gaat over het ongeluk.’
‘Hoever zijn jullie?’
‘Dat is nu juist het probleem. Het lukt ons niet om te achterhalen wat er die nacht exact is gebeurd.’
Volgens Nick had Alex niks gezien, hij reed te ver achter ze. Ze konden alleen maar afgaan op de verklaring van Erik en Michiel en het sporenonderzoek. Erik beweerde dat hij Danny in wilde halen toen Danny hem van de weg drukte. Het relaas van Michiel, die bij Danny in de auto zat, was van een geheel andere orde, namelijk dat Erik had geprobeerd Danny van de weg te rijden. ‘Er hangt Erik sowieso een fikse straf boven het hoofd vanwege roekeloos rijden. Zijn alcoholpromillage was te hoog en uit het onderzoek blijkt dat ze flink harder reden dan de toegestane maximumsnelheid. Daarmee heeft hij het leven van andere verkeersdeelnemers op het spel gezet. De straf daarvoor kan nog zwaarder worden als er sprake is van poging tot doodslag.’
Mijn gedachten gleden terug naar die avond. ‘Danny was aan het provoceren en Erik stoof er kwaad achteraan,’ zei ik.
‘Je bedoelt dat Erik zo kwaad was dat hij Danny te pakken wilde nemen,’ beaamde Nick. ‘Dat klopt. Maar andersom geldt precies hetzelfde. Danny daagde Erik opzettelijk uit. Het kan net zo goed zijn dat hij in die gemoedstoestand Erik van de weg probeerde te rijden.’
‘En het sporenonderzoek?’
Die nacht was het zo donker geweest dat ik weinig had kunnen waarnemen, maar toen ik er de volgende ochtend langs reed, waren me de lange, donkere strepen op het wegdek opgevallen.
Nick haakte zijn vingers in elkaar. Ik staarde ernaar en probeerde de herinnering aan diezelfde vingers die hun weg hadden gezocht onder mijn truitje te verdringen. Destijds had ik me preuts van hem losgemaakt, waarna hij zich van me had afgewend en had gezegd dat het tijd was om te gaan slapen en naar huis was gegaan. Wekenlang vroeg ik me af of het enig verschil had gemaakt als ik hem zijn gang had laten gaan. Uiteindelijk maakte ik Nora deelgenoot van mijn zorgen. Zij liet er geen misverstand over bestaan. Volgens haar was ik inderdaad een preutse trien, en als ik me anders had opgesteld, dan was ik toegetreden tot het rijk der gelukkigen die een vriendje hadden.
‘De remsporen zeggen niks over wat er die nacht precies voorgevallen is. En ook op de auto’s hebben we niks kunnen vinden wat enig licht werpt op de toedracht. Danny’s auto is volledig uitgebrand. Er is verf van Danny’s auto op die van Erik aangetroffen, maar dat zegt alleen maar dat ze elkaar geraakt hebben. Het geeft geen uitsluitsel over wie wie van de weg heeft gereden.’
Ik pakte een madeliefje en trok de blaadjes eruit. Danny. Erik. Danny. Erik. Danny.
‘Misschien zijn ze allebei schuldig, probeerden ze elkaar van de weg te rijden. Ze zaten elkaar op te jutten, reden veel te snel en verloren de macht over het stuur,’ zei ik.
‘Dat zou heel goed kunnen.’
Hij wreef met zijn vingers over zijn kin – het begin van een pleidooi, voelde ik instinctief aan.
‘Maar we moeten het zeker weten. Als het Danny was die Erik te pakken wilde nemen, dan kan Erik uit noodweer gehandeld hebben. Dat gegeven kan voor de rechter meespelen in de beoordeling van de straf. Maar het gaat niet alleen om de straf die Erik te wachten staat. Ook de nabestaanden van Danny willen duidelijkheid.’ Gedachteloos plukte hij wat gras en strooide dat rond. ‘Dit is een klein dorp. Een dorp dat momenteel verdeeld is in twee kampen: zij die geloven in de schuld van Erik en zij die ervan overtuigd zijn dat Danny de schuldige is.’
‘Ik begrijp niet hoe ik hierbij kan helpen,’ zei ik aarzelend.
‘Ik zou graag willen dat je met ze praat. Niet alleen met Erik en Michiel, maar ook met hun vrienden. Voordat Danny naar het café kwam, zat hij met wat vrienden in de caravan te drinken. Hebben ze het er bijvoorbeeld over gehad om Erik te grazen te nemen? Het is onderdeel van de afspraak dat beide groepen niet tegelijk in het café mogen komen. Deze keer was het de beurt aan Erik en zijn vrienden. Waarom kwam Danny die avond naar het café om stennis te schoppen? De laatste maanden ging het goed, dus vanwaar ineens deze uitbarsting? Het klopt gewoon niet. Er moet iets gebeurd zijn, maar wat? Misschien lukt jou wat wij maar niet voor elkaar krijgen.’